پاورپوینت بررسی سبک و جنبش هنری پرفورمنس یا هنر اجرایی 
 
بخشی از مطلب
جنبش هنری پرفورمنس یا هنر اجرایی نوعی حرکت هنری است که اگر بیشتر جنبه نمایشی دارد و ارتباطم ستقیمی با هنرهای تجسمی پیدا نمی کند ولی به تعبیری وامدار هنر های تجسمی است . در این جنبش هنری هنرمند در صدد ارائه اندیشه ها نظریات و تصاویر فلسفی ، سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی است و برایا ارائه آنها از کنشها حرکتها یا اجرایم ستقیم و زنده در برابر تماشاگران یا مخاطبان بهره می جوید . در این جنبش هنری برای بیان بهتر و محکمتر مفاهیم از سایر هنر ها همچون نقاشی ، پوستر ، مجسمه ، اجسام سه بعدی ( ابژکت ) ، نور و صدا نیز بهره گرفته می شود . این جنبش هنری اگر چه برنامه ریزی یا هدف از قبل مشخص شده ای را در اجرا دنبال میک ند ولی از آنجا که زنده و مستقیم و رو در رو با تماشاگر اجرا می گردد احتمال رخداد یا اتفاق در آن نادیده گرفته نمی شود و از این رو با جنبش هنر اتفاقی یا رخدادی تلاقی معنا پیدا می کند . هنر اتفاقی یا رخدادی نیز همچون هنر اجرایی بیانگر یک محتوای اجتماعی ، سیاسی یا فلسفی است و با هنر مفهومی پیوند نزدیک دارد . در هنر اتفاقی امکان پیشامد ها و یا حرکات از قبل پیش بینی نشده و خود انگیخته بسیار زیاد است و این خلق الساعه بودن به عنوان ساخته زیباشناسانه آن به هیچ رو به اثر هنری لطمه ای وارد نمی سازد . در جنبش هنر اتفاقی یا رخدادی نیز تلفیق عناصر نمایشی و تجمسی با یکدیگر رابطه ای نزدیک پیدا می کنند . نظریه پرداز این جنبش آلن کاپرو هنرمند امریکایی است که در نظریاتش بر ارائه پدیده های هنری متنوع تاکید داشت . 
آبن کاپرو که در ابتدا تحت تاثیر آبستره اکسپرسیونیسم قرار داشت در مطالعاتش به اهمیت خلق الساعه بودن اثر هنری توجه نشان داد و در خلف این آیار متوجه نقش تماشاگر یا مخاطب هنری شد . نظریات او در باب هنر اتفاقی تاکید بر ارتباطم یان آدمها و برخورد آنان با واقعیتهای اجتماعی دارد . او شیوه های استوار ارتباط میان آدمها و برخورد آنان با واقعیتهای اجتماعی دارد . او شیوه های استوار پابرجا و ایستا را در هنر رد کرد و در نظریات خود به مشاکرت و همزیستی همه عناصر هنری در ساختاری کاملا اتفاقی و رخدادی تاکید ورزید . کاپرو از اواخر دهه ÷نجاه برای پیاده کردن نظریات خود به چیدمان های محیطی با مشارکت تماشاگران دست زد و توانست خود را به عنوان پیشرو هنر اجرایی معرفی کند از آثار ماندگار او بدین شیوه 18 رخداد در 6 بخش به سال 1959 است که در گالری روبن نیویورک به اجرا در آمد . 
از دیگر جنبشهای هنری در خدمت کانسپچوال آرت هنر محیطی است . هنر نیز به ارائه آثار سه بعدی ای می پردازد که ایجاد فضای داخلی می کند تا تماشاگر یا مخاطب بتواند داخل آن فضا و محیط شده احساس و حال هنرمند را درک کند . این جنبش هنری نیز در دهه شصت قرن بیستم پای گرفت و شباهت بسیاری با جنبش هنر اجرایی و هنر اتفاقی دارد . کلاس الدنبرگ از هنرمندان پاپ آرت از نمایندگان برجسته جنبش هنر محیطی نیز به حساب می آید . 
