نقشه های اتوکد طراحی هتل سه ستاره توریستی
 
این فایل طراحی هتل سه ستاره گردشگری توریستی است که نقشه های معماری اجرایی آن با فونت غیر فارسی ترسیم شده است پروژه کامل و اجرایی شامل پلانهای طبقات بهمراه مبلمان و نماها و مقاطع و لی ۀوت بخشهای مختلف و پلان بام و... است
 

مطالبی مفید در این زمینه
 تخصیص فضاهای هتل
•    برنامه توزیع فضا
آمار در یک هتل تیپیکال تجاری با 100 اتاق، به عنوان راهنما ارائه شده است. برآورد اولیه 59 درصد فضای مفید و 41 درصد فضای غیر مفید را نشان می دهد که نسبت به آنچه عملا" وجود دارد مناسب تر است.
در مرحله اولیه طراحی، ممکن است تصمیم بر این باشد که 1500 فوت مربع به کافی شاپ اختصاص یابد که باعث حذف اتاق غذا خوری اصلی و کاهش متراژ آشپزخانه اصلی به حدود 250 فوت مربع می شود. تالار ضیافت با سه اتاق جانبی آن ممکن است حذف شود یا در صورت اطمینان از وجود تقاضا، در زیرزمین قرار گیرد. رختشویخانه احتمالا" حذف می شود، گرچه در برنامه پیش بینی شده است.
از نظر کارآیی، بهتر است تقزیبا" همه بخشها در طبقه همکف باشند. گرچه برای برابر شدن تقریبی همکف و زیرزمین، بخشهای B برای زیرزمین در نظر گرفته شده اند.
بنابراین همکف با احتساب 500 فوت مربع برای پلکان و آسانسورها و با حذف کافی شاپ 800 فوت مربعی و کاهش 250 فوت مربع از آشپزخانه اصلی، به 10590 فوت مربع بالغ می شود. این رقم در مقایسه با تخمین اولیه 10 هزار فوت مربع برای همکف رضایت بخش است.
زیرزمین شامل تالار ضیافت، با حذف رختشویخانه و اختصاص 250 فوت مربع به راهروها، جمعا" به 10440 فوت مربع مساحت می رسد که تقریبا" با همکف برابر است.
هر طبقه 17 اتاق مهمان دارد و به اضافه 2 پلکان،شفت آسانسور و رختکن خدمتکارها که معادل 3 اتاق است، در مجموع فضایی به اندازه 20 اتاق می خواهد. با در نظر گرفتن 10 اتاق در هر طرف راهرو با عرض فرضی تقریبا" 12 فوت،طول هر طبقه در مجموع حدود 120 فوت می شود. عرض هر طبقه هم معمولا" 50 فوت است و در نتیجه، مساحت هر طبقه 6 هزار فوت مربع می شود که برآورد قبلی با عنوان «اطلاعات کلی» آن را تایید می کند. تقسیم فضاها به اختصار به ترتیب زیر است.
•    تقسیم فضاها
6 طبقه تیپیکال مهمان،هر کدام 6 هزار فوت مربع 36 هزار فوت مربع
طبقه همکف،10590 فوت مربع 10500 فوت مربع
زیرزمین،10440 فوت مربع 10500 فوت مربع
جمع کل تقریبی زیربنا 57 هزار فوت مربع
•    شامل
ـ فضاهای اتاقها
ـ فضاهای عمومی شامل: سرسرا، فضاهای سرو غذا و نوشیدنی، فضای ملاقات
ـ فضای پشتی شامل: آشپزخانه، رختشویخانه و فضای سرویس
سطوح زیربنا در سه بخش مشخص شده اند: زیرزمین(B)،همکف(G) و طبقات اتاقهای مهمان(T).
•    هدف طراحی کارآمد: حداکثر فضا برای اتاقهای مهمان 
برای حداکثر سوددهی، تیم طراحی باید درصد سطوح زیربنای طبقات مهمان را به حداکثر و فضای سیرکولاسیون و خدماتی(محوطه آسانسور،انبار ملافه ها، شوتهای زباله و قسمت دستگاههای فروش ماشینی نوشیدنی و تنقلات) را به حداقل برساند. مسائل زیبایی شناختی را نمی توان نادیده گرفت. اما مقایسه ساده ای میان آلترناتیوهای مختلف با درصد فضاهای اختصاص یافته به اتاقهای درآمدزای مهمان، اغلب می تواند به انتخاب راه حلاهای پر درآمدتر بیانجامد.
تحلیل موارد مختلف هتلهای بلند مرتبه نشان می دهد که شکل ظاهری برخی از آنها کاراتر است. انتخاب یک شکل در مقایسه با شکل دیگر می تواند به معنای 20 درصد صرفه جویی در فضای کلی اتاقهای مهمان و حدود 15 درصد در کل ساختمان باشد.به عنوان مثال، در سه نوع نقشه هتل ـ با دو ردیف اتاق در هر طبقه، برجهای چهارگوش و آتریوم ـ با اتاقهای یک اندازه، مساحت هر اتاق می تواند از 460 تا 575 فوت مربع متغیر باشد.
مطالعات همچنین نشان می دهد که تصمیمات کوچک بعدی هم بر کارایی گروه بندی نقشه های استاندارد اتاقهای مهمانف سیرکولاسیون یک یا دو ردیفه، دسته بندی آسانسورهای عمومی و خدماتی و دسترسیهای مناسب به اتاقهای انتهایی یا در گوشه(که مشکل ترین مساله طراحی است) تاثیر می گذارد.از آنجایی که اتاقهای مهمان بخش عمده هتل را تشکیل می دهند، طراح باید معیارهای کمی را برای طراحی کارآمد آنها در نظر بگیرد.کارایی نسبی طبقات مهمان را می توان مستقیما" با محاسبه درصد کل زیربنای تخصیص یافته به اتاقهای مهمان سنجید که از کمتر از 60 درصد در نقشه غیر کارای آتریوم تا بیش از 75 درصد در نقشههایی با دو ردیف اتاق بسیار فشرده در هر طبقه متغیر است.بی تردید هرچه این درصد بیشتر باشد انتخابهای بیشتری برای سازنده و معمار فراهم می شود، مثلا" اتاقهای مهمان اضافی و اتاقهای بزرگتر با سرمایه یکسان می تواند ساخته شود؛ یا کیفیت مبلمان و سیستمهای خاص ساختمانی بهتر شود؛ یا سایر فضاهای عملکردی هتل بزرگتر شود؛ یا کل هزینه پروژه و ساخت به طور قابل ملاحظه ای کاهش یابد.
بخشهای بعدی شامل توضیحاتی درباره اشکال اصلی اتاقهای مهمان و تصمیماتی است که بیشترین تاثیر را درطراحی نقشه های مقرون به صرفه برای اتاقهای مهمان دارند. این تصمیمات در برخی نقشه ها شامل تعداد اتاقها در هر طبقه و در بعضی دیگر مثلا" محل قرار گیری حفره آسانسور است، در حالیکه در برخی موارد، شکل ساختمان مهمترین موضوع است و در مجموع، کاراترین اشکال آنهایی اند که حداقل فضای سیرکولاسیون را دارند،یعنی سازه هایی با دو ردیف اتاق در راهروی هر طبقه یا برجهایی با هسته مرکزی فشرده.
 
