پاورپوینت بررسی انواع آرایش معماری فرودگاه ، قرارگیری هواپیما در پایانه های هوایی
 
بخشی از مطلب
 
امروزه فرودگاه فقط به آسمان نگاه نمي كند بلكه متوجه زمين نيز هست ضمن اينكه آمد و رفت هواپيما را كنترل مي
نمايد به دستگاههاي زمين براي حمل و نقل آنچه كه از هوا وارد مي شوند نيز مراقبت نمايد. فرودگاه واسطه اي است
بين زمين و هوا و بدين علت تمام سرويسهاي لازم را در اختيار بارگيري،سوار شدن مسافرين،پياده شدن آنها، سوختگيري
و غيره قرار دهد لازمه چنين خدماتي،شكل و نوع فرودگاه نيز مي باشد
طراحان فرودگاه عموماً اين مسئله اتفاق نظر دارند كه پارك هواپيماها حداقل به هفت سيستم مختلف مي توانند تقسيم
بندي گردد كه مي توان آنها را بدين گونه نام برد:
-1 سیستم نزديك ترمینال
در اين سيستم هواپيماها نزديك به ساختمان ترمينال پارك مي كنند. اين سيستم كه به سيستم عدم تمركز 2۳ نيز
معروف است در ذيل بكار برده مي شود.
الف ( در فرودگاههاي كوچك كه ساختمان ترمينال كوچك بوده و تعداد گيت نيز محدود مي باشد.
ب ( در فرودگاههاي بزرگ كه تعداد گيتها محدود نبوده ولي طول ساختمان ترمينال نسبت به عرض آن زياد مي باشد.
ج ( فرودگاههاي كوچك با طرفيت 3 الي ۳ هواپيما در يك لحظه .
نام ديگر اين سيستم دسته خطي يا رسيدن به )) دروازه پرواز(( كه در آن هواپيما با فاصله كمي از بزرگراههاي حمل و
نقل زميني توقف مي كند. مثل فرودگاه كانزانس درآمريكا و همچنين فرودگاه دالاس –فوت ورث در ايالات متحده و
فرودگاه BOSTON C..A.G روش طراحي )) رسيدن به دروازه پرواز(( در ترمينالها براي ازبين بردن فاصله زياد ما
بين هواپيما و وسائط نقليه زميني بوجود آمد.نظردراين روش بر اين مسئله استوار بودكه مسافرين بتوانند تا نزديكي محل
توقف هواپيما با وسيله نقليه زميني برسند،يعني در نزديكي دروازه پرواز كه ترمينال رابه هواپيما مرتبط مي سازدازاتومبيل
پياده شوند.با اين اوصاف ترمينالها در اين روش در امتداد خطي گسترده گرديده و در يك طرفشان بزرگراهها و در طرف
ديگرشان هواپيماها قرار مي گرد. اين روش زماني ابداع مي گرديد كه عده كمي عميقاً به معايب آن فكر كرده و يا اصولاً
افراد متخصص و با تجربه به معدودي روي آن به تحليل پرداختند.
 
سیستم خطی
اجراي ترمينالهاي از نوع )) رسيدن به دروازه(( احتياج به نظام سازماندهي خطي دارد و اين امر سبب بالا رفتن خرج
ساخت فرودگاه و همچنين تعداد خدمه و كارمند مي گردد. همچنين به دليل امتداد ترمينال روي يك خط فاصله بين
ابتدا و انتهاي ترمينال در روش به مراتب بيشتر از روشهاي ديگر بوده و مخصوصاً اگر تنها در يك طرف ترمينال هواپيماها
قرار گرفته باشند اين طول شديداً دراز مي شود. با اين حساب اين نوع ترمينالها براي مسافريني كه قصد تعويض پرواز
داشته و يا براي مسافرين ورودي فرودگاه كه مي خواهند آشنايان خود را بيابند كاملاً غيرجذاب و نامناسب مي باشد. در
اين روش طراح سعي داشته كه چندين خط هوايي را به يك بناي ساده همگن مرتبط سازد. بناي ساده نيز بنوبه خود
يك رابط ساده بين ارتباطات زمين با ارتباطات هوايي بوده است. اين روش در جوابگويي به نيازهاي فرودگاه زماني كه
تعداد پروازها كم بوده كاملاً موفق بوده است و در ضمن اطمينان خاطري نيز به مسافرين مي داده و آنها را گيج نمي
نموده است .
 
