تاریخچه آب انبار
از دیرباز در بیشتر دشتهای وسیع ایران، برای دسترسی به آب، تلاش چشمگیری صورت گرفته و ایرانیان با بهره جستن از تمامی تواناییهای خود، دهها كیلومتر قنات حفر كرده اند. آنها در كنار ساخت قناتها و سدها، به ذخیره سازی آبهای فراوان زمستانی برای به مصرف رساندن آنها در فصلهای گرم سال نیز توجه داشته اند و برای تحقق این مساله، «آبانبار» را بنیان گذاشته اند.
دلایل جمعآوری و نگهداری آب در آبانبارها را میتوان به صورت زیر دسته بندی كرد:
الف) تبخیر شدن آب در اثر تماس مستقیم با گرمای خورشید و جریان هوا
ب ) فاسد شدن آب در هوای آزاد
ج) گرم شدن آب به علت تابش نور خورشید
انواع آبانبارها از نظر نوع عملكرد و اركان :
1. آبانبارهای خصوصی
2. آبانبارهای عمومی
الف) آبانبارهای شهر
ب) آبانبارهای روستایی
ج) آبانبارهای قلعه ای
د) آبانبارهای میانراهی
ه) آبانبارهای بیابانی
آب انبار در نواحی گرم و خشك
آب انبار در نواحی كوهستانی
آب انبار در شهر های كنار دریای خزر
آب انبار در سواحل جنوبی كشور
به سه روش آب بهداشی و مطبوع برای آشامیدن در آب انبار ها ذخیره می شده است:
1.در آب انبار ها تاریكی محض وجود دارد و چون میكروب های غیر هوازی احتیاج به نور برای رشد و نمو دارند، بنابراین در این آب انبار ها از بین می روند
2.به واسطه جاذبه زمین، املاح و ذرات موجود در آب ته نشین می شوند. همچنین بر روی آب، نمك و آهك می ریختند تا مانند كلر باكتری ها را در آب از بین ببرند. بنابراین تصفیه آب هم از طریق فیزیكی و هم شیمیایی صورت می گرفته است.
3.با قرار دادن مخزن آب انبار در داخل زمین و تهویه هوای داخل آن، آب آب انبار در زمستان یخ نمی زده و در تابستان نیز برای آشامیدن خنك بوده است.