فهرست
 
چکیده    1
 
مقدمه         2
 
فصل اول: کلیات          5
 
تعریف هنر 5
 
تعریف موسیقی  7
 
تعریف لغوی موسیقی  8
 
پیوند موسیقی و شعر 8
 
موسیقی آن سوی دنیای مادی     10
 
موسیقی درمانی      12
 
موسیقی و پیری      14
 
تأثیر موسیقی در بیماران پایانه    15
 
قواعد زبان موسیقی  15
 
ساختار موسیقی 18
 
خوش آهنگی و ناخوش آهنگی صداها     19
 
موسیقی از لحاظ ساختار   19
 
دورنمای موسیقی ایرانی   19
 
خلاصه تاریخی موسیقی ایران     19
 
موسیقی دوره هخامنشی 20
 
موسیقی دوره ساسانی 21
 
موسیقی دوره اسلامی  22
 
نهضت علمی موسیقی   22
 
شکل شناسی موسیقی ایرانی 22
 
آوازهای مذهبی 23
 
موسیقی فولکلوریک ایران 23
 
موسیقی شهری        23
 
موسیقی عرفانی      23
 
سازهای موسیقی ایرانی   24
 
فصل دوم: مبانی نظری طرح       25
 
موسیقی و معماری    26
 
فرهنگ، موسیقی و معماری  26
 
اشتراکات معماری و موسیقی     29
 
جدول مقایسه معماری و موسیقی30
 
پرسپکتیو در معماری و موسیقی  31
 
تقارن در معماری و موسیقی     31
 
رنگ در معماری و موسیقی  32
 
تناسبات در معماری و موسیقی   32
 
زمان در معماری و موسیقی 33
 
مکان در معماری و موسیقی 35
 
حرکت در معماری 37
 
حرکت در موسیقی 40
 
ریتم یا ضرب آهنگ در معماری   41
 
ریتم یا ضرب آهنگ در موسیقی   42
 
ساز شناسی43
 
 
 
فصل سوم: بررسی نمونه های مشابه    ……………68
 
نمونه هاي داخلي    69
 
تالار وحدت تهران    69
 
تأتر شهر تهران     70
 
موزه موسیقی تهران71
 
 
 
نمونه های خارجی    74
 
سالن فیل هارمونی برلین  74
 
خانه اپرای سیدنی   77
 
شهر موسیقی پاریس   78
 
پروژه کنسرت هال والت دیسنی لس آنجلس   81
 
سالن کنسرت موسیقی روی تامسون 90
 
مرکز سمفونی مورتون میرسون         91
 
 
 
فصل چهارم: بررسی محیط پیرامون طرح (اقلیم) 95
 
موقعيت جغرافيايي   95
 
آب و هوا  96
 
شرايط جوي    96
 
وجه تسمیه97
 
معماری و شهرسازی101
 
تقسيمات جغرافيايي استان      101
 
فصل پنجم: معرفی و تحلیل سایت   111
 
فصل ششم: برنامه فیزیکی         ……117
 
برنامه ريزي فيزيكي طرح      118
 
فصل هفتم: معرفی طرح معماری121
 
پلان ها – مقاطع- نماها   124
 
پیوست: ضوابط و استانداردها        138
 
پیوست: آکوستیک در معماری          165
 
پیوست:معماری پایدار182
 
منابع و مأخذ     183
 
چکیده185
 

 
   فرهنگ  
 
  پیشگفتار  
 
فرهنگ از اساسی ترین ارکان یک ملت می باشد اساسی که می تواند حرکت دهنده یا
کند کننده پیشرفت، تکاپو و جهش آن ملت باشد. مردمان یک فرهنگ تربیت یافته
آن فرهنگند، عقایدشان، فعالیتهایشان نشأت گرفته از آن می باشد، چه بسا
بزرگترین عاملی که یک ملتی را به خوشبختی یا بدبختی بکشاند همان فرهنگ است.
فرهنگی که پیشرو باشد، همیشه در حال حرکت است، ساکن نیست، در مقابل هجوم
فرهنگهای دیگر   به صورت فعال عمل می کند، آن را در
خود هضم می کند و به جلو می رود. اما در مقابل این فرهنگ ، فرهنگهای دیگر
در آیند که یک فرهنگ مرده اند، دیگر گزینشی در کار نیست. دروازه ای هم در
کار نیست تا ورود و خروج را کنترل کند. زیرا که فرهنگ، فرهنگ پیرو است،
پیرو هر چه که جدید باشد.
 