اين نوع ترمينال از لحاظ تشكيلات اجرايي داخلي نيز خيلي ساده و راحت بوده است. فرمهاي بعد فرودگاهها كه بصورت
مجتمع خودنمايي مي كنند از تكرار همين نوع همگن بدست مي آيند ))بنام ديگر اين طريقه را ترمينان همگن مي
نامند((. امروزه اين روش يكي از ساده ترين انواع سيستم فرودگاهي بوده و شايد بتوانگفت كه حالتي تكامل يافته از
ترمينالهاي همگن اوليه باشد. در اين روش ترمينال از حالت گيج كنندگي و سيستم اطلاعاتي عجيب و غريب رها شده و
صرفاً مسافرين را از ماشينشان تا گيت پرواز هدايت كرده و اين كار را در حداقل مسافت انجام مي دهد از اشكالات اين
سيستم طويل بودن خود فرودگاه است كه در يافتن دروازه پرواز و يا تعويض خط هوايي مسافرين را دچار اشكال مي
نمايد. اين سيستم توسط مك كارتي 27 وبتس 2۵ و ابيت 24 پيشنهاد گرديد.
-2 فرودگاههای انگشتی يا دسته متمركز با سکله های انگشت وار يا اقماری 30
اين سيستم كه به سيستم CENTRALIZE PROCESSING COMCEPT نيز معروف است. متداولترين
متدي است كه امروزه در فرودگاههاي پر ارباب و ذهاب بكار برده مي شود.
محسنات اين سيستم عبارتند از :
الف ( با يك ترمينال معين و مشخص ، در اين سيستم تعداد گيتها را ميتوان نسبت به دو سيستم بالا افزايش داد.
ب( امكان توسعه انگشتها 31 و در نتيجه تعداد بيشتر گيت.
 
ج ( استفاده بهتر از تجهيزاتي كه به منظور پياده و سوار كردن مسافر بكار برده مي شود. NOSE BRIDGE
پياده رفتن مسافر در اين سيستم زيادتر از پياده رفتن مسافر در سيستمهاي ديگر است) سيستم خطي و سيستم دور از
ترمينال( كه اين خود يكي از معايب اين روش به شمار مي رود.
در اين حالت ترافيك بيشتر از حالت قبلي است و تعداد هواپيماهايي كه در كنار فرودگاه قرار مي گيرند ۸ الي ۳ برابر
حالت قبلي مي باشد و همين امر باعت ساخته شدن گالريها و JETEES سرپوشيده كه مسافرين از زير آنها پياده فاصله
بين ترمينال و هواپيما را طي مي كنند واين درصورتي است كه طول اين گالريها از 3۱۱ مترتجاوز نكند واين كمي
كمترازسكوي يك ايستگاه بزرگ راه آهن مي باشد. وجود درهاي ورود و خروج متعدد كه در طول گالريها تقسيم مي شود
اين توهم را بوجود مي آورد كه در اين حالت در طول اين JETEES استفاده از فرش متحرك اشكالات زيادي را توليد
مي كند و همين اشكالات است كه باعث بوجود آمدن فرودگاههاي اقماري مي گردد
 
