اكنون ديگر اين باغ در شهر طهران واقع شده بود و دامنه دارالخلافه تا اطراف بهارستان كشيده شده بود. به واسطه حضور اين باغ باشكوه و مجلل ميداني كه در اطراف آن ساخته شده بود، بهارستان نام گرفت. اما پس از آن سال و در ۱۳۰۹ هجري شمسي اين ميدان بيش از پيش اهميت يافت. مجلس ملي در كنار ميدان پديد آمد و مساحتش تا ۱۶۰۰ متر گسترش يافت. در اوج شكوه در زمان صدارت حسين خان سپهسالار يكي ديگر از جلوه هاي شكوه اين ميدان رقم خورد. در ۱۲۹۶ هجري قمري بود كه حسين خان سپهسالار، صدر اعظم ناصرالدين شاه دستور داد تا در حاشيه جنوبي باغ بهارستان مدرسه و مسجدي بنا كنند. در همين سال بود كه احداث اين دو بنا آغاز شد.
پس از چند سال، بناي ساختمان هاي مذكور تكميل شد، اما ديگر سپهسالار بر مسند قدرت نبود. او در سال ۱۲۹۷ هجري قمري از صدارت بركنار شد و به كنج عمارتش كه روزگاري شكوه و عظمتي داشت پناه برد. اما از آنجا كه بسياري از قدرت و درايت او بي اطلاع نبودند، با دسيسه هاي فراوان به بركناري او قناعت نكردند. باز هم اين ميدان شاهد يك قرباني ديگر بود. اما اين بار اين قرباني كسي نبود جز «حسين خان سپهسالار» ؛ كسي كه اين ميدان را بنا نهاد.
فهرست مطالب
موقعیت مسجد سپهسالار
پیشینه تاریخی مسجد سپهسالار
میرزا حسین خان سپهسالار
معرفی مسجد سپهسالار و معماران بنا
پلان و معرفی فضاها
ورودی های مسجد سپهسالار
ایوان جنوبی ( گنبد خانه )
شبستان تابستانی – ایوان جنوبی ( گنبد خانه )
ایوان شمالی
شبستان زمستانی ( چهل ستون )
حیاط جنوبی (دار الشفا) و حیاط شمالی (نایب التولیه)
حیاط مرکزی ( ۴ باغ )
گنبد های مسجد
مناره ها
ساعت مسجد
حجره های طلاب
آب انبار و وضوخانه
کتابخانه مسجد
گرمابه و سرویس‌های بهداشتی مدرسه
تزئینات مسجد
و …