از مطالب بالا می توان به اهمیت فرهنگ پی برد. اما وظیفه معماران چیست؟ آیا
کسی که وظیفه اش طراحی ساختمان است می تواند در احیا فرهنگی آن جامعه نقش
ایفا کند. بدون تردید اگر به یک معمار فقط به دیده طراح ساختمان نگریسته
شود نباید این انتظار را داشت. اما در حقیقت وظیفه معمار آفرینش فضا است.
پس باید بتوان بین فضاهای فرهنگی و فضاهای دیگر تمایز قایل شد. گذشته از آن
معمارخود نیز باید فرهنگ خود را بشناسد و در آن تعمیق نماید. معماری نیز از
بستر همین شناخت فرهنگ، خودی و بومی می شود. معماری که فرهنگ گذشته خود را
بشناسد، با ادبیات آن همنشین باشد، با آداب و رسوم، رمزها و معانی فرهنگ
خود آشنا باشد مطمئنا این شناخت او را در جهت ارتقاء فرهنگ جامعه خود از
طریق معماری یاری خواهد کرد.
 
 
 
  فرهنگ، شناخت و بینش :  
 
پر واضح است که به منظور تدوین برنامه فیزیکی یک مجموعه فرهنگی نخست می
بایست تصور واضحی از آنچه که قرار است این مجموعه عهده دار باشد داشت، که
این خود نیز بی شناخت ماهیت فعالیت های فرهنگی ممکن نیست.
 
شناخت این که در اصل دامنه فعالیت های یک مجموعه فرهنگی در شرایط موجود تا
کجا می تواند و باید گسترش یابد و چه فعالیت هایی را می توان به عهده این
مجموعه ها گذاشت، موضوع بحث این بخش از نوشتار ماست. برای شروع ارایه
تعریفی جامع از فرهنگ و عوامل در ارتباط با آن لازم است.
 
اگر به معانی واژه فرهنگ و چگونگی های شکل گیری آن در زبان خودمان
بپردازیم، به ریشه های پویای آن پی می بریم. آن چه در ترکیب این واژه هست
جایی برای شک نمی گذارد: به دست آوردن آن چه والا است. و این معنا نمی
تواند به حرکتی مستمر متکی نباشد. حرکتی که حد می شناسد و تعیین مقصد می
کند، اما نه یک بار برای همیشه یعنی نه به صورتی مقارن با سکون، چه در لحظه
ورود به مقصد تصور شده و خواسته شده باشد. چه در طول راهی که بدین منظور طی
شده و چه در دریافت آنچه در لحظه ورود رخ می دهد.
 
اصطلاح فرهنگ از نظر تنوع
مفاهیم و وسعت
معانی و سیر تاریخی و برداشت ادبی چنان ابعاد گسترده ای یافته است که دیگر
نمی توان آن را به محدوده مفهوم و معنی دانش و تربیت منحصر دانست.
 
اصطلاح فرهنگ را امروز در عنوان کتاب ها و مقاله ها و بحث ها به صورت:
فرهنگ روستایی، فرهنگ شهری، فرهنگ غذا خوردن، فرهنگ لباس پوشیدن، فرهنگ
معاشرت، فرهنگ آفریقایی، فرهنگ عشایری، فرهنگ فقر، فرهنگ طبقاتی، فرهنگ
ماشینی(صنعتی)، فرهنگ سنتی، فرهنگ باستانی، فرهنگ ایرانی، فرهنگ اسلامی یا
ترکیبات مانند: بافرهنگ، بی فرهنگ، ضد فرهنگ، شبه فرهنگ، فرهنگیان و نمونه
های فراوان دیگر در زمینه های فنی و اجتماعی و ادبی و اخلاقی و اعتقادی به
کار می برند که اغلب با مفاهیم تربیت، معارف، سنن، فنون، شیوه، سیاست،
اصول، هنر، تمدن و موازین معادل و مترادف است و در نهایت هیچ کدام از این
مفاهیم مغایر با تعاریف مردم شناسی نیست زیرا هر مفهومی که مورد نظر باشد،
از تعریفی که فرهنگ را شامل تمامی میراث اندیشه ها و رفتارها و تجربه های
انسان می داند، بیرون نیست.
 
     
 
  واژه فرهنگ :  
 
فرهنگ، واژه ای فارسی و مرکب از دو بخش کوچک فر و هنگ است