سازه اي از جنس حباب            A"BUBBLE-MADE"STRUCTURE
ترجمه و تأليف رابين و رافائل صديق پور
Translated & composed by Rabin & Rafael Sedighpour
نماي كلي مركز شنا و بازيهاي آبي المپيك 2008 پكن
ده هاي پاياني قرن بيستم و چند سالي كه را كه از قرن بيست و يك مي گذرد به جرئت مي توان دوره تحول اساسي در انديشه هاي بشر و تغيير ديدگاه او نسبت به جهان پيرامون خود تلقي كرد. اگر «اخلاق» و اصول اخلاقي را، كه زاييده وجدان بشر و تغيير ناپذير هستند، از اين امر مستثني كنيم، در نحوه نگرش ساير علوم و نيز دنياي هنر به مسائل و موضوعات، تغييرات عمده اي به وقوع پيوسته است. از ديدگاه بشر امروزي، جهان حاضر يك جهان ارگانيك است كه در آن فضا، زمان و اجسام به صورت متحول، سيال، درگير با يكديگرند و اتباط غيرخطي دارند. دانشمندان و صاحبان انديشه براي تبيين جهان امروز ديگر صرفاً به علوم كلاسيك و قطعيت جهان بيني رياضي گونه تكيه




 آرايش كريستالها در طبيعت
نمي كنند، بلكه مباحثي همچون عدم قطعيت، آشفتگي، هندسه هاي نااقليدس و فراكتالي، نظريه پيچيده و فيزيك غيرخطي، جهاني متفاوت از گذشته را در برابر انسان پست مدرن قرار داده است. با وسيع تر شدن قلمرو علوم، بر تعداد مجهولات و سؤالات نيز افزوده مي شود و انسان براي رازگشايي مجهولات تازه، مي بايست تلاش بيشتري كند.
بشر مي تواند پاسخ بسياري از پرسش هاي خود را از راه آزمايش، تحقيق و خلق فرضيات تازه بيابد. اما شايد بتوان خود «طبيعت» را بهترين پاسخگوي سؤالات بشر دانست. طبيعت، همه جواب ها را دارد و اين انسان ها هستند كه به تدريج مي آموزند چگونه بپرسند.
اين امر، در طراحي و ساخت فضاها و بناهاي شهري و در علم مهندسي سازه نيز صادق است. طبيعت، درس هاي طراحي بسيار مهم و ارزشمندي به ما مي دهد. از جمله اصول اساسي اين طراحي آن است كه اگر مقصود طراحي به درستي و شايستگي برآورده شود، نظم و ترتيب حاصل، زيبايي تلقي مي شود؛ اما اگر صرفاً در پي زيبايي به دليل زيبايي باشيم به آن دست نخواهيم يافت.