دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

پاورپوینت بررسی طرح مرکز ترک اعتیاد و توانبخشی معتادان
20 اسلاید پلانها نماها برشها و سایت پلان و رندرها

رقص درمانی فرد را آماده می کند تا به رقص زندگی گام بگذارد. رقص درمانی درباره انجام دادن اشکال تعریف شدۀ رقص نیست بلکه به تحرک خالص و خلاق مرتبط است. هدف احیای مجدد اتحاد و هماهنگی بدن، حواس و روان است.
گرایش فزاینده به سوی انزوا و تنهایی و رشد بیگانگی در افراد اغلب به بیماری روحی و احساسی یا استفاده از مواد مخدر – تو هم زا و غیره می انجامد. رقص درمانی به فرد کمک می کند تا خود را مجددا کشف کند و از این طریق به خود آگاهی بیشتر و احساس بهبود دست یابد. افراد می توانند حقیقت باطن (درون) خویش را از طریق تحرک و جنبش اصیل کشف کنند.
رقص درمانی می تواند برای تمام اشکال آشفتگی های روحی و جسمی به کار رود. تجربیات تحرک و رقص نه تنها از لحاظ فیزیکی و حسی که از نظر احساسی و فکری و روحی در ما تأثیر می گذارد. بشر که با اجزای آگاه و ناآگاه شخصیت خود در جدال است یاد می گیرد که آنها را قبول کند و خود را با تجربیات تاریخی اش وفق دهد، همراهی گفتار نیز از اهمیت برابر برخوردار است. پتراکلاسن در نوار ویدئویش، اشکال متنوع، شفاهای باستانی را از طریق قدرت رقص و ریشه های رقص درمانی نشان می دهد. صحنه های رقص بومیان آمریکا، هندی های، آفریقایی ها و رقص شرقی و اشکال متنوع رقصهای عامیانه که در فرهنگهای مختلف در سراسر دنیا یافت می شود.



شعر درمانی:
شعر جهت خودشناسی گسترۀ جدیدی در هنر تجسمی است. قدمت شعر درمانی به سروده های قبیله ای و طایفه ای صدها سال قبل از می گردد. سرود و شعر می تواند به روح و قبل آرامش دهد. روان شناسی راز شناخت روح و روان در کنار عقل و منطق پدید می آید. جالب است که در سال 1751 بیمارستانی در پنسیلوانیای امریکا توسط فرانکلین تأسیس شده که وی دستیاران متعددی استخدام نمود که شعرها و نوشته های مریضانش را در حایی درج و نهایتاً در روزنامه ای با عنوان روشنایی به چاپ رساند. فروید در این زمینه می گوید: «شعر ضمیر ناخودآگاه را کشف می کند نه من» و در ادامه میگوید: «ذهن بشر ارگانی است جهت ساختار اشعار.»

اجزاء شفا بخش شعر درمانی:
شعر پاسخی است به افکار درونی و احساسات و مشکلات زندگی. شعر می تواند یک سورد یا یک گرید یا حتی گاهی همه آنها باشد.                  «چارلز آنگلف، 1994»
شعر وجد انسانی را به ستایش می گذارد. شعر فردیت ها را توسط تجربیات مشترکش، ریتمش و کلماتی که از درون ارتباطات انسانی می جوشد به هم پیوند می دهد. شعر همچنین به تنهایی و خلوت انسان ها درست همان چیزی که بین بشر مشترک است کمک می کند.
«ماری لیونگ استون، 1994»
کلاس شعر دمانی محل نقد و بررسی اشعار نیست بلکه اکتشاف روح و خویشتن خویش است که اهمیت دارد.
اصولا شعریکه توسط چند نفر، چندین بار خوانده می شود، ریتم شعر و موسیقی کلمات در ذهن افراد نقش می بندد و به آنها در تمرکز روی شعر کمک می کند. تمرکز روی اشعار برای مقابله با ورود ذهنیات منفی بر تفکرات مفید خواهد بود. در تمرکز افراد بر شعر، سکوتی حاکم می شود که این سکوت افراد را به کشف درونشان رهنمون می ساد. شعر انتخابی حتما مجبور به داشتن قافیه نیست بلکه باید ریتم داشته باشد.

تأتر درمانی:
در اینجا بحث از تأتر معمول و عام نیست. منظور عکس العملهای هر کس در مقابل سوژه ای است که کارگران اعمال می کند. عکس العمل هر فرد راهی است که مشاور بتواند او را ویژگی های روحی اش را بهتر تشخیص دهد.

نقاشی درمانی:
هر فردی ذهنیتی دارد که نقاشی یکی از راههایی است که فرد میتواند روحیات خود را با استفاده از رنگها و ایجاد طرح های انتزاعی بیرون بریزد. طرحها لازم نیست که مفهوم قابل درکی داشته باشند. آنها اشکالی هستند که نمایندۀ درونیات یک فرد می باشند.

