پاورپوینت بررسی هویت در معماری
 
بخشی از مطلب
((هويت )) و((بي هويتي )) چه معنايي دارد  و منظور  ازآن  در بحثهايي  كه اين  چنين  در دو جبهه  رويارويي يكديگر  قرارمي گيرند ، چيست ؟ در حالي كه گروهي  از بي هويتي و تهديد  هويت خودي داد برمي آورند اندكي نيز صداي مخالفت  بلند كرده  ، بي هويتي   را عبارتي  بي معني  شمرده  و صبحت  از آن را  عبث  مي دانند  .
هويت  فردي از روي  چند نشانه  عادي  از  قبيل  نام شخص ،  نام موطن  و زمان تولدشناخته مي شود  ضمن آنكه  نشان دهنده  و تداعي  كننده  اطلاعاتي  نظير  مذهب ،  خصوصيات  جغرافيايي و آب و هوايي، ويژگيهاي نژادي ، نحوه زيست  ، آداب و سنن  ، تاريخ ملي  و نقاط فراز و نشيب  آن  شاخصه هاي  اخلاقي  وروحي  عمومي  ، روند  تفكرو انديشه  قومي ، يافته هاي  علمي ، آثار  هنري  و ... است . بدين ترتيب از روي  سه نشانه  اوليه  مي توان تعلق شخص را به مشخصاتي دريافت  كه مي توان  نام ((هويت و فرهنگ )) ويژه  را بر آن نهاد .
جغرافياي  هر منطقه  ، فضاي  خاصي از  مذهب  و فرهنگ  را مي پرورد  كه با وجوديكساني  در اصل و ريشه  مطمئنا" اختلافات  اساسي  با ديگر نقاط  و حتي مناطق همجوار  پيدا مي كند  . طبيعي است  كه هرچه فاصله مكاني و زماني  بيشتر  شود ، اين  اختلاف نيز  پر رنگ تر مي شود . هر حيطه   
جغرافيايي ، تفاوت  در زبان  را نيز  كه از اشتراكات قوي قومي  است ، به خوبي  نشان مي دهد  . به دنبال  آن هر منطقه  فرهنگي  باعث رشد  و نضج يافتن   روح زبان و حافظه  تاريخي به انحاء مختلف مي شود . هر زبان  حامل  مفاهيم  جهان  شناختي  ويژه خود است  و تفكر به  خصوصي  را  در قالب هاي  استقرار يافته جهان  بيني  خودو شكل ميدهد . درزبانهايي  كه ريشه  كاملا" متفاوت  دارند ( مثل ژاپني  و آلماني )  ، نمي توان  بسياري  از كلمات  را با يك معني  واحد يافت  . هرقدر  مفهومي  انتزاعي تر باشد  احتمال  اين  شكست  بيشتر  است . (( هايدگر)) زبان را (( خانه وجود )) مي خواندو  عدم  وجود نقاط  اشتراك  در آن رامانع  ايجاد ارتباط  مي شمارد.
از آنجام  كه هر زبان  عادات   و ارزشهاي  خاص خود را به همراه  دارد مسلما"  نمي توان انتظار  داشت  كه محملهاي  فرهنگي  از اين خاصيت  بري باشند . نهضت  هاي  فكري و اجتماعي جنگها و انقلابها  ، حضور  قهرمانها و ... احساسات  ملي ويژه اي  از قبيل  احساس رضايت  خاطر  يا  عذاب وجدان  ، احساس  پرباري و نشاط  يا گناه و ... را در خاطره  ذهني  هر قوم پرورش مي دهد.بنابراين چگونه  مي توان  مفاهيم  و جرگه هاي  فكري  و انديشه هاي  پديد آمده  از آنها  را كه خود به وجود آورنده  مظاهر  تمدن  ، فرهنگ  و هنر ملت  بخصوصي  است  عمومي و در ميان  آحاد  بشريكي  دانست  ؟ ((هربرت 
ريد )) هنر را  جزيي   
جدايي ناپذير  از حيات  جامعه  به عنوان  يك  كل  درهم  آميخته  مي شمارد  و جنبش  هاي وسيع فكري و عقيدتي  را بر مبناي  گرايشهاي اقتصادي  و اجتماعي   هردوره  پايدار مي داند  و معتقد است  كه در مسير  تكاملي  هنر  تمامي  اين نيروهاي  نامحسوس  و سنجش  ناپذير  ، جهت گيري كلي  آن رابسوي   اصالتي خلاقانه  ، تعيين مي نمايند  و براين مبنا  توانايي  فعاليت  زنده هنر  را به توازني  ظريف  ميان  حساسيت  و تجليات معنوي  يا عاطفي  سرچشمه  گرفته  از عنصر  اجتماعي  وابسته مي داند .