هنر زمینی ( هنر خاکی ) 
هنر زمینی هنری است که در آن از زمین یا محیط طبیعی نه به عنوان جایگاه اجرای اثر هنری بلکه به عنوان خود هنر استفاده می گردد . در سال 1970 جنبش هنر زمینی یا لند آرت به منظور اجرای مستقیم کار هنری بر روی طبیعت در امریکا پا گرفت . 
هدف این جنبش به عنوان یکی از گرایشهای کانپجوال آرت آن است که وحدتی در زمینه اجرای اثر هنری با آثار طبیعی ایجاد کند . در این راستا هنرمندان با کمک گرفتن از تغییر و تحولاتی که در اثر دگردیسی زمین ، صخره ، کوه ، دشت دریاچه و رودخانه ایجاد می شوند توانستند آثاری در ابعاد و اندازه های بسیار بزرگ به وجود آورند . این اثار در دید عادی و معمولی انسان قابل بررسی و ارزیابی نیست و بیشتر به وسیله گرفتن عکس فیلم و یا پرواز در آسمان قابل رویت و درک می باشد و از این جهت آثار هنری این سبک قابل ارائه در نمایشگاه ها یا موزه های متعارف و عادی نمی باشد . 
هنرمندان این جنبش اکثرا با تغییر دادن یا جابه جا کردن و یا حذف عناصری از طبیعت و بندرت با افزودن به آن به هدف خود دست می یافتند . آنها با خاک برداری ، تراشیدن ، بریدن و کوتاه کردن عناصر طبیعی به اهداف خود نایل می شدند . از برجسته ترین هنرمندان لند آرت می توان از رابرت اسمیتسن نام برد . او در سال 1970 در دریاچه نمک بزرگ یوتا اسکله ای حلزونی ساخت که در آن زمان کاری عظیم و نوآورانه بود . رابرت اسمیتسن هنر خود را به منزله شکلی از دانش تخصصی جهان می بیند . نظامهای محیطی ، باستان شناسی زمین شناسی ، تکامل و روندهی آلی در کار این هنر مند . . . گنجانیده شده است . کارهای زمینی او تمایلاتی بودند درباره نقش دگرگون کننده ای کهه نر می تواند در درک محیط و خود ما ایفا کند . . .  . برداشتهای او از هنر نقش نوینی برای بیننده نیز در برداشت . تجربه مستقیم زمین و تامل بر داشتهای او از هنر نقش نوینی برای بیننده نیز در بر داشت . تجربه مستقیم زمین و تامل بر چشم انداز معاصر ناخرسندی اسمیتسن از نظام گالریها و نوع هنر به نمیاش در امده در آنها یکی از عوامل محرکی بود که به درگیر شدنش در هنر زمینی منجر شد . 
اسمیتسن که در ابتدای حرفه هنری اش نمایشگاههایی از محفظه های شیشه ای انباشته از خاک و شن و سنگ را به عنوان جهان واقع به نمایش گذاشته شده بود پس از آن به مکانهای واقعی روی آورد که دریاچه نمک یوتا یکی از آنها بود . او نگاهش را از موزه ها و نگارخانه ها بر گرفت و از سطح زمین و دریاچه به عنوان بوم نقاشی ( سطحی اجرای اثر هنری ) استفاده کرد . اسمیتسن می دانست که با خلق اثر زمینی اثری ماندگار و پابرجا از خود به جای نمی گذارد و طبیعت بزودی اثر او را دگرگون خواهد کرد . ولی می دانست بدین وسیله سنتی نوین در هنر از خود به جا دگرگون خواهد کرد .م ولی می دانست بدین وسیله سنتی نوین در هنر از خود به جا می گذارد . 