نقش هنر به طور کلی در ایجاد آرامش درونی:
در خلال کار هنری انسان مشاهده می کند که چگونه نازیبایی و حس برخاسته از آن که ایجاد کنندۀ ناهنجاری و کسالت روانی است به تدریج محو می شود و از بین می رود. به عنوان مثال او آرام آرام یاد می گیرد وقتی مثلا یک شیء را برای طراحی و نقاشی جلوی خود قرار داد، برای حجم شناسی مدتی به شیء نگاه کند بعد نسبتهای گوناگون که آن را درک کند، تمرکز می یابد که آن چه زیبایی می گوید در نسبت ها چه اثراتی دارد؟ در سایه روشن ها چگونه خود را متجلی می سازد؟ در رنگ و هماهنگی بین رنگ ها خود را چگونه متجلی می سازد؟ پس او می فهمد که چگونه زیبایی ها را در گوشه و کنار زندگی بیابد و تشخیص دهد.

گروه درمانی:
گروه درمانی هم یک روش بسیار مؤثر خصوصا در زمینه موضوع مورد بحث ماست. اساس گروه درمانی در این است که بیماران در یک جا کنار هم جمع شده و با زبان کاملا عامی و به دور از هر گونه تخصص گرایی از مسائل خود می گویند و در مورد حل مشکلات مختلف مربوط به مسئله مشترک، پیشنهاداتی که به ذهنشان می رسد به همدیگر ارائه می کنند. در این روش علاوه بر فایده فوق، افراد یک حس دلگرمی و درد مشترک را پیدا می کنند و در عین حال وقتی می بینند که افرادی با مشکلات مشابه خود را نجات داده اند، احساس پشتوانه و اطمینان می یابند و همین احساس است که بسیاری از مسائل را می تواند از پیش روی بردارد. ایجاد یک چنین جلسه هایی حتماً باید جزو اصلی ترین روشهای درمانی در مراکز این چنینی باشد.

اصل اعتیاد گنگره 60
سم امری نسبی است و سم¬زدایی در پزشکی کاربرد ویژه¬ای دارد.
مواد مخدر برای کسانی که آن را مصرف نمی¬کنند سم است و حتی اثر کشنده دارد اما برای فرد معتاد که هر روز آن را مصرف می¬کند مثل سم عمل نمی¬کند اعتیاد مسمومیت مزمن نیست، هر کس این تعریف را ارائه نموده است مفهوم سم و اعتیاد را نشکافته است.
اعتیاد: جایگزینی مزمن است. چون مواد مخدر خارجی دقیقاً جایگزین سیستمهای تولید کننده مواد شبه افیونی و سیستم ضد درد بدن شده است. (مثل: اندروفین¬ها، دینورفین¬ها و آنکفالین¬ها و ...)
این تعریف"مسمومیت مزمن" جهانی را گمراه نموده است چون در این تعریف، مسئلة سم مطرح می¬شود و فرد ی که سم مصرف کرده باید سم¬زدایی شود.
ما اگر بخواهیم شخص معتاد به مواد مخدر را سم¬زدایی کنیم نیازی به روشهای آنچنانی و پرهزینه نیست، کافی است نصف قاشق چایخوری جوهرلیمو در آب حل نمائیم و یا یک استکان آب لیمو و یک کاسه ترشی به فرد معتاد بخورانیم تا ظرف مدت کوتاهی سم¬زدایی شود. دیگر نه نیازی به بیهوشی می¬باشد و نه جراحی مغز و نه تعویض خون و غیره ...
اما در تعریف جایگزینی، جایگزین مطرح می¬شود، مواد مخدر جایگزین مواد شبه افیونی بدن شده و نباید جایگزین را به یکباره حذف نمائیم.
ما زمانی می¬توانیم جایگزین را حذف کنیم که سیستم تولید کننده مواد شبه افیونی بدن راه¬اندازی شده باشد.
امروزه در سطح جهان معتادان خواستار و علاقمند به درمان و رهایی از اعتیاد را گروه گروه به مسلخ سم¬زدایی می¬برند و چون جواب نمی¬گیرند می¬گویند: اعتیاد درمان ندارد و معتاد اراده!؟
کسی نیست سؤال کند: خارج کردن ترکش بمبهای جنگی از یک شهری که 10 سال تمام بمباران شده چه اثری روی خرابیهای تأسیسات شهری دارد، و خارج کردن بقایای بمبهای مواد مخدر از جسم شخص معتاد، چه اثری روی تخربیهای جسم او دارد. مضاعفاً به اینکه جسم انسان، خودبه¬خود سه روزه بقایای مواد مخدر را از جسم معتاد خارج می¬کند ولی بدون توجه به مکانیزم جسم، مواد جایگزین را خارج می¬کنیم و زلزله¬ای را در حدود 8 ریشتر در جسم معتاد به وجود می¬آوریم که اثرات بسیار مخرب و نابودکننده دارد