فهرست مطالب 
عنوان    صفحه
1-    مقدمه    1
2-    مديرت فني (حافظت فني، تروتکنولوژي)    5
2-1-    تعريف سيستم 6
2-2-    تروتکنولوژي    8
2-3-    اهداف مديريت فني    12
2-4-    جايگاه امور مديرت فني در صنايع    13
3-    شرايط فعلي نگهدار و تعميرات و امور مديريت فني درصنايع ايران    15
3-1-    علل وجود نارسايي در امور نگهداري و تعميرات    19
4-    برنامه ريزي و کنترل در نگهداري و تعميرات    22
4-1-    تعريف عمومي    23
4-2-    بخشهاي اصلي تشکيل دهنده امور مديريت فني    24
4-3-    فعاليت بخش امور اجرايي نگهداري و تعميرات 25
4-4-    عوامل موثر در تعيين ميزان اعمال تعميرات پيشگيري    27
4-5-    هزينه هاي مورد نظر و روند تغييرات آنها    30
4-6-    مدل پيشنهادي براي کنترل عمليات و آمار و اطلاعات    32
4-7-    نقش بخش مهندسي در امور مديريت فني    34
 
 
5-    کاربرد کامپيوتر در برنامه ريزي و کنترل امور مديريت فن (نت)    38
5-1-    کليات...........39
5-2-    ليست نمونه اي از خدمات قابل دريافت از کامپيوتر در امور مديريت
 فني    42
6-    نگهداري و تعميرات بهره ور فراگير    45
6-1-    از نگهداري و تعميرات پيشگيرانه (PM) تا نگهداري و تعميرات بهره ورفراگير(TPM)    46
6-2-    تاريخه TPM    50
6-3-    ارتباط بين TPM، تروتکنولوژي و پشتيبانيهاي فن    54
6-4-    معرفي TPM در کارخانه    56
6-5-    تهيه برنامه کلات TPM    59
6-6-    ساختار پيشرفت و تکامل TPM    60
6-7-    آموزشهاي ابتدايي TPM    62
7-    اثر بخشي تجهيزات، ضايعات مزمن و ساير نظريه ها در توسعه و ترويج TPM    65
7-1-    شش ضايعه بزرگ که باعث محدوديت اثر بخشي تجهيزات مي شوند    66
7-1-1.    ضايعات خرابيهاي اضطراري    66
7-1-2.    ضايعات آماده سازي و تنظيم    68
7-1-3.    ضايعات حرکت بدون توليد    68
7-1-4.    ضايعات کاهش سرعت    69
7-1-5.    ضايعات کيفيت و دوباره کاري    70
7-1-6.    ضايعات آغاز توليد    71
7-2-    تحليل P-M و ضايعات مزمن    71
7-2-1.    روش تحليل P-M    73
7-3-    افزايش سطح مهارتها از طريق TPM    77
7-3-1.    اهداف تحليل مهارتها    80
8-    طراحي و اجرا يک سيستم TPM    84
8-1-    مقدمه    85
8-2-    مارپيچ مرگ يا سيستم 87
8-3-    TPM در مقابل روشهاي قديمي    89
8-4-    تهيه چک ليست هاي مقدماتي TPM    90
8-5-    نقش ها و مسئوليت هايمشخص در يک سيستم TPM    95
8-5-1.    وظايف اصلي کاربران در خط توليد    96
8-5-2.    وظايف بخش نگهداري و تعمير TPM    98
9-    طراحي يک سيستم نگهداري فر اگير مستقل TPM    102
9-1-    کليات    103
9-2-    مرحله اول: آشنايي با کار در محيط تميز و مرتب    104
9-3-    مرحله دوم: شناسايي ريشه اصلي مشکلات    109
9-4-    مرحله سوم: جمع بندي و آناليز کردن داده ها و اطلاعات    111
9-5-    مرحله چهارم: مشخص کردن و بيان نکات کليدي انجام کار    115
9-6-    مرحله پنجم: آموزش کاربران، کارگران و مديران    116
9-7-    مرحله ششم: تامين قطعات يدکي و لوازم مورد نياز    119
9-8-    مرحله هفتم: چرخه را تکرار کن، TPM پاياني ندارد    121
9-9-    فاکتورهاي قابل اندازه گيري در TPM    126
9-9-1.    MTBF و MTTR    126
9-9-2.    کاربري سودمند واقعي (APU)    130
9-9-2.1.    محاسبه APU    131
9-10-    اهداف نهايي TPM    134
10-    آموزش مهارتهاي نگهدري و تعميرات (نت)    135
10-1-    مقدمه    136
10-2-    مسئوليتهاي کارگران خط توليد و کارکنان بخش نت    137
10-2-1-چهار وظيفه اصلي اپراتور    139
10-3-    آموزش مهارت هاي نت    142
