اين بقعه در فاصله 550 متري شمال مسجد جامع دماوند و در محله درويش اين شهر واقع شده است .بناي اين بقعه از نوع برجهاي ترك دار با 33 ترك و گنبد رك(مخروطي) و كاشي فيروزه اي رنگ است با توجه به معماري بنا و كاشيكاري آن احتمالا اين بنا متعلق به اواخردوره سلجوقي و اوايل دوره مغول مي باشد.
 
درون آرامگاه دو قبر به هم چسبيده وجود دارد،يكي از آنها متعلق به عبد الله و ديگري مربوط به عبيدالله است ،و احتمالا وجه تسميه اين بنا نيز به خاطر وجود همين دو مقبره است .در سالهاي اخير مسجدي در كنار اين بنا ساخته شده است .در جنوبي آرامگاه درخت چنار كهنسال وجود دارد كه بيش از 400 سال از عمر آن مي گذرد .بناي بقعه امامزادگان عبدالله و عبيدالله از بناهاي ارزشمند شهر دماوند است كه با شماره 922 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده و در سالهاي 76 الي 78 توسط ميراث فرهنگي استان تهران مرمت گرديده است .اين بنا داراي امكانات تفريحي و پذيرايي است .