•    طراحی طبقات
•    ـ طرح به گونه ای سازماندهی شود که اتاقهای مهمان حداقل 70 درصد از زیربنای ناخالص طبقات را به خود اختصاص دهد.
ـ آسانسورها و پلکانها به جای دیوار خارجی در فضای داخلی قرار گیرند.
ـ نقشه راهرو با هدف تسهیل حرکت مهمانان تهیه شود.
ـ سرسرای آسانسور در بخش میانی سازه قرار گیرد.
ـ ماشینهای عرضه یخ و نوشیدنی های خنک نزدیک آسانسورهای عمومی قرار گیرند.
ـ آسانسور خدماتی، انبار ملافه ها و شوتهای زباله در قسمت مرکزی قرار گیرند.
ـ پهنای راهرو حداقل 5 فوت باشد،5 فوت و 6 اینچ مناسب تر است.
ـ اتاق مهمان برای صرفه جویی در لوله کشی به صورت پشت در پشت باشد.
ـ اتاقهای مهمانان معلول در طبقات پایینی و نزدیک آسانسورها قرار گیرد.
طراحی اتاقهای مهمان که اغلب سه چهارم از کل هتل یا بیشتر است، عامل مهمی در کارایی همه پروژه ها است.
اهداف طراحی که به معمار کمک می کند موفقیت نسبی هر ایده طراحی معین را ارزیابی کند.
 
