پاورپوینت بررسی بیوگرافی و تحلیل آثار رافائل مونئو معمار اسپانیایی 
 
بخشی از مطلب
Moneo متولد در Tudela اسپانیا، در ETSAM، دانشگاه فنی دانشگاه مادرید (UPM) تحصیل کرد و از سال 1961 مدرک معماری او را گرفت. از موزه هنر دیویس در کالج Wellesley در ماساچوست و ساختمان ادری جونز بک (گسترش موزه هنرهای زیبا، هوستون). Moneo همچنین Chace Center، یک ساختمان جدید برای مدرسه طراحان رود آیلند طراحی کرده است.  در دسامبر 2010، ساختمان شمال غربی گوشه (که قبلا ساختمان علوم بین اداری) در دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک بود، برای اولین بار باز شد. جدیدترین کار Moneo - Peretsman-Scully Hall و موسسه عصب شناسی پرینستون است که بخش های روانشناسی و علوم اعصاب دانشگاه پرینستون را در دسامبر 2013 باز می کند.
 رافائل مونئو معمار اسپانیایی متولد 9 ماه می سال 1937 در اسپانیا ، تنها معمار اسپانیایی است که تا کنون موفق به دریافت جایزه پریتزکر شده است.
مونئو در سال 1961 از دانشکده فنی مادرید فارغ التحصیل شد وبا طی دوره ای پر افتخار در کار حرفه ای و آکادمیک سرانجام در سال 1996 موفق به دریافت جایزه پریتزکر شد 
در سال 2003 او موفق به کسب مدال طلای سلطنتی ریبا شد. این مدال یکی از مهمترین جوایز معماری جهان است که هر ساله برای تجلیل از دستاوردهای یک عمر یک آرشیتکت و معمار از سوی ملکه بریتانیا اهدا می شود.
سال 2012 وی برنده جایزه شاهزاده استوریاس (prince of Asturias Awards)شد
جایزه شاهزاده استوریاس ،مجموعه‌ای از جوایز سالیانه در اسپانیا که توسط بنیاد شاهزاده آستوریاس از سال 1981 تا کنون در هشت رشته مختلف اعطا می‌گردد. که شامل پنجاه هزار یورو وجه نقد، یک تندیس ویژه بعنوان نماد این جایزه و یک دیپلم افتخار؛ به بهترین دستاوردهای آن گروه اعطا می‌شود. 
بنا به نظر هیئت داوران شاهزاده استوریاس: «مونئو یک معمار اسپانیایی با دید وسیع جهانی است ،او به گونه ای کار می کند که فضاهای شهری را با معماری متین و موشکافانه اش به فضایی پرمایه و غنی تبدیل می کند.»
او طرح ها و نظراتش را به گونه ای استادانه و مانند یک امضا در آثارش به جای می گذارد. به واقع آثار او ترکیبی از زیبایی و کارکرد است.تلفیق همزمان زیبایی شناسی و کارکرد گرایی،خصوصاً در مورد فضاهای داخلی باز مجموعه ای بی عیب و نقص از فرهنگ و مفهوم را تشکیل داده است.
 وی به خاطر ساختمان‌های بسیار زمینه‌گرایش که در عین حال به سبک مدرن متعهد مانده‌اند،شناخته می شود. از طرح‌های او اغلب با عنوان طراحی فرا زمانی و فریبنده یاد می‌شود. رابرت کمپبلِ منتقد در مقاله‌ی خود درباره‌ی مونئو به مناسبت دریافت جایزه‌ پریتزکر می‌نویسد: "ساختمان مونئو، با به یادآوری تاریخچه‌اش، شناختی از زمان بوجود می‌آورد. سپس این خاطره را در لابلای رسالت خود در دنیای معاصر انتشار می‌دهد."
 
مونئو در جوانی بیشتر مجذوب فلسفه و نقاشی بود تا معماری، اگرچه تحت تأثیر پدرش ـ که یک طراح صنعتی بودـ درنهایت حرفه‌ی معماری را انتخاب کرد. او از دانشکده‌ی معماری دانشگاه مادرید در سال 1961 فارغ‌التحصیل شد و پس‌ازآن و قبل از بازگشت به مادرید، به‌منظور همکاری با یورن اوتزان و آلوار آلتو به مناطق مختلف اروپا سفر کرد. مدت کوتاهی پس‌ازآن، مونئو در سمت همکاری تحقیقاتی با آکادمی اسپانیایی رم، مدت دو سال را در رم سپری کرد. دوره‌ای که او از آن به‌عنوان اساس پیشرفتش در معماری یاد می‌کند.
 
پس از بازگشت به مادرید، فعالیت مونئو در محافل معماری بسیار زیاد شد. از قبیل این فعالیت‌ها می‌توان به تدریس در دانشگاه مادرید، میزبانی از گردهمایی‌های شناخته‌شده‌ای به نام "کنگره‌های کوچک" با حضور معماران فعال اسپانیایی و طراحان برجسته‌ی بین‌المللی مانند آلدو روسی، آلوارو سیزا و پیتر آیزنمن، اشاره کرد. او در سال 1968 مجله‌ی Arquitectura Bis را تأسیس و بسیاری از نوشته‌هایش خود را در آن به چاپ رساند.
 
به‌غیراز جایزه پریتزکر در سال 1996، مونئو همچنین مدال طلای ریبا در سال 2003 و جایزه‌ی شاهزاده آستوریاس در سال 2012 را نیز دریافت کرده است. از بناهای مهم او می‌توان به موزه بین‌المللی هنر رم و اریتوریوم بزرگ اروپا در بارسلونای اسپانیا، کلیسای جامع لس‌آنجلس و موزه هنر دیویس در ماساچوست اشاره کرد.
اخیراً از او کتابی با عنوان"اشتیاق تئوریک و استراتژی‎های طراحی در آثار هشت معمار معاصر" چاپ شده است.
رافائل مونئو در این کتاب به تحلیل اندیشه ها و آثار هشت معمار معاصر شامل جیمز استرلینگ، رابرت ونتوری و دنیس اسکات براون، آلدو روسی، پیتر آیزنمن، آلوارو سیزا، فرانک گری، رم کولهاس، ژاک هرزوگ و پییر دمورن می پردازد. و......