از دیگر هنرمندان بنامی که اگر چه به صورت مستقیم روی زمین کار نمی کرد ولی می توان نام او را به عنوان یکی از هنرمندان زمینی عنوان داشت یا واچف کریستو هنرمند مجارستانی است . آثار هنر او از ویژگی خاصی برخوردارند . او شهرت خود را به واسطه خلاقیتش در طرحهایی به دست آورد که از طریق لفاف کردن و پوشاندن بناهای عمومی و استتار مناظر طبیعی اجرا کرده است و آثار او به مانند مجسمه ها و یا بناهایی است که توسط کارگران برای پاره ای امور یا تعمیرات پوشانده می شوند . از آثار کریستو به علت محدود بودن زمان اجرای اثر جز عکس و فیلم و یا طرحهای خطی چیزی به جای نمیم اند . 
کریستو اصرار می ورزد که از طریق درگیر ساختن شماره فراوانی از مردمان به گوناگون ترین روش ممکن هنر را همگانی سازد . این طرحها که تلاشهای جمعی بسیار از مردم را سبب می شود بر مسائلی که به همه ما ارتباط دارد متمرکز است : نفش فردی درجهانی پیچیده که جوامع آن به هم وابسته است حدتود و مراقتبهای فناوری و اثرات قانون و دولت بر زندگی ما . 
طرحهای کریستو برای استتار و پنهان کردن معماری و یا فضایی طبیعی از اواخر دهه شصت گسترش یافت و توجه بسیاری را به خود جلب کرد . در حقیقت هنرمند بدین وسیله سعی در بازگو کردن این امر داشت که چون مردم به امور کاملا عادی و روزمره واکنش نشان نمی دهند از این طریق در اذهان افراد طرح سوال می شود و از حالت نگاه روزمره و عادی خود بیرون می آیند و به محیط پیرامون خود دقت بیشتری خواهند کرد . از اولین کارهای موفق او بسته بندی موزه هنرهای معاصر شیکاگو به سال 1969 بود و پس از آن به کار مستقیم در طبیعت پرداخت . کریستو پروژه های بسیار زیادی در این زمینه انجام داده است که حصار ممتد در کالیفرنیا ( 1976) و بسته بندی پرالمان برلین ( 1977 ) از جمله آنها هستند . پرژه های بسته بندی کریستو به علت پر هزینه و کم دوام بودن اعتراضات بسیاری را در بر داشته است . ولی کریستو توانسته است با حمایتهایم الی و دولتی دولتهای سرمایه دار به اجرای پروژه های خود دست زدند . 
جنبشهای هنری چند رسانه ای و پر تحرک      
از دیگر جنبشهای هنری که به هنر مفهومی مربوط می شود و در راستای رساندن معنا و پیام خاصی قرار می گیرد جنبش هنر بدنی و حرکتی است که به نوعیا ر پرفورمنس آرت ( هنر اجرایی ) نیز بهره می گیدر و در آن غالبا از نمایش و حرکات تند و هیجان بر انگیز بدن انسان استفاده می شود . از آنجا که اجرای این هرنها در بند محیط یا فضای خاصی نیست توجه به حرکتهای بدن یک اصل شمره می شود و برای شدت تاثیر آن از حرکتها و بازیهای نوری و ارتعاشات صدا نیز استفاده می گردد . 
در میان هنرمندان ارجایی گیلبرت پروش و جرج پاسمور دو هنرمندی هستند که از اواخر دهه 1960 با هم به اجرای هنرهای بدنی و اجرایی می پردازند . آنها  با دست و صورت رنگ شده و با ادای حرکاتی عروسک وار و ماشینی خود را به صورت مجسمه های زنده ای در می آورند که به اجرای حرکاتی موزون و یا ریتم دار می پردازند . حرکت هنری گلیبرت و جرج بر هنر غرب تاثیر بسیار زیادی گذاشته و توجه عموم را به خود جلب کرده است . محیط بازی و اجرایک ار این هنرمندان محدود به مکانی خاص نمی شود و حتی به فضاهای باز و مکانهای عمومی نیز کشیده می شود . 