صفت مشخصه ترمينالهاي متمركز وجود يك هال مركزي كه مسافرين از آن عبور مي كنند مي باشد. اين فضاي مركزي
دربرگيرنده تجهيزات كنترل و بازرسي مسافرين،بار و غيره و نيز خدمات فرعي مثل رستورانها و مغازه هاست. مسافرين
توسط راهروهايي به هواپيما مي رسند. اگر هواپيماها در طول راهرو به تناوب ايستاده باشند ترمينال داراي اسكله انگشتي
بوده و اگر هواپيماها در آخر راهرو توقف كرده باشند ترمينال جزء ترمينالهاي اقماري است. درشكل نمونه هاي اين نوع
ترمينال نشان داده شده است. عليرغم وجود اختلافاتي،نحوه عمل دراين نوع ترمينال يكسان است. اگر فرودگاهي خيلي
بزرگ و وسيع باشد، محوطه ترمينال ممكن است شامل چند ترمينال متمركز باشد مانند، فرودگاههاي :اورلي پاريس ،
هيتروي لندن ، اوها را شيكاگو و سانفرانسيسكو .
ترمينالهاي متمركز مزاياي زيادي دارند. شركتهاي هوايي و مسئولين فرودگاه از اين جهت آنرا مي پسندند چون امكان
استفاده متمركز از وسايل رابالا برده وازهزينه ايجاد تجهيزات تحويل بار و كنترل ورود مي كاهد.مسافريني كه قصد تعويض
و تبديل پرواز را دارند در اين نوع ترمينال احساس راحتي بيشتر مي كنند. مأمورين گمركي و امنيتي براي اين با
ترمينالهاي متمركز مواقفند چون در آنها نقاط كنترل مشخص و محدود است. در ضمن اينگونه ترمينالها همسازي خوبي
با وسائط حمل و نقل عمومي زميني مانند خط آهن دارند كه ما نمونه آنرا در فرودگاههاي گاتويك لندن و ماين فرانكفورت
مي بينيم.
عيب اصلي ترمينالهاي متمركز در اين است كه آنها مسافرين را مجبور به گذاشتن از فضاهاي شلوغ و پر ازدحام نموده
و راهي طولاني بين هواپيما و وسائط نقليه اي كه مسافرين را مي آورند بوجود مي آورد. مثال براي اين مطلب كه در
اغلب كتب مربوط به فرودگاه ذكر مي گردد فرودگاه اوها راشيكاگو است. در اين فرودگاه فاصله اين مسير قريب به 7۸۱
متر است ولي بايد درنظر داشت كه اين فرودگاه يكي از بزرگترين فرودگاههاي دنيا بوده و گنجايش آن خارج از تصور
است بنابراين شايد روشهاي ديگر ترمينال براي جوابگويي به اين ظرفيت يك همچون اشكالي توليد كنند. اين فاصله در
ترمينالهاي متمركز را مي توان پياده و يا با وسائل مخصوصي از قبيل پياده روهاي متحرك، اتاقكهاي متحرك و غيره طي
نمود، كه البته استفاده از اين وسائل براي مسافرين دائمي فرودگاه و نيز كسانيكه عجله دارند ناخوشايند است.
 
فرودگاههای سیستم دور از ترمینال يا اپرون آزاد ) ترانسپورتر 32 :)
در اين سيستم از اتوبوس يا وسائط نقليه خاصي براي رساندن مسافر به هواپيما استفاده مي شود به اين صورت كه
هواپيماهها روي اپرون ولي دور از ساختمان ترمينال پارك نموده كه در نتيجه مسافرين را مي بايست به يك وسيله اي
از ساختمان ترمينال به هواپيما ) و بالعكس (منتقل كرد، و اين بخودي خود نيز يكي از معايب اين سيستم به شمار مي
رود. اين روش را مي توان در مواردي به كار برد كه فرودگاه داراي ترافيك زياد نباشد كه در اين صورت اكثراً مسافرين
مي توانند مسافت بين ترمينال و هواپيما را بدون وسيله اياب و ذهاب پياده طي كنند. تنها حسن اين سيستم جدا نگه
داشتن هواپيماهها از ساختمان ترمينال مي باشد. در اين روش وسائط نقليه مخصوص حمل و نقل مسافر بين هواپيما و
ترمينال برتر از ساختمان راهروهاي ارتباطي و غيره شمرده مي شوند. اين وسائط نقليه كه عموماً به آنها توانسپورتر مي
گويند مسافرين را روي اپرون حركت داده و به هواپيما يا به ترمينال مي رسانند.
گاه اين روش را )) اپرون آزاد(( نيز مي نامند چون در آن دست و پاي ترمينال كاملاً جمع گشته و بنابراين سطح اپرون
آزاد مي گردد. نمونه اين نوع ترمينال در فرودگاه مهر آباد به چشم مي خورد و....