در همين راستا  (( اريك  نيوتن ))  نيز مجموعه  ارزشهاي  متعلق به يك دوره  و در يك مكان  بخصوص را ويژه تمدن  پديد آورنده آن مي شمارد  كه تنها و تنها متعلق به همان  تمدنست  و يك دوره خاص و هنرمند برخاسته از چنين  پايگاهي  مي تواند  آن ارزشهاي  اصيل را به صورتي  خلاقانه بيان نمايد :
در انگاره بزرگ ترقي و انحطاط تمدنها  هر دوره اي براي خود مكاني مقدردارد . و نيز هر دوره بعلت دارابودن چنان مكاني  در انگاره  تمدني  ، امكانات خاص خودومجموعه ارزشهايي  دربردارد  كه تنها  متعلق  به آنند و نه هيچ دوره  ديگر در هر عصرهنرمندي به ظهورمي رسد  كه آن ارزشها  را به طرزي  اطمينان  بخش تر از ديگر اقرانش به بيان درمي آورد .
((كاندينسكي )) نماينده بزرگ  هنر مجرد abstract – نيز تمايز  مصاديق هنري  پديد آمده  درهردوره  خاص  از يك تمدن  مشخص  را باور دارد.
هر اثر هنري   كودك زمان  خويش  و بسابارها  ،مادر احساسات  ما مي باشد  هردوره  از تمدني  هنري  مي آفريند كه ويژه آن دوران  است و هرگز كسي باززادنش رانخواهد ديد .
بدين ترتيب مي توان  ادعا نمود كه زمان و مكان قطعا" دو عامل موثر و اساسي  در تفاوت  مظاهر فرهنگي هر تمدن محسوب مي شوند كه بالطبع تمايز آثار هنري  و ديگر دستاوردهاي ملي و فرهنگي را پديد مي آورند.اين آثاركه –حتي  اگر متعلق  به يك تمدن باشند بعلت  بعد زماني  وتمايزفردي از يكديگر قابل تميزند ، چگونه  درصورتي  كه عامل موثر  بعد مكاني  نيز  بدان  اضافه شود  ترديدي  قابل اغماض براي  چنين تمايزي باقي مي گذارند؟
آيا  اين عوامل يك هويت  ويژه را پديد نمي آورند ؟هويت  حامل نشانه هايي  است  كه با شنيدن  يا ديدن  آن تصوري  - هرچند  تجريدي – در ذهن پديد مي آيد  كه راه بسوي  معنايي  خاص ميبرد ما از طريق  نشانه هاي قراردادي  ميان دال (  لفظ يا تصوير )  و مدلول ( آن تصوير  يامعنا )  رابطه اي  برقرار مينمائيم  ،مشروط برآنكه  با آن نشانه ها آشنا باشيم :
نشانه  استوار  است به قراردادي  كه در غياب  هرچيز  موجد تصوري  از آن در ذهن  مي شود  و ارتباط  را ممكن مي سازد .
مي توان هويت را يافتن  رابطه اي  با مناسبتي  ميان آن تصوير  ( دال )  و تصوري  خاص  ( مدلول )  معني كرد . هنگامي  كه از هويت  ((ايراني )) – كه بر هر چيزي متعلق به  فرهنگ ايران  اطلاق  مي شود  از  جمله  بر معماري  - ياد ميكنيم  تصويري  در ذهن  ايجاد مي شودكه نشانه هاي خاصي را به همراه  داردو انتظار  داريم كه آن چيز كه ايرانيش خوانده ايم ، اگر نه  صددرصد كه تقريبا" با آن تصور برابري داشته  باشد شايد  بتوان گفت بي هويتي  چيزي  جز عدم  تطابق دال با مدلول  نيست  اما الفاظ يكي از  انواع  سه  گانه  دلالتها هستند و ديگر انواع  آن نيز  بايد دراين ميان به حساب  آورد چنانكه دود  دال  بروجود آتش  و رد پا دال  بر گذر رونده و ديدن  برج ايفل  در يك  فيلم ياد آورشهرپاريس  يا كنگره هاي ويژه ديوارهاي  تخت جمشيد و گاوهاي بالدارسرستونهاي  آن يا منازها و گنبد  مساجد جامع و ...دال بر هويت ايراني  و نشانه اي از معماري  ايران است  به همين  گونه ديگر نشانه هاي  كه متعلق  به مكاني  ديگر در زماني دوريا يا حتي  متعلق  به  حال  - كه ميدانيم بعد زمان  از سه  بعدمكان  غير قابل  انفكاك است  ميباشد  به ياد آورنده  هويتي  متعلق  به غير است  بي هويتي  آنجا به كار  مي رود كه ماچيزي  در تركيبي  ناهماهنگ را در جايي و در زماني مي يابيم كه تعلقي  به آنها ندارد . بنابراين  بي هويتي  به اين دليل  نيست  كه ((نام  چيزي  يا كسي را نمي دانيم  )  يا ((آنچه  دوست داريم  در آن نمي يابيم )) بل از آن روست  كه آن چيز كه با شنيدن  نامش انتظارش  را  داريم  در آن نمي يابيم يا تصويري  كه داده  مي شود  آنقدر  نشانه هاي  مختلف  ناهمگون برخود دارد كه امكان  ناميدنش  به يك اسم  ويژه  از آن سلب  شده است .
و.....