وی ابتدا به عنوان عضو  گروه پنج معمار نیویورک (که به عنوان سفیدها نیز شناخته می شود ، برخلاف خاکستری های ییل: رابرت ام استرن ، چارلز مور ، و غیره) برجسته شد ، پنج معمار (آیزنمن ، چارلز گواتمی ، جان هژدوک ، ریچارد مایر و مایکل گریوز) برخی از کارهایشان در سال 1969 در یک کنفرانس مطالعات CASE ارائه شد. آیزنمن تعداد زیادی کمک هزینه از بنیاد گراهام برای کارهای انجام شده در این دوره دریافت کرد. کارهای این معماران در آن زمان غالباً بازسازی ایده های لوکوربوزیه تلقی می شد. پس از آن ، پنج معمار هر کدام شیوه ها و ایدئولوژی های منحصر به فردی را توسعه دادند و آیزنمن بیشتر به دکونوساختاریسم وابسته شد.
فهرست مطالب
معرفی
نقطه شروع آیزنمن
تئوری های آیزنمن
نظریات آیزنمن
ضد عملکردی
شرایط رسیدن به معماری اکنونیت از دیدگاه آیزنمن
آیزنمن ساختمانها را با دو معیار می سنجد
معماری آیزنمن
آثار پیتر آیزنمن
خانه دوم
خانه هفتم
خانه فون دو
خانه گوار دیولای اسپانیا
هتل المپیک بانیولس
مرکز گرد همایی کلمبوس
مجموعه راینهارت
کلیسای سال 2000
سالن کنسرت بروژ،بلژیک
باغ رد پای گمشده
مرکز وکسنر
ورزشگاه چند منظوره ققنوس
منابع