پاورپوینت بررسی ويژگيهاي طبيعي و اقلیمی استان تهران 
 
بخشی از مطلب
استان تهران بين 25 درجه تا 5/36 درجه عرض شمالي و 50 درجه تا 53 درجه طول شرقي واقع شده است. از شمال به استان مازندران، از جنوب به استان مركزي و سمنان واز غرب به استان زنجان واز شرق به استان سمنان محدود مي شود.
اين استان با وسعتي معادل 4/1918 كيلومتر مربع يكي از استانهاي كوچك كشور است ارتفاع متوسط آن از سطح درياهاي آزاد جهان 1200 متر مي باشد.  
شهر تهران در دامنه جنوبي البرز و حاشيه شمالي كوير مركزي ايران در دشتي نسبتاً هموارواقع شده كه شيب آن از سمت شمال به سمت جنوب بوده و بوسيله دو رود اصلي كرج در باختر و جاجرود در خاور همراه با رودهاي فصلي جعفرآباد يا در بند، دارآباد (شاه آباد) دركه و كن كه از شمال به جنوب جريان دارند، مشروب مي گردد.
شهر تهران در طول جغرافيايي 51 درجه و 25دقيقه و عرض جغرافيايي 35 درجه و 45 دقيقه قرار گرفته كه مشتمل بر دو بخش بنامهاي مركزي و كن مي باشد. بخش مركزي فاقد دهستان اما بخش كن شامل سه دهستان به نامهاي، كن، وردآورد و سولقان بوده و داراي مساحتي حدود 625 كيلومتر مربع مي باشد. ارتفاع اين شهر در جنوب 1100، در نواحي مركزي 1200 و در شمال 1700 متر است. دشت تهران بطور كلي داراي اب و هوايي گرم و خشك بوده و فقط نواحي شمالي آن كه در دامنه هاي كوهستان البرز واقع شده اندمعتدل و مرطوب مي باشد.
هواي تهران در تابستان گرم و خشك و در زمستان معتدل و گاه سرد است حداكثر دماي ثبت شده حدود 5/42 درجه و حداقل آن 5/20- درجه و متوسط ساليانه آن حدود 5/16 درجه سانتيگراد مي باشد. ميزان بارندگي آن بين 200 تا 400 ميلي متر است.
جهت اصلي وزش باد در تهران از غرب به شرق بوده و گاهي نيز مسير جنوب به شمال به خود مي گيرد. با در نظر گرفتن اين نكته كه بيشتر منابع آلوده كننده هوا در سمت جنوب و غرب تهران قرار گرفته اند، مشاهدات كوتاه مدت نشان مي دهد كه تنها مجراي ورود هواي سالم به تهران مسير شرق (دماوند) به تهران است و باز از همين مشاهدات كوتاه مدت مي توان به وجود نوعي تبادل هوا بين تهران و سرخه حصار پي برد. اين تبادل هوا،‌در ساعات اول روز، از سمت تهران به سرخه حصار انجام مي شود كه موجب انتقال آلودگي هواي تهران به اين منطقه مي گردد. به احتمال قوي چنين تبادلي نيز در حين ساعات شب، از سمت سرخه حصار به تهران صورت مي گيرد كه در اين صورت هواي پاكيزه و خشك منطقه حفاظت شده و حوالي آن به تهران وارد شده و شرايط خود پالائي هواي مسموم تهران را بوجود مي آورد. اين جريان يك چرخه كامل است.
 

زمين شناسي 
براي سهولت مطالعه و بر اساس مشابهت پديده هاي زمين شناسي، ايران به واحدهاي ساختماني مشخصي تقسيم شده است. استان تهران در اين تقسيم بندي به دو واحد تعلق مي گيرد. قسمت شمالي استان به واحد ساختماني البرز-آذربايجان و قسمت جنوبي آن جزو واحد ايران مركزي شناخته شده است. اين دو واحد را گسل سمنان كه از حوالي گرمسار تا جنوب ورامين عبور مي نمايد از يكديگر جدا مي كنند. همان طور كه در نقشه زمين شناسي استان مشخص است زمينهاي دورانهاي مختلف زمين شناسي در اين استان وجود دارد. اما بيشترين وسعت زمينها متعلق به كواترنري و پس از آن دوره ترشياري مي باشد.  
هنگامي كه در اواخر دوره ترشياري بر اثر چين خوردگي آلپي رشته كوههاي البرز و زاگرس شكل نهايي و تقريباً امروزي خود را پيدا كردند دريايي كه فلات مركزي ايران را فرا گرفته بود به صورت درياي بسته اي درآمد كه ايران را در بر مي گرفت. در منطقه اي كه امروزه استان تهران ناميده مي شود، پس از اين تحولات از يك سو رودخانه ها، كوههاي البرز را فرسايش داده و رسوبات آن را در گودال جنوبي برجاي گذاشتند و از سوي ديگر بر اثر عدم ارتباط اين دريا با درياهاي آزاد و همچنين به علت آب و هواي گرم و خشك حاكم برفلات مركزي ايران درياي مزبوررفته رفته كوچك شده ودرنهايت رو به خشكي نهاد. به طوري كه اين درياي بزرگ كه زماني تمام ايران مركزي را فراگرفته بود و اكنون بصورت درياچه هاي كوچك فصلي از قبيل حوض سلطان مراحل پاياني عمر خود را طي مي كند. قسمت بزرگي از استان تهران را رسوبات اواخر دوره هاي ترشياري و كواترنري پوشانده است كه به صورت مخروط افكنه هاي پايكوهي، محل تمركز اكثر شهرها و روستاهاي اين استان است .
