امامزاده علی بن جعفر از نوادگان امام صادق(ع) که به همراه محمد فقیه از نوادگان امام موسی کاظم(ع) در این بقعه مدفون می باشد. امامزاده علی بن جعفر مشهور به « در بهشت » بنای هشت وجهی با گنبد دو پوش هرمی شکل , متعلق به اوایل قرن هشتم ه.ق است . در دوران قاجار ایوان و بیوتاتی بدان اضافه شد . این بقعه پس از آستانه مقدسه قم بر بقیه اماکن و مقابر منطقه قم از حیث تزیینات برتری دارد . مهم ترین عناصر تزئینی آن عبارتند از: 1. گچبری : گچبری این مجموعه در زمره برجسته ترین آثار هنری قرن هشتم ه.ق محسوب می شود و هم طراز بنا هایی همچون گنبد علویان همدان , مدرسه حیدریه قزویم و بقعه پیر بکران اصفهان است . 2. کاشیکاری : کاشی های کوکبی زرین فام این امامزاده شامل بیش از 94 پارچه کاشی با نقوش گیاهی , حیوانی و انسانی و کتیبه های به خط نسخ , شامل آیات قرآن مجید , روایات مذهبی و ابیات فارسی است و بخش هایی از آن امروزه زینت بخش بسیاری از موزه های ایران و جهان است . 3. محراب : محراب زرین فام بنا در طاقنمای جنوبی بقعه توسط « یوسف بن علی بن محمد بن ابی طاهر » آخرین فرد از خاندان ابی طاهر به سال 734 ه.ق ساخته شد . این محراب امروزه زینت بخش موزه ملی ایران است .