در نخستين سالهايي دهه سوم صدة بيستم در آلمان مكتبي به نام مكتب پيكر تراشان ماشيني به ظهور رسيد كه هنرشان هم در ستايش ماشين به عنوان اميدي براي آينده بود هم اين خطر را گوشزدي كرد كه در اجتماع بي روح امروز انسان ها در خطر مبدل گشتن آدمكم هاي ماشين قرار دارند . از هنرمندان معروف اين مكتب مي توان به اوسگار شلمرورودولف بلينك و فريد ليك كيستر -اشاره كرد كه آن ها با ساخت پيكره هايي مانند پيكره ما در فضا استراحت مي كنند (اوسگارشلمر) ياسرديس ساختماني (رودولف بلينك ) و مدل براي شهر در فضا (فريد ليك كيستر ) كوشيدند آثاري را بسازند كه در آن ها سر يا اندام هاي ديگر را به صورت شكلهاي ماشيني در آورند .
خيال پردازي در پيكر تراشي :

در پيكره تراشي صده ي بيستم از همان  آ‎غاز گراي از خيال پردازي به چشم مي خورد .اين واقعيت زماني روشن شد كه پيكر تراشان به استثناي كانتروكيتوسيتهاي انتزاعي به استفاده از سر و پيكرة آدمي به عنوان موضوعات اساسي كار خويش ادامه دادند . خيال پردازي در پيكر تراشي نوين با ساخته شدن سرديس ما در اثر پيكاسو در سال 1912 آغاز گردديد و در تنديسهاي عجيب پشت پنجره ي او مانند اتصال سرو پنجره شدت و صراحت بيشتري پيدا كرد . اين اثر نخستين نمونه و الگوي آزمايشگريها و بعدي او در پيكره سازي به عنوان جزئي از محيط بوده گام بعدي كه مهمتر نيز بود ابداع قطعات ” حاضر آماده “ توسط مارسل دوشان ، احتمالا حتي دوشان نمي توانست دامنة تاثير ” حاضر آماده‌“ ماشين بر تعاريف و سنتها را پيش بيني كند . در ميان دادائيستها زوريخ از 1916تا 1919 تنها كارهايي كه در عرصه ي پيكر تراشي تخيلي انجام گرفت پاره اي نخستين برجسته توسط ماني آرپ بود . سرديس دادا از چوب ساخت . اين اثر احتمالا از سرديس ماشيني رائول و سمپان ها ساخته شده است . هاوسهان در ساختن اين اثر از اشياءگوناگوني چون سرديس فلزي ، ترنواري ، برچسب و دفتر يادداشت جيبي استفاده كرد و همگي را به سر يك مانك وصل كرد . از جمله شاهكارهاي پيكر تراشي يا جفت و جوركاري دادائيستي مي توان به سه مرتب شو يا ستون شوستيرز اشاره كرد ما بدرستي نمي دانستيم كه اين آثار را بايد به پيكر تراشي نسبت داد يا به معماري ، احتمالا اصطلاح امروزي محيط مناسب است زيرا آثار مزبور در حكم پديده هايي هستند كه تماشاگري مي تواند گام زنان داخلشان شود و جزئي از آنها گردد . ستون شوستيرز كه از دستگاهها و سر رابهاي گوناگوني تشكيل مي شد كه هنرمند براي دوستانش مي ساخت در عين حال نياز ، شاخه اي از هنر امروزي به نام پيشامدها به شمار مي رود.

پيكر تراشي سوررئاليسم :

