پاورپوینت بررسی آسايش حرارتي در فضاهای باز و محيط هاي مسکونی
 
بخشی از مطلب
 
با نگاهي به مسکن درمناطق گوناگون جغرافيايي مي توان دريافت که از طريق التفات به شرايط اقليمي مي توان تا حدود زيادي از ميزان هدر رفت انرژي کاست. علاوه بر اين برخورداري از ويژگي هاي اقليمي مناطق شهري درتأمين انرژي ساختمان با توجه به تنوع آب و هوايي و پتانسيل هاي طبيعي مناطق شهري در ايران لازم به نظر مي رسد، آنهم در عصري که بحران انرژي و ضرورت نگهداشت منابع انرژي در قالب رويکرد توسعه پايدار لازم به نظر مي رسد تا از اين طريق امکان بيشينه هماهنگي و همسازي طراحي مسکن و ساختمان با شرايط اقليمي فراهم شود. طبق جدول نيازهاي انساني مازلو ، وجود شرايطي که در آن بدن انسان از لحاظ فيزيکي احساس آسايش داشته باشد، از نيازهاي اوليه افراد است. برخي شرايط محيطي مانند گرما و سرماي شديد، وزش بادهاي تند و یا بارندگي هاي سنگين از مواردي هستند که انسان ها را از حضور در فضاهاي باز و نيمه باز بازداشته و آنها را در درون خانه و فضاهاي بسته نگه مي دارند. بنابراين در اين فصل به بررسي تعريف آسايش حرارتي و تفاوت هاي فيزيولوژيکي آسايش حرارتي در محيط داخلي و خارجي، جنبه هاي روانشناختي در ايجاد اين احساس و در ادامه اهداف عمده طراحي اقليمي که مي تواند در دستيابي به آسايش حرارتي بسيار تأثيرگذار باشد، پرداخته مي شود. در نهايت متغيرهاي اقليمي-محيطي مؤثر بر آسايش حرارتي فضاهاي باز و نيمه باز به طور خاص تحليل و بررسي شده اند.
آسايش حرارتي
آسايش، از نياز هاي مورد توجه انسان در همه دوره هاي زندگي او بوده است. اين آسايش از راه هاي گوناگون براي انسانها بوجود آمده يا از آنها صلب مي شد. اما آسايش در بنا، مهمترين مسئله در اين رابطه مي باشد. فضايي داراي آسايش است که از طريق ايجاد محيطي مناسب از نظر دما و تهويه، قابل دسترسي است. ايجاد جريان هوا در منطقه زندگي، سهم مهمي در ايجاد آسايش خواهد داشت.
به شرايط اقليمي که انسان در آن از نظر فيزيکي و رواني احساس راحتي مي کند، محدوده آسايش اطلاق مي شود،  که به عوامل اقليمي و انساني بستگي دارد. شرايطي که 80درصد انسان ها در آن احساس آسايش مي کنند و بر طبق استانداردهاي پذيرفته شده بين المللي 22 تا 25 درجه سانتيگراد و فشاربخار سطح بدن بين 37تا 47 ميليمتر جيوه است. 
در کشورهاي صنعتي، به طور متوسط، افراد بيش از 90% از زمان خود را در فضاهاي سرپوشيده داخلي سپري مي کنند.leech et.Al در تحقيق ميداني گسترده اي که بيش از 10000 شرکت کننده در آمريکا و کاندا داشت، به اين نتيجه رسيدند که افراد به طور ميانگين حدود 15% از زمان خود را در طول تابستان در فضاهاي بيروني، و تنها 2-4 درصد از زمان خود را در طول زمستان در محيط هاي خارجي، براي تمامي کشورهاي صنعتي متداول است، به خصوص براي فصولي که شرايط حرارتي بسيار سردتر و يا گرمتر از حد آسايش است. اين بدان معني است که عموما براي شرايط داخلي که پارامترهاي آن ثابت اند مدل هاي دائمي ، براي ارزيابي آسايش حرارتي مناسب مي باشند. در حالي که تحقيقات زيادي بر روي آسايش انسان ها در فضاهاي داخلي صورت گرفته ، نسبتا تعداد کمي ازتحقيقات هم روي آسايش حرارتي و عوامل تعيين کننده آن انجام شده. استانداردهاي آسايش حرارتي در محيط هاي داخلي براي فضاهاي خارجي مناسب نمي باشد. 
آسايش حرارتي را از سه بعد مي توان مورد بحث قرار داد : روان شناسي ، فيزيولوژي حرارتي و يکي بر مبناي تعادل حرارتي بدن انسان.از بعد روانشناسي ، يک حالت روحي که در آن فرد از محيط حرارتي که در آن قرار گرفته است، احساس رضايت مي کند. فاکتور تأثيرگذار در اين تعريف، ويژگي فردي و دروني افراد است که منعکس کننده تغييرات دروني آنهاست. جنبه هاي فيزيولوژيکي از جمله فاکتورهاي تأثير گذار در فضاهاي بيروني هستند. از نظر فيزيولوژيکي حرارتي، بر مبناي بيرون کردن حرارت از گيرنده هاي موجود در سطح پوست مي باشد. از بعد تعادل حرارتي ، احساس آسايش زماني به دست مي آيد که گرماي خارج شده از بدن و گرماي وارد شده به آن به تعادل برسند و دماي پوست و ميزان تعرق در حالت تعادل قرار گيرد که اين امر به متابوليزم بستگي دارد. (خلیلی،1387)
و.....