10-3-1.    اهداف و برنامه ها    142     
10-3-2.    درس اول: پيچ و مهره ها    142
10-3-3.    درس دوم: خارها و ياتاقانها    145
10-3-4.    درس سوم: انتقال نيرو    146
10-3-5.    درس چهارم: هيدوليک، نيوماتيک و کاسه نمدها    147
10-4-    پياده سازي برنامه هاي آموزشي و کارورزي    149
10-5-    آموزش امور نت به کارگران خط توليد (اپراتورها)152
10-6-    ساير دورههاي آموزشي مربوطه    154
10-6-1.    آموزش مدرسين    154
10-6-2.    دوره روشهاي نت    155
10-6-3.    دوره آموزش سيم کشي برقي و ابزار دقيق    157
10-6-4.    بررسي شرايط فني ماشين ها    158
10-7-    آهميت آموزش در محل کار    159
11-    فعاليتهاي گروههاي کوچک TPM    160
11-1-    ترکيب فعاليتهاي گروههاي کوچک با سازمان    161
11-2-    مقايسه گروههاي QC,ZD    162
11-2-1.    مقايسه سازمان هاي رسمي وغير رسمي    164
11-2-2.    تفاوت در اهداف    165
11-2-3.    گروههاي کوچک TPM متکي بر مدل ZD    166
11-3-    مديريت بر گروههاي TPM    167
11-3-1.    اهداف گروهها با اهداف کلي شرکت تطابق دارند    169
11-3-2.    انگيزه و روحيه برتر=سودمندي بيشتر    169
11-4-    ترويج و توسعه فعاليتهاي گروههاي کوچک    170
11-4-1.    کارگران بازيکنان نقش اصلي هستند    171
11-4-2.    نقش مديران در ترويج و توسعه گروهها    172
11-4-3.    رهبري در گروههاي کوچک    174
11-4-4.    نقش مديريت تراز اول    175
11-4-5.    پرورش کارکنان توانمندي و داراي خود انگيزگي    176
11-4-6.    ايجاد يک فضا و محيط کار مناسب و مطلوب    177
11-4-7.    ارزيابي پيشرفت گروههاي کوچک    179
12-    اندازه گيري اثر بخشي TPM    182
12-1-    دليل نياز به اندازه گيري اثر بخشي    183
12-2-    اندازه گيري اثر بخشي تجهيزات    184
12-2-1.    اثر بخشي کلي تجهيزات    184
12-2-2.    قابليت دسترسي (نسبت بهره برداري)    184
12-2-3.    نسبت کارايي    185
12-2-4.    نسبت کيفيت    185
12-2-5.    زمان واحد آماده سازي    185
12-3-    شاخصهاي قابليت اطمينان و قابليت تعمير    185
12-3-1.    شاخصهاي قابليت اطمينان    185
12-3-2.    شاخصهاي قابليت تعمير    186
12-4-    اندازه گيري کارايي فعاليت هاي نت    186
12-4-1.    نسبت تعميرات اضطراري (نسبت BM)    186
12-4-2.    نسبت نيروي انساني اضطراري    187
12-4-3.    نسبت دستيابي به تعميارت پيشگيري    187
12-4-4.    روند عمليات بهسازي و ارتقاء قابليت تعمير    187
12-5-    اندازه گيري شاخصهاي مرتبط با بهره وري، کيفيت، هزينه، زمان تحويل،                بهداشت صنعتي ايمني و روحيه    187
12-6-    جمع بندي    187
 
پيوست A: جايزه PM براي کارخانجات موفق در TPM    190
پيوست B: ارائه تقاضا براي دريافت جايزه PM    193
پيوست C: شاخصهاي اهدايي جايزه PM    196
واژه نامه    204
مراجع    209
 
فصل اول
 مقدمه
صنعت در ايران از ديرباز تاكنون به عنوان بخش مهمي از بدنه جامعه شناخته شده است. در قديم صنعت بيشتر در خدمت اهداف نظامي مثل توليد وسايل جنگي، سپر، شمشير و نيزه و… بوده كه در مواقع خاص و شرايط ويژه از آن استفاده مي شده است. البته ايرانيان در زمينه توليد وسايل تزئيني نيز يد طولايي دارند. آنها در اين زمينه با استفاده از قدرت توليد صنعتي و با ياري روح هنرمندانه خود دست به خلق آثار زيبايي زده اند كه امروزه نيز اين تركيب زيباي هنر و صنعت ايراني زبانزد خاص و عام است. اما صنعت در قديم اغلب به استفاده انسان از يكسري مواد اوليه كه اغلب آهن، چوب، مفرغ و … بوده اند و انجام يكسري عمليات فيزيكي روي آنها براي توليد محصولي خاص گفته مي شده است. 
