معماری چین ، بررسی سبک و شیوه معماری چین
 
بخشی از مطلب
چین در دورترین قسمت شرقی آسیا از مناطقی کوهستانی و نواحی جلگه ای در شمال شرقی تشکیل شده است که به علل گوناگون آن را "زیر آسمانها"؛"میان چهار دریا" و... نامیده اند.آنها از نژاد مغول محسوب می شوند.
آیین های چین باستان:
در چین ادیان و فلسفه های گوناگونی رواج دارند که مهمترینشان بودایی،دائوئی(تائوئی) و اندیشه های کنفوسیوسی است.
آیین لائوزی(لائوتسه):
لائوزی در قرن شش قبل از میلاد این آیین را بنا نهاد؛ به عقیده وی انسان جزئی از کائنات است که باید با آن همساز گردد و کائنات از اصول " یین " و " یانگ " پیروی می کند، نماد این آیین بیانگر اتحاد بین یین و یانگ است؛ بخش سیاه نشانه یین و سفید نشانه یانگ که در هر کدام نقطه ای متضاد واقع شد و در اطراف دایره هشت عنصر: آسمان،زمین،رعد، هوا،آب، آتش، کوه و دریاچه نشان داده شده است.
آیین بودا:
حدود قرن  دو میلادی از طریق جاده ابریشم از هند وارد این کشور شد و معماری معابد چین را به آیین بودایی وابسته کرد.
معماری چینی:
دارای گستردگی فراوان است که در بسیاری موارد به علت استفاده از مصالح کم دوام از بین رفته است ولی به طور کلی معماری چین شامل :معابد (کنفوسیوسی،لائوتسه و بودایی) پاگودا، قصر،دیوار چین،خانه،دیرها،آرامگاه ها و معابد صخره ای (غاری)می باشد.
خانه چینی:
اولین سکو نتگاههای چینی گودالهای دایره ای شکل بود ازشاخ و برگ درختان که بعدها با پیشرفت فن خانه سازی به خانه های روی سطح زمین و از جنس خشت و گل تغییریافت.
 
در دوره " هان "خانه ها تعدادی حیاط بود که اطراف آن عمارت های جداگانه ای با چند اتاق وجود داشت  با سقفهای سفالی ، در این دوره مدخل اصلی با دیواری به نام "مانع ارواح" (دیواری مقابل در ورودی) حفاظت می شد زیرا به اعتقاد چینیان ارواح پلید و شیطان در خط مستقیم حرکت می کردند واین مانع ورود آنها از حیاط به داخل خانه می شد.
ساخت خانه ها با چند حیاط و داشتن عمارتهای اطراف مسکن مشترک خانواده ی بزرگ بود و چندین شاخه خانواده  چینی هر یک در حیاطی جداگانه زندگی می کردند. ساختمان معماری خانه های امروزی چین هنوز شباهت زیاد به نمونه های اولیه دارد.
اجزای اصلی ساختمان:1 -تالار چهار گوش زیر یک بام نوک تیز با قرنیزهای برآمده.2- ستونهای چوبی و شبکه نگه دارنده سقف. 3- دیوار ها که نقشی در نگهداری سقف ندارند و در حکم تیغه های جداکننده اند.
 
توجه معماری چینی به نمای ساختمان متمرکز است و بام از آجر و کاشی ساخته می شود.
معابد چینی:
معابد بودایی،کنفوسیوسی ولائوتسه
معابد بودایی:
این معابد دروازه های آراسته ای به نام "پای لوش" دارند که در آنها برای رهانیدن شیاطین در برخی مدخل ها از مجسمه های کراهت انگیز استفاده می کنند. این معابد در مسیر راه های طبیعی زیبا و پر پیچی قرار دارد مانند معبد " بودای خفته " در نزدیکی کاخ تابستانی.
نقشه این بناها همانند خانه مسکونی چینی و به قصد مذهبی می باشد.تالارهای حیاط جلو به پرستش بودا مختص بود و محل مسکونی پشت معبد محل اقامت راهبان بود. تالارهای اصلی با عوامل بودایی تزئین می شدند. عمده مصالح چوب و سنگ بود و سقف شیروانی از سفال یا چوب سقف این بناها تزئینات پر کار داشت شامل اژدها،سیمرغ،طاووس،نقش انسان و حیوانات مورد علاقه بودا: فیل، میمون و اسب، رنگ مسلط بر مجموعه قرمز بود.
معبد کنفوسیوسی:
این معابد بیشتر حالتی فلسفی دارد تا هنری ، دارای طاقهای باشکوه و ظریف و کنده کاری شده   ستون های معبد  با چوب و سنگ و غالباً به حالت ستون پیکره ای از اژدها و سیمرغ روبروی مدخل معبد قرار داده شده اند.که بهترین نوع این معابد در پکن بنا گردیده و شاهکار معماری معابد رسمی چین است.
 
