پروژه اتوکد طراحی معماری خانه رقص و موسیقی

این پروژه حاوی پلان نما برش طبق تصویر نمونه می باشد

پروژه اتوکد طراحی معماری خانه رقص و موسیقی

واژه فرهنگ در زبان فارسی از دو جزء فر و هنگ تشکیل یافته است فر به معنای بالا و جلو و هنگ به معنی کشیدن بنابراین معنای لغوی فرهنگ، بالا کشیدن و پر کشیدن می باشد.
استفان جارنفسکی جامعه شناس لهستانی فرهنگ را عبارت از کلیه عناصر ملموس و عینی موجود در بین نسلهای پی در پی بشری می داند که به صورت مشترک در گروه های مختلف انسانی وجود دارد و همچون میراثی اجتماعی در طول زمان و مکان قابلیت انتقال به دیگران را می یابد. راز پویایی عناصر مختلف فرهنگ در قابلیت گذر و انتشار آن در زمان و مکان است و توانائی پیوند از نسلی به نسل دیگر و از جامعه ای به جامعه ای دیگر را در خود دارد.
مارگارت مید، انسان شناس آمریکایی نیز فرهنگ را نتیجه انتخاب مجموعه ای از رفتارهای آموخته شده ای می داند که یک جامعه با سنتهای مشترک، آنرا به فرزندان خود به طور کامل و نیز به افراد مهاجر که به آن جامعه می پیوندد، منتقل می سازد. یکی از شاخه های فرهنگ هر ملتی موسیقی است.
موسیقی نماینده ذوق فطری است و باید احساسات و مترجم خیالات بشر باشد، چون ذوق و قریحه و احساس، معیار مشترکی میان مردم اقوام مختلف ندارد، هر کشوری موسیقی بخصوصی دارد که خاطرۀ ایام گذشته و نمونۀ احساسات و عواطف مردمی است که در آن کشور رشد و نمو یافته اند.
تقریباً هر کشوری و یا هر ملتی یک نوع موسیقی مخصوص به خود دارد که به گوش مردمش طبیعی و صحیح می آید.
بیشتر آهنگ های محلی که ما می شناسیم متعلق به گذشته اند. زمانی که ملل مختلف جهان از یکدیگر جدا بودند و طبعیت و منششان راحت تر تشخیص داده می شد. بعضی اوقات این ترانه ها، منعکس کننده آب و هوای کشور بخصوصی هستند و یا اطلاعاتی درباره جغرافیایی آن و یا حتی درباره کار مردمانش به ما می دهند.
ترانه های محلی ریتم، تکیه و سرعت صحبت آن ملت بخصوصی را منعکس می کنند و به عبارت دیگر زبانشان را بخصوص زبان شعر آنها را که در موسیقی آنها ریشه دوانده است، بیان می نمایند به عبارت دیگر زبانشان را بخصوص زبان شعر آنها را که در موسیقی آنها ریشه دوانده است، بیان می نمایند به عبارت دیگر ریتم و تکیه در صحبت کردن است که شکل موسیقی های بومی یا محلی را ایجاد می کند.
در زبان مجارستانی تأکید بر هجای دوم است و طبعاً در آهنگشان هم این ویژگی دیده می شود و در انگلیسی تفاوت در هجاهای اول می باشد و باز این نیز در کلیت موسیقی آنها مشهود است. در زبان فرانسوی تأکید خاصی بر هجاها وجود ندارد و این در آهنگ آنان نیز منعکس می باشد و با زبان ایتالیایی به دلیل حروف صدا دار و طولانی و زیبایش معروف می باشد. در زبان اسپانیایی روی حروف صدادار توقف زیادی ندارد و حروف بیصدا مهمتر به شمار می رود. زبان آلمانی زبان خیلی سنگینی است و با واژه ها و ترکیبات خیلی طولانی از صداها می باشد. انگلیسی اصلی، چابک و با سرعت و سبک می باشد. انگلیسی کابویی و آهنگ هایش تنبل و کشدار می باشد. و انگلیسی نیویورکی دارای سبک های عجولانه و دلرباییی توأم با خشونت می باشد.
آوازهای ایانی که میان اهالی این سرزمین متداول و معمول بوده و هر یک یادگار یکی از خاطرات گذشته مردم این کشور است، زیرا این همان الحان است که از دیر زمان اجداد ما بدان وسیله با یاران خود راز و نیاز می کرده اند. حالت اغلب این نغمات حزن و اندوه است که نمایندۀ اوضاع زندگانی پیشینیان است و چنین برمی آید که آنها را با رنج وغم انس و الفتی شدید بوده است.
غم درون موسیقی ما گریه آور و ملامت خیز نیست بلکه حالتی که در شنوند ایجاد می کند حالتی است که شنونده از روی تأثر سر به جیب تفکر می گذارد و این حالت خود باعث رفع کسالت و خستگی است و در معنی نشاطی ملایم طبع و ذوق سلیم ایجاد می کند که موجب رضایت خاطر می گردد. مطالبی که ذکر شد درمورد ارتباط تنگاتنگ ما بین موسیقی سنتی با فرهنگ زبان مردم محل برخاستنش بود. حال می خواهیم پا را فراتر بگذاریم و بیان کنیم که تمامی جنبه های هنری و فرآیندهایی که حتی آگاهانه از ذهن هنرمند تراوش می کند، ارتباطی ناگسستنی با فرهنگ و بستری دارد که هنرمند در آن بستر می برد.
