در دانشگاه تورنتو، که یک خیابان پائین تر از ساختمان مطالعات دارویی قرار
دارد، یک مرکز تحقیقات علمی که با رنگهای شفاف تزئین شده نمایان می شود که
طراح آن نورمن فاستر است؛ ترنس دانلی مرکز تحقیقات سلولی و زیست مولکول
(TDCCBR) بزرگترین موسسه تحقیقاتی کاناداست که بر روی ژنیوم (genoume)
انسان مطالعه می کند.
 
طرح نهایی این مجموعه، توسط معمار آلینس (Alliance) و با مشارکت دفتر بهنیش
(Behnicsh Architekten) ارائه گردیده است. طرح فوق، برجی است که دوازده طرح
مختلف را نشان می دهد و با حضور مدرن خود در یک زمینه تاریخی، یک منطقه
پیشرو علمی را شامل می شود. چهارصد فضا بویژه آنهایی که جهت تحقیقات ژنتیکی
و بیماریها آماده شده اند به نوعی طراحی گشته اند که با هم مشارکت داشته
باشند و طراحی داخلی و امکانات آنها به گونه ای کاربردی، آسان و دارای
تکنولوژی پیشرفته باشد.
 
محدودیت های سایت بسیار مخاطره آمیز بود؛ مرکز "TDCCBR" در جنوبی ترین گوشه
محوطه دانشگاه سنت جورج که دارای تراکم کمی می باشد، مکان یابی شده است. در
یک سمت پارکینگ و در سمتی دیگر سالن خدمات واقع شده، و در دو جناح آن
ساختمانهای تاریخی خیابان کالج قرار گرفته اند. ساختمان مرکز علمی دارویی
نیز در شمال، در مقابل ساختمانهای کم ارتفاع برج به دو توده افقی تقسیم می شود.
سیستم سازه این اتاقها، طبقات پائین را حمایت می کند؛ نظیر اتاق زیر
شیروانی که امکان قرار گرفتن سیستم نگهدارنده در طبقات پائین را ایجاد می
کند و در نمای ساختمان همانند کمربندی آنرا احاطه می نماید و این امکان را
فراهم می سازد که اتاقهای نگهدارنده از فضاهای آزمایشگاهی جدا و آزادانه
باقی بماند.
 
معماران آزمایشگاهها را در طول طبقه شرقی در فاصله طبقات دوم و هفتم طراحی
کرده اند. مکانیزم سیستم نگهدارنده طبقات بالایی به مانند یک آمیب در
ساختمان جای داده شده است و محوطه بام توسط استیل ضدزنگ حصار شده است. کف
سازی گرانیتی حیاط در ورودی (TDCCBR) را بسیار باشکوه جلوه می دهد. در
داخل، مرز وینترگاردن (Wintergarden) در نزدیکی ساختمان رز برگر Rose
Barger با آجرهای نخودی رنگ نما که به اواسط قرن بیستم تعلق دارد، مرمت شده
و همانند آتریوم های غربی خودنمایی می کند. بامبوهای بلند و بوته های
سیروپ، آب و هوای منطقه ای خاصی را برای گرد هم آمدن دانشجویان و کارمندان
و بازدید کنندگان فراهم کرده اند.
 
مرز میان ونیتر گاردن (Wintergarden) به صورت یک طبقه میانی عمل می کند که
به صورت شمالی جنوبی قرار گرفته و در آن کافه تریا، محل استراحت و فضای
اداری به همراه با 3 اتاق سمینار با ظرفیت90 صندلی توسط تایلهای موزائیک
شیشه ای سیاه و سفید و قرمز به هم می پیوندد. گروه طراحی، فضای آزمایشگاهی
داخلی وسیعی را با حذف سقفهای کاذب، نمایان کردن تاسیسات و ساختار سقف و
تعیین مصالح ساده و پایدار ایجاد نموده اند. کف کم عمق و دیوارهای شیشه ای
درجه بالایی از شفافیت را برقرار می سازد در حالیکه مناطق مختلف کاری با
رنگ و نور و ستون ها از هم جدا می شوند.
 
 
منبع:
Architectural record, July 2006 issue