بخشی از مطلب
تا سال 1946 میلادی , روستا دارای 120 خانوار آشوری , بدون هیچگونه غریبه غیر آشوری بود. تعداد افراد روستا به 600 نفر می رسید و دارای کدخدا - انجمن ریش سفیدان - مدرسه و کلیساها بود.
جمعیت متمرکز روستا از 7 نسل گذشته تشکیل شده بود. اما در کل 6 طایفه معروف و اصلی در روستا , در کنار هم زندگی می کردند که عبارت بودند از :
بادرویه (BADRUYE) - بیزوزه (BIZUZE) - جانگویه ( JANGUYE) - خوماره (KHUMARE) - کو کوه (KOKAVE) - مرده (MARDE).



تاریخ روستا:
جنگ جهانی اول:
شروع جنگ جهانی اول در سال 1914, اورمیه و روستا های آشوری را از گزند زخمهای جنگ , در امان نگذاشت. در همین اوان بود که حملات کردها به روستا ی موشی آباد شروع شد. جوانان غیور این روستا به دفاع از خود و زندگی و روستایشان پرداختند.
14 تن از آشوریهای جوان در منزل شخصی از اهالی روستا بنام دانیال آتانوس (خوشیبو) به مقابله با کردها پرداختند. اما در قبال قدرت و کثرت افراد کرد , نتوانستند مقاومت نمایند. 8 تن از آنان , با ایجاد سوراخی در دیوار منزل مذکور , توانستند فرار کنند و به کوه های زنبیل داخه , پناه ببرند. باقی جوانان روستا به دست کردها کشته شدند. اما کردها , 8 تن دیگر را رها نکرده و آنان را دنبال کردند و در آخر , در کوهها به قتل رساندند, بجز یک تن , بنام " شائول شهباز " که در آن زمان در حدود 10 سال داشت و توانسته بود جثه کوچکش را در لانه روباهی پنهان کرده و زنده بماند.
در آن زمان روزنامه ای وابسته به دولت انگلیس بنام " منچستر گاردین " , آماری از کشته شدگان آشوری از روستا های مختلف را توسط ترکهای عثمانی و کردها منتشر کرده بود.
از روستای موشی اباد , تعداد 18 نفر ذکر گردیده بود.
در زمان بعد از قتل حضرت " مار شمعون " و عقب نشینی روسیه از ایران , آشوریهای جنگجوی آن زمان , برای بدست آوردن اسلحه های باقی مانده از ارتش روسیه , سوار بر کشتی شده تا به محل اسلحه های باقی مانده , که در شرق شمال دریاچه اورمیه قرار داشت برسند. این محل نزدیک شهر کوچکی بنام " صوفیان " بود.
در سال 1918 / 29 خضیران , 180 تن از آشوریها برای سوار شدن به کشتی مزبور انتخاب شدند. در میان آنان , 40 تن از روستای موشی آباد بودند. کشتی از نزدیکی سپورغان و موشی آباد حرکت کرد. اما بجای مسیر به سوی " شرفخانه " به سوی " خان تختی " رفت. جایی که زد و خورد شدیدی بین نیروهای ترکیه عثمانی و آشوریهای آن محل به رهبری " آقا پطرس " در گرفته بود. با وجود آنکه " آقا پطرس " بوسیله نامه ای به کشتی پیغام داده بود تا به محل مذکور نزدیک نشود , اما متاسفانه با همکاری دشمن درون کشتی , کشتی به محل رسیده و به گل می نشیند و اکثر آشوریهای غیور در کشتی بعد از جنگی خونین به قتل میرسند. در میان کشته شدگان , به نام 22 تن از اهالی روستای موشی آباد بر می خوریم که عبارتند از :

میرزا بت بابونه - پیرا دانیال - باکوس اوشانا - بابو بیجان - اسحق مو یراد - یوسف بابله - گبریل بابله - منصور شمعون - گیورگیس شمعون - میرزا صیاد - بابوشا شمعون - گیورگیس یونان - اوشلیم آغاسی - اسحق بابله - یوحنا انویه - روول پسر ادی برادر عیشو زایا - یوحنا عیشو - بابا عیسی - بابا اصلان - حزقیل اسحق - میخائیل یوسف.
و....