 ناهمواريها 
ناهمواريهاي استان تهران را مي توان به سه قسمت تقسيم نمود.
1- كوهستاني 2- پايكوهي 3- دشتها
بخش مورد توجه در اين رساله قسمت كوهستاني استان مي باشد كه اين ناحيه جزئي از البرز مركزي است و به طور كلي ارتفاع بالاي1500متر را دربر مي گيرد.  
اگر چه ناحيه كوهستاني از نظر سكونت و جذب جمعيت اهميت چنداني ندارد ولي از جنبه تأمين منابع آب و تعديل درجه حرارت براي نواحي پايكوهي و دشتهاي استان اهميت فراوان دارد. ارتفاعات و قله هاي بلند اين ناحيه به صورت كانونهاي آبگيري دايمي، رودهايي را كه از اين ارتفاعات سرچشمه مي گيرند، در طول سال تغذيه مي نمايند. بدين ترتيب مراكز جمعيتي پايكوهي و دشتهاي جنوبي البرز مي توانند به سبب وجود نواحي كوهستاني فوق در فصول گرم و خشك سال منابع آب مطمئني داشته باشند.
 ويژگيهاي انساني و سابقه سكونت و فعاليت در استان
بر اساس مطالعاتي كه تاكنون در سطح استان تهران انجام گرفته كهن ترين نشانه از حضور انسان در ناحيه اي اطراف گيلان دماوند پيدا شده است كه به 14000 سال پيش مي رسد. انسان در اينجا غارنشين بوده و در مرحله گردآوري غذا و شكار به سر مي برده . از آن زمان تا حدود 8000 سال پيش آثاري از انسان در سطح استان پيدا نشده است.
از 800 سال پيش تا دوره تاريخي (ماد) به تدريج بر آثار و محوطه هاي باستاني متعلق به انسان در سطح استان افزوده مي شود.
در دوره باستان، ريميابه نوشته يونانيان رگ – اهميت زيادي يافته و داريوش در كتيبه بيستون از ري نام برده است. نام و آوازه ري در دوره ساساني به اوج خود رسيده و هم اكنون آثار متعددي از اين دوره در اطراف ري برجاي مانده است.  
در دوره اسلامي، محدوده فعلي استان تهران جزيي از ايالت جبال (در اين اواخر عراق عجم) بوده و در شمال شرقي اين ايالت واقع شده بود، شهر ري به عنوان بزرگترين شهر اين ايالت و بزرگترين شهر مشرق زمين تا قرن 4 هجري به حيات خود ادامه داد. ولي به تدريج اهميت خود را از دست داده و سرانجام در اثر حمله مغول به كلي ويران شد.
پس از ري ورامين در اين ناحيه اهميت يافت. ولي اين شهر نيز در آغاز قرن 9 هجري روبه ويراني گذاشت. تهران تا دوره صفوي چندان اهميتي نداشت و تا اين دوره كمتر در كتابهاي جغرافي نويسان از ان صحبت شده است. در اين دوره شاه طهماسب صفوي كه پايتخت خود را از تبريز به قزوين انتقال داده بود، رفت و آمد زيادي به اين ناحيه داشت زيرا جد بزرگ او در جوار حضرت عبدالعظيم مدفون بود. وجود آب گوارا، باغهاي مستعد و آب هواي خوب، او را به اقامتهاي طولاني در تهران ترغيب مي كرد.
به همين منظور دستور داد در تهران بناهاي تازه، كاروانسرا و برج و باروهاي مستحكم بنا كنندو به رغم اين توجه هيچگاه تهران به عنوان يك مكان مهم جلوه نكرد تا اينكه آغا محمد خان قاجار در سال 1166 شمسي آن را به پايتختي برگزيد.
 شهرستان شميرانات
اين شهرستان در شمال شهر تهران واقع شده و ناحيه اي كوهستاني است . مساحت اين شهرستان 1160 كيلومتر مربع و كوچكترين شهرستان استان است. مركز اين شهرستان شهر تجريش است. كه اكنون جزو يكي از مناطق تهران (منطقه 1) به شمار مي آيد. شهر تجريش در گذشته نه چندان دور از تهران فاصله زيادي داشت. ولي گسترش شهر تهران به طرف شمال اكنون اين فاصله را از بين برده و ديگر نمي توان تجريش را از تهران جدا نمود. با اين حال تجريش ضمن اينكه جزو مناطق بيستگانه تهران به حساب مي آيد خود مركز شهرستان مستقلي به نام شميرانات است. فشم، تجريش و لواسان در اين شهرستان واقع شده اند.  
و......