آنها در اجرای نمایشهای خود از طراحی ، عکس ، فیلم ، متن نمایش و حتی صدا نیز بهره می گیرند . 
حرکت و نور به عنوان دو عنصر مورد توجه هنرمندان دهه های آخر قرن کاربردهای نوینی را در هنر پست مدرن به دست آورند . قبل از آن در دهه های اول قرن بیستم دوشان و گاوب و سایر فتوریستها به کشفیاتی در زمینه حرکت دستیافته بودند ولی این حرکت بیشتر در محدوده بوم نقاشی و یا فضایی محدود سیر می کرد . الکساندر کالدر تنها هنرمندی بود که مبحث حرکت را به صورت جدی و مهم در هنر مطرح کرد . او که بیش از همه مجسمه سازی تجرید گرا بود مجسمه هایی سیمی یا ورقی می ساخت که با مفتولهای نازکی به صورت متعادل بر پایه ای قرار می گرفتند و بر اجریان هوا و یا وسایل مکانیکی دیگر به حرکت در می آومدند . او در این دسته از آثارش مفهوم جدیدی از فضا و حجم را ارائه می کند . البته می باید اذعان کرد که تفکرات رودچنکو بر او بی تاثیر نبوده است . 
هنر حرکتی از این دوره به بعد به عنوان یک جنبش هنری قابل اعتنا مطرح می شود . در این جنبش هنری هنرمند می کوشد با ایجاد حرکت به صورت واقعی یا مجازی به مفهوم حرکت پویایی و یا ایجاد ساختار ارتعاشی در آثار خود بپردازد . این جنبش هنری تاثیر بسیاری از نظریات بوتچونی گرفته است . البته کشفیات هنری مارسل دوشان گابو و پفسنر نیز در خلاقیت هنری این جنبش بسیار موثر بود . 
مبحث نور نیز به عنوان یک عنصر هنری از اواسط دهه پنجاه قرن بیستم به بعد به صورت رقص نور و یا بازی نور مورد توجه قرار گرفت . از اواخر دهه شصت کاربرد نور جنبه ای رسانه ای به خود می گیرد و با حرکت درهم می آمیزد . هنرمندان بسیاری به این سو گرایش پیدا کردند که با نور و حرکت به خلق آثار نوینی دست زنند . ترکیب نور و حرکت فضایی پویا و پر جنب و جوش ایجاد میک ند و عرصه را بر ایجاد هنری متشکل از هنر تجسمی و نمایشی می گشاید . 
هنرمندان در ادامه این حرکت صوت یا صدا را نیز وارد میدان کردند و با ایجاد صداهای مبهم و گنگ و نامفهومی که ارتعاشات متناوب داشت هیجان و هراس را در میان مخاطبان خویش ایجاد نمودند . مفهوم صوت و صدا در این حرکت هنری ارائه موزون زیبا و دلنواز یک نت یک آهنگ و یا یک نوای موسیقیایی نبود . بلکه بیش از آن ارائه اصواتی ناهنجار ناموزون و غیر دلپذیر بود که برای بیان هنری خویش انتخاب می کردند . هنرمند در ترکیب صدا با نور و حرکت می توانست هنری چند رسانه ای ایجاد کند که پیچیده و هماهنگ با هم یک روند هنری را طی می کردند . هنر مولتی مدیا به هنرمندان کانسپچوال آرت در ارائه بیان مفاهیم و نظریات خود کمک بزرگی کرد و از آنجا که هیچ محدودیتی در روند شکل گیری اثر هنری ایجاد نمی نمود توجه بسیاری از هنرمندان اواخر قرن بیستم را به خود جلب کرد . 
در ادامه روند شکل گیری هنر چند رسانه ای استفاده از فناوری تلویزیون و ویدئو و نمایش آن به میدان آمد . این جنبش هنری که با نوآوری هنرمند کره ای نام جون پایک همراه بود ویدئو آرت نام گرفت . 
و....