پاورپوینت بررسی امامزاده حسین(ع) قزوین - شاهزاده حسین
 
بنای امامزاده حسین با نقشه شش ضلعی نامنظم ساخته‌شده و دارای‌ گنبد دو پوش گسسته(گنبد شلجمی)بوده و نمای داخلی گنبد نیم‌ کروی است.ارتفاع گنبد از بیرون حدود 13 متر است.مقبره به‌طور کلی‌ از دو طبقه تشکیل شده است.ورودی‌های بنا در سه جهت شمالی، جنوبی و غربی واقع شده است.سردر اصلی بنا در ضلع شمالی قرار دارد و داری 6 مناره بوده که دوبه‌دو قرین یکدیگر می‌باشند.سردر جنوبی‌ امامزاده نسبت به سردر شمالی ساده‌تر بوده و دارای تزیینات کمتری‌ است.بنا در داخل صحنی واقع شده است که با نقشه چند ضلع بنا تناسب دارد.دورتادور صحن(یا میانسرا)حجره‌ها وچشمه‌تاق‌های‌ متعددی جهت استراحت زائران واقع شده است.
معرفی شهرستان و آب و هوا:اين شهرستان در 130 كيلومتری غرب تهران واقع شده و بوسيله اتوبان و راه آهن به تهران متصل است. آب و هوای اين شهرستان در تابستان خنك و در زمستان سرد مي باشد. ميزان بارش ساليانه آن حدود 318 ميليمتر و دمای متوسط هوا 26 درجه سانتی گراد است. اين شهرستان به طور متوسط 107 روز يخ بندان است و رطوبت نسبی هوا بين 49 تا 57 درصد است. بخش شمالی شهرستان قزوين را كوهستانهای البرز در بر گرفته و قسمت جنوبی و شرقی آن را دشت نسبتاً همواری احاطه نموده است.
مدخل
آستانه حضرت شاهزاده حسین در شهر قزوین-که مشهورترین و با شکوه‌ترین اماکن زیارتی و مشاهد متبرکه آن شهر،و از توجه و اعتقاد کامل مردمان آن دیار برخوردار است-از کهن‌ترین مزارهای موجود ایران است.قدیم‌ترین مأخذی که از ذکر این مزار در آن آگاه شده‌ایم‌ کتاب«تاریخ قزوین وفضائل»2تالیف حافظ ابو علی خلیل بن عبد الله‌ بن احمد قزوینی درگذشت به سال 446 هـ.ق‌3است.
خلیل(حافظ)گفت که:«فرزندی که در گورستان قزوین مدفون است‌ می‌گویند دوساله یا خردسال بوده است.منظورامام زاده حسین(ع)
از کيفيت و وضعيت ساختمان بقعه، قبل از صفويه چيزي در دست نيست بنای باشکوه این امام زاده در حمله مغول و کشمکش های دوره صفوی آسیب کلی دید که بازسازی گردید و ايوان آينه کاري کنوني به آن الحاق يافته و حجرات و رواقي به همراه سردري زيبا به دور آن ساخته شده است. تاريخ اوليهٔ بناى کنونى را به دورهٔ شاه‌صفى صفوى نسبت مى‌دهند.بقیه بنا از آثار دوره شاه طهماسب و ناصرالدین شاه است. 
طبق کتيبه‌هاى موجود، بناى امام‌زاده دراوايل قرن چهاردهم هجرى قمرى بازسازى شده است. ساختمان ايوان بزرگ شمالى، ديوارهٔ صحن و سردرِ پرکار امام‌زاده و نيز تزئينات کاشى‌‌کارى گنبد و آيينه‌کارى فضاهاى داخلى، به همين سال‌ها مربوط است.
آرامگاه امامزاده حسين (ع) در وسط صحن بزرگي واقع شده که بخش شمالي آن داراي ايواني به طول 20، عرض هفت و ارتفاع 10 متر است.
ايوان داراي دو ستون چوبي منقش، سقفي خوانچه پوش و دو کفش کن بزرگ مي باشد که توسط پله ها به حياط راه مي يابد.
ديوار جنوبي ايوان تماما آيينه کاري و پوشش بيروني سقف شيرواني است.
و.....