صنعت به معناي امروزي و جديد آن تقريباً از اواخر دوران قاجاريه و با حضور قدرت هاي صنعتي جهان مثل بريتانيا، آلمان و فرانسه در ايران آغاز بكار نمود. به همين دليل زيربناي ساختار صنعتي ايران را مي توان وابسته به صنايع اروپايي دانست. همان طور كه هم اكنون نيز شاهد آن هستيم، كارخانجات و صنايع ايران شباهت زيادي به صنايع اروپايي به ويژه آلمان و انگلستان دارند. 
روند مديريت بخش صنعت در جهان بعد از پايان جنگ جهاني دوم به طور كامل دگرگون شد و سيستم هاي مهندسي نگهداري و تعمير (نت) نيز از همان زمان به مرور وارد بخش توليد شد. هدف اصلي اين قسمت به حداقل رساندن زمان تلف شده در محيط كاري و به حداكثر رساندن بازده توليد مي باشد. مخترع اصلي اين روش آمريكائيها مي باشند كه در دهه پنجاه ميلادي روشهاي مهندس نگهداري و تعمير موسوم به PM را به وجود آوردند كه در قسمت هاي بعدي به جزئيات آن مي پردازيم. اما اين پروژه سعي دارد به روش مهندسي نگهداري و تعمير (نت) بهره‌ور فراگير (TPM: Total Productive Maintenance) كه محصول زحمت و تلاش مهندسين ژاپني است بپردازد. دليل اصلي انتخاب اين موضوع را مي توان اهميت زياد آن براي صنعت ايران دانست. TPM در حقيقت يك سيستم روان، ساده، كارآمد و از همه مهمتر ارزان قيمت مي باشد كه خصلت هاي آن با فرهنگ و سنت ايراني تطابق زيادي دارد و مي تواند براي صنعت كشور مفيد فايده باشد. همان طور كه مي دانيم مشكل اصلي صنعت ايران در حال حاضر نبود يك سيستم مديريتي قدرتمند و كارا مي باشد كه اعمال TPM مي تواند راه حل خوبي مخصوصاً براي كارخانجات و كارگاههاي نه چندان بزرگ كشور باشد. 
TPM  در حال حاضر در بسياري از صنايع ژاپن بكار گرفته شده و شركت معتبر JIPM (Japan Institute of plant Maintenance) نيز روز به روز نواقص آن را برطرف كرده و نسخه هاي جديد و كامل تر آن را به بازار عرضه مي كند. از جمله شركت هاي ژاپني كه TPM در آنها موفق بوده مي توان به تويوتا (Toyota)، لاستيك توكايي (Tokai)، دايهافسو (Daihafsu)، فولاد نيپون (Nippon)، شركت ايناكس (Inax)، شركت كونيكا (Konica)، شركت صنايع كايابا (Kayaba)، و شركت كوبوتا (Kubota) اشاره نمود. 
اما سرآغاز ايجاد TPM به بعد از جنگ جهاني دوم بر مي گردد. بعد از پايان جنگ جهاني دوم و با باز شدن فضاي سياسي حاكم بر نظام بين الملل كشورهاي زيادي براي بدست آوردن قدرت هاي اقتصادي با هم به رقابت پرداختند. در اين بين ژاپن نيز كه بخش زيادي از كشورش را در جنگ از دست داده بود متكي بر نيروي جوان و كاري خود سعي داشت از مسابقه قدرت عقب نماند. در اين راستا ژاپني هاي تكنيك هاي ساخت و توليد و مديريت را از آمريكا به كشور خودشان وارد كرده و آنها را با شرايط ويژه كشور خود سازگار نمودند. در نيتجه اين اقدامات، محصولات كشور ژاپن در سراسر جهان با توجه به كيفيت بالاي آن مشهور شده و توجه جهانيان به شيوه هاي مديريتي ژاپني مجذوب گرديد.