 
 
 
•    اتاق‌ها 
در حالي كه نحوه‌ي پرداختن به فرمول طراحي هتل‌هاي بين‌المللي هر روز در حال تغيير و بررسي است، فضايي كه چندان تغيير نكرده است و همچنان به صورت سنتي طراحي مي‌شود، اتاق‌هاي آن است. شايد دليل مهم اين امر، محافظه كار بودن صاحبان اين هتل‌ها باشد كه مي‌ترسند مشترياني كه براي استراحت و آرامش به اين اقامتگاه‌ها مراجعه مي‌كنند با فضايي غيره منتظره و غير متعارف مواجه شوند. طرح رنگ‌هاي يكنواخت و تلاش براي ايجاد حس تعليق با به كار بردن ميزهاي سنتي و لامپ‌هاي استاندارد از جمله عواملي است كه كماكان در اتاق‌هاي اقامتگاه‌هاي مختلف به چشم مي‌خورد. ضمن آنكه بودجه، مانع ديگري براي تغيير طرح اتاق‌هاست. فرضاً افزودن يك لامپ سقفي در بخش ورودي اتاق به معناي 300 چراغ اضافي در كل مجموعه است. به هر صورت چون اتاق پر اهميت‌ترين فضا در طول اقامت اشخاص است بايد در طراحي و نورپردازي مورد بازنگري كامل قرار گيرد. نورپردازي اتاق‌ها در واقع سخت‌ترين بخش طراحي نور است، چون معمولاً نور سه يا چهار وظيفه‌ي همزمان بر عهده دارد و هر منبع نوري حيطه‌ي درخششي دارد كه نبايد با ديگر محدوده‌ها تداخل كند. 
به تدريج نظر هتل‌داران به اين امر مهم جلب شده است كه كمبودهاي نورپردازي اتاق‌ها و در نظر نگرفتن چگونگي آن در روند طراحي مي‌تواند مشكل‌ساز باشد. اخيراً نورهاي شبانه‌اي طراحي شده‌اند كه با تامين حداقل نور مورد نياز، رفت و آمد شبانه بدون ايجاد مزاحمت را براي هم اتاقي‌ها آسان كرده است. نورهاي مطالعه طوري طراحي شده‌اند كه با داشتن محدوده‌ي كاملاً قابل كنترل براي خواندن كتاب يا كار با كامپيوتر دستي بدون سلب آسايش ديگران مورد استفاده قرار مي گيرند. فيبرهاي نوري كه منبع نوري قابل لمس و كنترل راحتي فراهم مي‌آورند و در مصرف انرژي صرفه‌جويي مي‌كنند با نور كاملاً متمركزي كه به وجود مي‌آورند جايگزين لامپ‌هاي كم ولتاژ هالوژن شده‌اند كه داراي نقطه‌ي انتشار بسيار داغي هستند و هرچند كه گران‌ترند ولي در طول زمان مقرون به صرفه هستند.در كنار اين موارد كاربردي، با طراحي بصري و نورپردازي مواجه مي‌شويم كه مثلاً در هتل سن مارتين لين توسط فيليپ استارك صورت گرفته است(داس ويل، 1378: 30).