پاگودا:
 بناهای چتری شکل فرد طبقه از درون دارای پله های مار پیچی و گردان است هر چتر به ایوان گردی ختم می شود که چند کاربرد داشت
الف: بررسی مسائل مملکتی در آنها توسط ماموران حکومتی.
ب:جهت دعا و نیایش 
ج:محل طالع بینی پیشگویان چینی 
د: مشخص کننده جهت وزش باد
ه: میل راهنما بوده و روی طبقه بالایی آن احتمالاً چراغی روشن می کردند.
عدد زوج در نزد چینیان نحس بوده است.آنچه از استوپای هندی به پاگودای چوبی چینی رسیده چتر آفتابی راس ساختمان است که برخلاف آنها از نقشه ۴،۶ یا ۸ ضلعی به جای نقشه گرد بهره برده اند وتا ۹۰ متر ارتفاع بر طبقات افزوده اند و طبقات قرنیز های برجسته یا برآمده رو به سوی آسمان دارد.
دیوار چین: 
از مهمترین آثار چینیان که از شمال شرقی به غرب کشیده شده است و۶۴۰۰ کیلومتر و ۵/۷-۷ متر ارتفاع و ۵/۷ متر  عرض دارد.
دیوار چهار دروازه اصلی دارد .بنیانگذار آن "شی هوانگ دی" بنیانگذار سلسله چین می باشدکه برای حفاظت چین از هجوم اقوام زرد پوست" هونها "و جلوگیری از خروج تخم ابریشم و فرار دهقانها و پناهندگان به دربار هونها آن را بنا کرد.گرچه این دیوار از قرن چهار قبل از میلاد با گل و چینه ساخته شده بود و در دوره های بعدی متکامل شد تا نهایتا از آجر و سنگ با برجهای دیده بانی کم فاصله امروز پابرجاست.این دیوار علاوه بر نقش دفاعی راه ارتباطی سریع در امپراطوری هم محسوب می شود.
 
سبک معماری شمالی و جنوبی:
در کل ساختمان های مذهبی اعم از پاگودا و معبد  دو سبک مشخص حاکم است 
الف :شمالی و  ب: جنوبی.  ولی الزامی برای آن که سبک شمالی تنها در شمال کشور اجرا شود وجود ندارد.
الف:سبک جنوبی: 
۱- گوشه سقفها در اثر انحنا به سمت بالا به شکل شاخ گاو در آمده است.
۲- کناره بامها از مجسمه های کوچک خدایان تائوئی و جانوران اسطوره ای است.
۳- تزئینات در ستون ها ، پیش آمدگی بامها و کل فضا دیده می شود.
 
به طور کلی چینیان چندان به این سبک علاقمند نبودند.
سبک شمالی: که "سبک قصری" نیز نامیده می شد زیرا بهترین نمونه های آن در عمارت های " شهر ممنوعه " و آرامگاه های خاقان های سلسله های مینگ به کار رفته است. از خصوصیات این سبک به نمونه زیر می توان اشاره کرد:
۱- انحنای بام منظم است و به شیب چادر شبیه است چنانچه به اعتقاد ثابت نشده ای این سبک وام دار خاطرات چادرهای خاقانهای مغول است.
۲- تزئینات محدود و کمتر است. 
۳- مجسمه هایی کوچک در گوشه های بام ها مثل مردانی سوار براسب قرار دارد.
به طور کلی تعداد کمی از بناهای چینی به جای مانده اند و تحولات زیادی هم در سده های قبلی رخ نداده است و به همین دلایل ساختمان های امروزی به نمونه های هزار سال پیش بسیار شبیه اند
و......