بنابردلايلي كه گفته شد مي توان به اين نتيجه رسيد كه با توجه به شباهت زياد شرايط فعلي كشور ما با ژاپن بعد از جنگ جهاني دوم، سيستم هاي مديريتي TPM در ايران مي تواند به موفقيت هاي چشمگيري دست پيدا كند، البته تنها در صورتي اين امر ميسر مي شود كه ما هم همانند ژاپن دست از كپي برداري محض از سيستم هاي غربي برداشته و توجه به مزيت ها و مشكلات فرهنگي، اجتماعي اقتصادي را در دستور كار خود قرار دهيم. 
 
 
 
فصل دوم
مديريت فني
(حفاظت فني، تروتكنولوژي)
2-1 تعريف سيستم
يك سيستم را مي توان به صورت مجموعه اي از عناصر كه براي انجام مأموريت و يا رسيدن به هدف خاصي با كميت و كيفيت معلوم، طراحي و ساخته شده و با ترتيب معيني با يكديگر تركيب شده اند، تعريف نمود. براي مثال، يك شبكه سراسري مخابراتي در يك كشور، يك كارخانه توليدي، يك شركت هواپيمائي، يك ماشين توليد منفرد، و حتي يك وسيله ساده و كوچك نظير قلم خود نويس نمونه هائي از هزاران نمونه قابل بيان در چهارچوب تعريف بالا مي باشند. 
عناصر تشكيل دهنده سيستم به نحوي كه در اين مباحث مورد نظر خواهند بود به دو بخش اصلي قابل تقسيم مي باشند: 
1-    هسته اصلي، شامل عناصر اجرا كننده مأموريت
2-    عوامل و امكانات پشتيباني، شامل وسائل و امكانات بررسي و آزمايش شرايط فني، و تكنولوژيكي، ابزار نگهداري و تعميرات، قطعات يدكي،‌ اسناد و مدارك فني نظير نقشه‌ها، دستورالعملهاي نگهداري و تعمير و بهره‌برداري، و… پرسنل آزموده و آماده براي بكارگيري روشها …
توجه به اين نكته لازمست كه در صورتيكه از يك سيستم تنها هسته اصلي مورد ملاحظه قرار گيرد، و عوامل و امكانات پشتيباني براي سيستم فراهم نباشد، آنگاه گو اينكه ممكنست هسته اصلي از عهده اجراء مأموريت بر آيد، ولي اين مأموريت نمي تواند در كميت معلوم و از پيش تعيين شده، و با كيفيت مشخص و از پيش تعيين شده اي توسط هسته اصلي اجرا گردد. براي مثال، در يك سيستم هواپيمائي، هسته اصلي عبارت از هواپيما است كه در آسمان مأموريت پرواز و انتقال بار و يا مسافر را انجام مي دهد. براي هسته اصلي امكان پذير نخواهد بود كه بدون برخورداري از امكانات پشتيباني نظير بازرسيهاي فني، تعيرات پيشگيري، تعويض قطعات، … مأموريت هاي خود را با كميت معين (مثلاً چند سال) و با كيفيت معين (مثلاً برخورداري از ايمني و قابليت اطمينان كافي) به انجام برساند. در شكل 1 يك سيستم كه از دو زيرمجموعه “هسته اصلي” و امكانات پشتيباني تشكيل شده است نشان داده شده. 
 
شکل 1- يک سيستم متشکل از هسته اصلي و امکانات پشتيباني
 
تاريخ صنعت نشانگر اين حقيقت است که در گذشته هاي نه چندان دور، از يک سيستم تنها هسته اصلي، بدون در نظر گرفتن عوامل و مسائل پشتيباني طراحي و ساخته شده و رسيدگي به احتياجات پشتيباني پس از نصب و راه اندازي، و احياناً به كارگيري سيستم، در لحظه وقوع اولين ركود مورد توجه واقع شده. 
در اين شرايط در موارد زياد مشاهده گرديده كه بين عناصر تشكيل دهنده از نظر عوامل پشتيباني سازگاري كافي وجود نداشته، و هسته اصلي در موقعيتي كه مورد بهره برداري قرار گرفته، قابليت قبول امكانات پشتيباني را نداشته است. شايد احتياج مبرم به رسيدن به هدف، و شوق دستيابي سريع به نيتجه قابل حصول از ابداع و اكتشاف تا اندازه زيادي در اين امر تأثيرگذار بوده و باعث شده است كه در لحظات طراحي و ساخت تجهيزات، مسائل و عوامل پشتيباني مورد توجه كافي واقع نشده،‌ با به طور كلي مورد اغماض قرار گيرند. 
