تری دی اسکچاپ مرکز ملی هنر و فرهنگی ژرژ پمپیدو در پاریس

توضیحات متن توسط معماران ارائه شده است. در معماران دهه 1970 رنزو پیانو و ریچارد راجرز ، هر دو در آن زمان ناشناخته بودند ، با یکی از معروف ترین و رادیکال ترین ساختمان های زمان ما ، مرکز ژرژ پومپیدو همکاری و احداث کردند. مرکز فرهنگی در پاریس ، فرانسه جهان ما را به معنای واقعی کلمه تبدیل کرده است. همه این کار با ژرژ پومپیدو ، رئیس جمهور فرانسه از سال 1969 تا 1974 آغاز شد ، که می خواست یک مرکز فرهنگی در پاریس احداث کند که بازدید کنندگان را به خود جلب کند و جنبه ای از یادبود شهر باشد. سی و سه سال پیش با پذیرش بیش از 150 میلیون بازدید کننده از زمان تکمیل ، شکی نیست که دیدگاه پومپیدو به یک واقعیت موفق تبدیل شده است. به منظور انتخاب معماران برای این پروژه ، رئیس جمهور یک مسابقه برگزار کرد و بسیاری از افراد وارد شدند ، از جمله برخی از آنها معماران مشهور در زمان فرانسه. با این حال مردم حیرت زده شدند که طراحی رنزو پیانو و ریچارد راجرز ، هر دو در آن زمان مشهور نبودند ، برنده این رقابت شدند. ورود آنها نمونه ای از ساختگرایی بود و یک مرکز فرهنگی مدرن با فناوری پیشرفته بود که بر خلاف هر آنچه در گذشته در معماری دیده می شد ، دارای یک سیستم گربرتی و خرپایی سیستمی بود.

مفهوم آنها ، که در یکی از نقاشی های مسابقه ای خود به عنوان یک کلاژ به تصویر کشیده شده بود ، خود موزه را به عنوان جنبش به تصویر می کشید. مفهوم دیگر در طراحی آنها و شاید بارزترین آن ، افشای تمام زیرساخت های ساختمان بود. این اسکلت خود ساختمان را از قسمت بیرونی آن درگیر کرده و تمامی سیستمهای مکانیکی و سازه ای مختلف را نه تنها به منظور درک آنها بلکه به حداکثر رساندن فضای داخلی و بدون ایجاد وقفه نشان می دهد.