در تجربه و تحلیل مراحل مختلف آفرینش و شکل گیری هر اثر هنری، ساختار ذهنیت هنرمند که رابطه ای مستقیم با نوع فرهنگ ذخیره او دارد از اهمیت زیادی برخوردار است. ذهنیت هر هنرمند دست آورد زمان، ساختار اجتماعی، روان شناسی و ایدئولوژی و سایر عناصر فرهنگ معینی است که در کل شکل و نوع جهان بینی او را آشکار می سازد. بنابراین هنرمندان راستین براساس ذهنیت و جهان بینی های متفاوت خود شیوه های آفرینش متفاوتی نیز دارند. هرگز دو هنرمند را نمی توان یافت که جهان راکاملاً یکسان دریافت و احساس کنند و از این رو است که عنصر اصالت در آفرینش هنری مطرح می شود. اندیشه و پندار هنرمند از طریق تصاویر ذهنی او متبلور می شود و ماهیت تصویرهای ذهنی او با چگونگی ادراک و دریافت جهان عینی پیرامون او پیوندی ناگزیر دارد. بنابراین می توان گفت که نخستین مرحله در شکل گیری و آفرینش یک اثر هنری مرحله دریافت است که در این مرحله هنرمند نخست اندیشه و نمادی را که در هیات اشکال مادی و محسوس ظاهر می شوند را دریافت می کند دومین مرحله را مرحله تحلیل می نامیم که ذهن هنرمند از راه شهود و الهام در شکل عینی این اندیشه و نماد تغییراتی داده و صورت های خیالی به آن می افزاید و بالاخره سومین مرحله در روند آفرینش یک اثر هنری مرحله آفرینش است که هنرمند سرانجام برای بیان مفاهیم صورت های ذهنی خویش به انتخاب موارد مصالح و ابزار کار و شیوۀ مناسب می پردازد.
پس اساس تفکر انسان، دریافت حسی است. دریافت، اندیشه هنرمند را شکل می بخشد. پندارها و آرمانهای ذهنی او را پی می ریزد و نیروی تخیل و تصور وی را بارور می سازد. هنرمند از طریق دیدن و مشاهده کردن، شنیدن و لمس کردن و سایر حواس با جهان پیرامون خویش در پیوندی ناگسستنی قرار می گیرد و از این رهگذر به دریافت های حسی بیشماری دست می یابد و هر اندازه این پیوندهای واقعی او با جهان بیرون غنی تر باشد و وسعت فکر و اندیشه اش بیشتر، دامنۀ تخیلات هنری او گسترده تر خواهد بود.
فرهنگ ذخیره شده انسان در چگونگی دیدن و در نتیجه دریافتهای حسی او نقش تعیین کننده و اساسی دارد و از این روی است که از طریق شناخت نوع دریافتها و نیز نوع پندار و اندیشه یک هنرمند می توان به نوع فرهنگ فردی او دست یافت. اندیشه های هنری هنرمندان در جوامع مختلف بشری به علت گونه گونی آداب و رسوم یا سنتها، زبان، مذهب و هر آنچه فرهنگ ذخیره هنرمند نام می گیرد متفاوت بوده و از این رو باعث بوجود آمدن ایدئولوژیها و راه و رسوم های مختلف هنری می شود.
مرحله تحلیل در جریان آفرینش هنری زمانی آغاز می شود که هنرمند بعد از دریافتهای حسی خویش از جهان پیرامون خود، به منظور بیان اندیشهه ذهنی خود دست به انتخاب شکل های نمادین می زند. در این هنگام ذهن هنرمند از راه شهود و الهام و نیز با تأثیر پذیری از ویژگی های فرهنگی ذخیرۀ فردی در چگونگی شکل و صورت نماد یا اندیشۀ مزبور تغییراتی بوجود می آید و صورت ذهنی جایگزین صورت های عینی می شوند، از این روی است که دریافتهای هنرمند از طبیعت پس از گذر از مرحله تحلیل به صورتهای ذهنی و تخیلی، تغییر شکل می یابد و در حقیقت توسط ذهن هنرمند تفسیر می شود و نه تقلید.
روش هر هنرمندی نشان دهنده طرز تفکر، محیط اجتماعی، شخصیت فردی و به ویژه فرهنگ اوست که دست آفریدۀ هنری وی از آن نشأت گرفته و بارور شده است.
همانگونه که شخصیت فرد، ساخته و پرداختۀ محیط اجتماعی است، سبک هنرمند نیز رابطه مستقیم با طبقه اجتماعی او دارد از این روی است که سبک کار و شیوه و روش خلاقیت هنرمندان وابسته به گروه های طبقاتی مختلف جامعه با یکدیگر متفاوت و گاه متضاد می باشد.