در سالهاي اخير، در مراحل پيشرفته اين موضوع مورد توجه واقع شده كه عناصر و عوامل پشتيباني (لجستيك) به عنوان جزئي غيرقابل تفكيك از يك سيستم تعريف شوند. در چهارچوب اين تعريف لازمست از همان لحظه كه فكر و تصور ايجاد يك سيستم مطرح مي شود، همراه و همگام با طراحي، ساخت، نصب و راه اندازي هسته اصلي، امكانات پشتيباني نيز به صورتي سازگار و متعادل با هسته اصلي، مراحل طراحي، ساخت، نصب و راه اندازي را طي نمايند. 
 
2-2 تروتكنولوژي 
گفته شد كه در مراحل طراحي يك سيستم، علاوه بر در نظر گرفتن عواملي نظير ظرفيت توليد، يا هزينه هاي توليد، نصب، و بهره وري از سيستم، عوامل با اهميت ديگري كه لازمست همگام و سازگار با عوامل توليدي مورد نظر قرار گيرند در پاسخگويي به سؤالات زير قابل تعريف مي باشند: 
1-تجهيزات چگونه طراحي و توليد شوند كه عمر اقتصادي بيشتري داشته باشند و بتوان به راحتي و با هزينه كم آنها را نگهداري و تعمير نمود؟‌
2- در دوران بهره برداري از تجهيزات چگونه عمل شود كه تجهيزات خرابي كمتري داشته باشند، و سرعت فرسودگي آنها در حدودي اقتصادي و قابل  كنترل باشد؟ 
توجه به دو عامل بالا مخصوصاً عامل اولي تا اوائل نيمه دوم قرن حاضر مورد اغماض واقع شده، تنها از نيمه دوم قرن حاضر، به علت بالا رفتن سطح دانش و تكنولوژي، و پيچيدگي طرح و حركات ماشين آلات، و هزينه هاي سنگيني كه در اثر ركودهاي غير منتظره ماشينها به سيستمهاي صنعتي تحميل مي شود، موضوع مورد توجه واقع شد و عنواني جديد از فعاليتها را به صورتي مشخص و قابل تعريف در چارچوب فعاليتهاي لازم در طراحي سيستمها باز نمود. 
مجموع فعاليتهايي كه پاسخگوي دو سؤال بالا باشند در سالهاي اخير در صنعت جهاني، تروتكنولوژي (Terotecnology) ناميده مي شود اين واژه ترکيب کلمه يوناني terin به معناي نگهباني يا حفاظت و کلمه technology به معناي دانش فني يا فن بوجود آمده و بنابر اين ترجمه تحت اللفظي آن دانش حفاظت فني يا به خلاصه «حفاظت فني» مي شود. در اين پروژه اين رشته از فعاليتها به همين نام، يا به واژه مديريت فني خوانده خواهد شد. 
فعاليتهاي رديف دوم كه مربوط به دوره بهره برداري از ماشين است، در فرهنگ صنعتي كشور ما عناويني نظير تعميرات و تعميرات نگهداري را به خود گرفته اند. در سالهاي اخير در ايران رسم بر اين بوده كه اين دسته از فعاليتها (در راستاي مقدم داشتن امور نگهداري به امور تعميرات بعد از خرابي) به عبارت نگهداري و تعميرات نام برده شوند. در اين پروژه نيز همواره از عبارت نگهداري و تعميرات استفاده شده و در مراحلي از اصطلاح نت به كسر حرف اول، با الهام گرفتن از حروف اول كلمات نگهداري و تعميرات استفاده شده. 
لزوم توجه به مسائل محافظت فني از دستگاهها و برقراري سيستم منظمي كه با مديريتي متشكل، به امور نگهداري و دارائيهاي فيزيكي (شامل ماشين آلات توليد، تجهيزات تأسيسات و ساختمانها …) رسيدگي نمايد هم اكنون در جهان صنعتي بحد كافي احساس مي شود. در جهت بهبود بازدهي توليد و كارآئي تجهيزات، لازمست فعاليتهاي مديريت فني (ترتكنولوژي) در مراحل طراحي، ساخت، نصب و راه اندازي و بهره برداري در سيستمهاي صنعتي به عنوان يك بخش اساسي و بنياني مورد ملاحظه قرار گيرند. 
شكل 2 فعاليتها و ارتباطات بين فعاليتهاي قابل قابل اعمال بر روي هسته اصلي و بر روي امكانات پشتيباني را در چهار مرحله عمر يك سيستم نشان مي دهد. 
