بخشی از مطلب
بر سر راه قدیم بابل به آمل بر روی رودخانه بابل قرار دارد، بعد از گذشت سالها از ساخت پل هنوز مورد استفاده مردم و محل رفت و آمد وسائل نقلیه می باشد، این پل دارای 8 چشمه است که 6 چشمه اصلی ان بزرگتر و دو چشمه ابتدایی و انتهایی آن کوچکتر از بقیه هستند.( مهجوری ، اسماعیل ، تاریخ مازندران، ج2 ، ص198 )
 
 
 
تا سال 1343 شمسی راه ارتباطی بابل به بندپی ، آمل ، تهران، روستای جنوب و جنوب غربی بابل از این پل بود که با بهره برداری جاده جدید از فشار وارده بر این پل کاسته شده است ، به دلیل افزایش جمعیت و ازدیاد وسایل نقلیه ، این پل پاسخگوی نیازهای منطقه نبود و خطر ویرانی و تخریب این پل را تهدید می کرد تا اینکه در چند سال اخیر در قسمت غربی پل ، پل سیمانی احداث شد و اکنون رفت و آمد از این پل جدید جریان دارد.
تاریخچه پل:
پل محمد حسن خان ، از همان ابتدا به احتمال قوی به این نام مشهور بوده و نام دیگری به آن اطلاق نمی گردید . پل محمد حسن خان توسط محمد حسن خان جد آقا محمد خان قاجار بر روی بابل رود به سال 1168 ه.ق احداث شد.( حسین زاده ، پوراندخت ، شهر بابل ، ص 68 )
تاریخچه مرمت انجام شده بر روی پل :
این پل در طول تاریخ آسیب های زیادی بر اثر زلزله و عوامل طبیعی دیگر دیده است که این عوامل سبب انجام مرمت هایی بر روی پل شده است.( اعتماد السلطنه محمد حسین خان، تاریخ طبرستان، ص68) .
در سال 1324 ه.ق ، دو پایه از 9 پایه پل محمد حسن خان را سیل برد ویکی از تجار بارفروش که فرزندی نداشت قسمت زیادی از دارایی خود را صرف تعمیر این پل کرد.( رابینو . ه.ل .سفرنامه مازندران و استرآباد.ص70).
 در زلزله حدود سال 1820 میلادی دو طاق از طاق های پل خراب شد که بعد از چندی آن را تعمیر کردند.(همان)
مصالح بنا:
مصالح اصلی این پل، آجر، ملات گچ و اهک است که بعدها طی مرمت های انجام شده سنگ و سیمان به آن اضافه شده است.( حسین زاده ، پوراندخت ، شهر بابل ، ص 70 )
 
و....