شايان ذكر است كه به عنوان مثال، در دهه سالهاي 1960 بر اساس تخمينهاي گروه مهندسين نگهداري و تعميرات در كشور انگلستان، هزينه هاي ساليانه نگهداري و تعميرات در كارخانه هاي توليد ماشين آلات، بالغ بر سه بيليون پاند بوده، و اين مبلغ پيش از جمع هزينه هاي صرف شده در سال جهت تأمين بهداشت ملي براي آن كشور بوده است. 
 
شکل 2- مراحل تروتکنولوژي
با توجه به ضايعات و هزينه هاي ناشي از عدم وجود روشهاي مناسب و علمي در نگهداري و تعميرات،‌ و مديريت فني، در آوريل 1970 كميته اي با عنوان تروتكنولوژي فعاليتها و مطالعات خود را در انگلستان بنا نهاد. امور تروتكنولوژي (مديريت فني) توسط اين كميته  به شرح زير تبيين گرديد: 
1-    تروتكنولوژي عبارت است از تركيبي از فعاليتهاي مديريتي، مالي، مهندسي، و ساير اموري كه در راستاي هزينه هاي تأمين يك سيكل عمر اقتصادي (بهينه) بر روي دارائيهاي فيزيكي اعمال مي شوند. تروتكنولوژي مشخصات فني و طراحي كارخانه، ماشين آلات، ساختمانها و ساختارها فيزيكي را از نظر قابليت اطمينان و قابليت تعمير (تعمير پذيري) مورد ملاحظه قرار داده، و در دوران نصب، و راه اندازي و بهره برداري از آنها مسائل نگهداري و تعمير و بهسازي را زير نظر داشته و تا لحظه جايگزيني ادامه مي يابد. 
امور اطلاعات بازتابي (Feed-back) نيز در مورد مسائلي طرح، كارآئي، هزينه هاي سيستم،‌ در چهارچوب تروتكنولوژي مورد نظر قرار مي گيرد. 
دامنه گسترده امور مديريتي فني (تروتكنولوژي) و نحوه تفكري كه در اين نظريه وجود دارد از تعريف بالا و بسياري تعاريف مشابه كه در مؤسسات وابسته به اين رشته از فعاليت رايج است قابل تشخيص است. در پاسخگويي كامل به مسائل مديريت دارائيهاي فيزيكي، يك صنعت، تنها توجه به مسائل فني و عمليات تعمير بعد از خرابي كافي نخواهد بود، بلكه مجموعه فعاليتهاي لازم شامل امور طرح و برنامه ريزي، تخصيص منابع، تدوين سياستها و روشهاي عملياتي، جمع آوري اطلاعات بازتابي و تحليل اطلاعات به منظور بهسازي طرحها، برنامه ها و روشهاي تدوين شده با هدف افزايش كارآئي و بازدهي سرمايه مي باشد. اين فعاليتها از لحظه اي كه تفكر ايجاد سيستم مطرح مي شود شروع شده و تا زمان پايان كار سيستم و بازنشسته سازي آن ادامه مي يابد. 
2-3 اهداف مديريت فني
در اينجا علاوه بر تعريف ارائه شده توسط كميته تروتكنولوژي نمونه هائي از تعاريف ارائه شده توسط ساير جوامع صنعتي در مورد سيستم هاي مديريت فني در صنايع آورده مي شوند: 
•    مجموعه عملياتي كه جهت نگهداري دستگاهها (دارائيهاي فيزيكي) در شرايط قابل قبول و يا تغيير آنها به شرايط قابل قبول اعمال مي شود. 
•    فعاليت در زمينه حصول اقتصادي ترين راه صرف هزينه جهت بهره برداري و بهسازي تجهيزات
در چهارچوب تعاريف بالا، سازمانهاي مديريت فني مي توانند اهداف زير را مورد نظر داشته باشند: 
1-    بالا بردن عمر مفيد دارائيها فيزيكي (ماشين آلات،  ساختمانها و …) 
2-    اطمينان از حصول اقتصادي ترين شرايط بهره برداري از دارائيهاي فيزيكي 
3-    اطمينان از آماده بودن كليه تجهيزات اضطراري نظير سيستم هاي آتش نشاني، برق اضطراري و …
4-    فراهم آوردن شرايطي كه ايمني كليه كاركنان را ضمن استفاده و بهره برداري از تجهيزات تأمين مي نمايد....