واژه ي سوررئاليسم ابتدا توسط نويسندگان اديبات و شاعران عنوان شد آنها بيانيه اي شامل تعريف زيل منتشر كردند ؛ ” سوررئاليسم : اسم مذكر ، حركت خودبخود صرفا رواني كه هدف از آن بيان شفاهي يا كتبي ، عملكرد متفكر است ، تفكر تحميل شده در غياب هر گونه عنصر بازدارنده ي ناشي از عقل ، و در خارج از قلمرو هر گونه پيشينداشت زيبائي شناختي يا اخلاقي ، در فرهنگ فلسفي سور رئاليسم بر شالودة اعتقاد به وجود شكلهايي از تداعي ناشناخته قدرت يكه تاز رويا پردازي فعاليت بي غرضانه ي تفكر در واقعيتي فراتر است . سور رئاليسم به نابودي دايمي تمام  ديگر مكانيسمهاي رواني و نشستن خودش به جاي آنها در حل مسائل اصل زندگي منجر مي شود . پيكر تراشان سور رئاليسم تحت تاثير موندريان و كانستر-مخصوصا گابوب قرار گرفتند . به آزمايشگري در ساختمانهاي انتزاعي مفتولي دست زدند . يكي از بزرگترين پيكر تراشان سوررئاليست الگزاندر كالدر بود او با توجه انجام نكات بالا نشان داد كه چه تسلط و مهارت بي مانندي در ساختن تنديس فضايي دارد . اين تنديسهاي انتزاعي اوليه شكلي غالبا دلتنگ كننده و هندسي داشتند . نخستين مجموعه ي و مسائل متحرك دستي و موتوري كالدر در سال 1932در نگارخانه و نيسيون به نمايش گذاشته شدند و مارسل دوشان نيز در همان جا آنها را نامگذاري كرد . وقتي آرپ عنوان متحرك را شنيده  پرسيد : در آن كارهايي پارسال كردي چه بودند -ثابت -بدين ترتيب واژه اي وارد عالم پيكر تراشي شد كه از لحاظ فني ممكن است در مورد هر تنديسي به كار برده شود كه حركت نمي كند . ولي ارتباط خاصي با نام الگزاندركالدر پيدا كرده است . يكي از ابتكاراتي كه سوررئاليست در تنديسهاي فضايي به كار بستند متحرك بادي بود كه در اثر وزش باد به حركت در مي آورد و در فضاي بيرون بهتر از فضاي داخل خودنمايي مي كرد و. آنها به نخستين آزمايشگمريها در ساختن متحركهاي مخصوص فضاي بيرون دست زدند اين متحرك ها در بهترين حالت به شكمل يك ساختمان ايستاده ساخته مي شدند . يكي از اين آثار مارپيچ نام داد كه در سال 1958 براي ساختمان يونسكو ؛ در پاريس توسط كالدر ساخته شد دومين شكل ايستاي بزرگ مقياس اوليه ، با آنكه هنرمندي خواسته است آن را نيز به صورت هيولاي عجيب بسازد ، از لحاظ خصوصيت نسبتا هندسي اش بسيار متفاوت است . جانور سياه كه در سال 1940 ساخته شد . از چهار صفحة بريده شدة بزرگ تشكيل مي شود كه يكديگر را با زواياي ماده قطع مي كنند و طوري شكل گرفته  اند كه ساختماني گشاده پديد مي آورند. اين ساختمان كه در بالا و پايينش فضاي خالي دارد فقط در كمرگاهش نقطة اتصال باريكي ديده مي شود . اشاراتي از سرها و پاهاي متصل به يك نيمتنه در آن به چشم مي خورد ؛ اگر از زواياي متفاوت بدان نگريسته شود و به گروهي از جانوران يا پيكره هاي جانوران و آدميان تغيير شكل پيدا مي كنند . با وجود اين استنباطات جنبي كل اثر مزبور نمايي ساختماني و معمارانه دارداين گونه تبديل شدن تنديس به يك محيط معماري همان عامل يا خصوصيتي است كه جانور سياه را در مقام نخستين نمونه ي مهم گروه بزرگ ديگري از ايستاهاي بعد مكتب قرار مي دهد . عظيم ترين بيان اينگونه محيط معماري تئودلامپيو نام دارد كه در سال 1962 برابر شركت در نمايشگاه پيكر تراشان در اسپيولتو ،‌ايتاليا ساخته شد . ارتفاع اين تنديس هجده متر است و تماشاگر مي تواند با اتومبيل از آن بگذرد . از همان سال يك ساختمان 9 متري باقي مانده است كه امروزه در مقابل موز ي نوين استكولم قرار دارد . اين ساختمان از روي مدل اجرا نشدة يك متحرك موتوري براي نمايشگاه بين المللي نيويورك در سال 1938 ساخته شد اين اثر همچنان كه از عنوانش بر مي آيد از چهار عنصر ساخته شده است كه يك قلعه ي بزرگ و سياه با صفحه اي نوك تيز كه بر قاعده ي خود عقب و جلو مي شود يك ستون پيكره وار نارنجي و سياه با يالهاي گسترده ي خميده كه پيوسته به گرد خود مي چرخد . يك تير بلند سياه و سفيد با يك صفحه ي گرد نارنجي در انتهاي بازوي بي الحركتي كه با زاويه ي قائمه به آن وصل اتست و ستون از نيمدايره اي كوچك شونده به رنگهاي نارنجي و زرد تمامي اين چهار عنصر ، موتورهاي جداگانه اي دارند و به گرد خود مي چرخانند كه غالبا نمايش آثار دادائيستها را به ياد مي آورد . عمده آثار ايستاي متحرك سوررئاليسم مربوط به كالدر مي باشد كه عبارتند از اگيوتين براي هشت نفر ، دنده هاي نازك ايستاي بزرگي كه در سال 1954 ساخته شد و به طرزي جالب و تماشايي در خط ساحل اقيانوسي در محوطه موزه لوير نيا نادر دانمارك كار گذاشته شد . ايستاي بزرگ كه در سال 1965 در مركز هنري لينكلن در نيويورك نصب شد . بادبان بزرگي كه براي نصب در فضاي مقابل ساختماني در مؤسسه ي تكنولوژي ماساچوست در كمبريج ماساچوست طراحي شد كالدر بزرگترين ايستايي خود را براي نمايشگاه جهاني مونترال كانادا در 1967 با عنوان انسان ساخت .
پيكر تراشي انتزاعي و ساختماني در پاريس: 1930-1939 : پاريس در صده ي بيستم ، هنرمندان گوناگون را از سراسر جهان به خود جلب كرده است و به همين هعلت مكتب پاريس به جاي آنكه مكتبي  اختصاصا فرانسوي باشد مكتب بين المللي است و در طي دهه ي 1920-1929 در فرانسه نقاشي و پيكر تراشي انتزاعي غالبا در رديف كالاهاي وارداتي قرار داشتند و براي آنكه بتوانند به حيات خود ادامه دهند مجبور بودند در برابر تاثير استادان بزرگتر هنرنو و هياهويي كه سوررئاليستها به راه انداخته بودند به پيكار برخيزند . نفوذ واستيل هلندي و كانستروكيتوسيم و سوپرماتيسم روسي از آنجا ناشي مي شد كه فرانسه مانند بقيه كشورها خود را در معرض تاثيرات هنر نوين قرار نداد . يكي از پيكر تراشان انتزاعي در فرانسه انتوان پيغسنر بود وي در سال 1923 يعني پس از آٍنكه برادر جوانش به برلين رفت روسيه را ترك گفت و در سال 1924 در پاريس مستقر شد . در حدود سال 1925 ظاهرا با راهنمايي و تشويق برادرش به پيكر تراشي انتزاعي و ساختماني پرداخت . او نه فقط از لحاظ گزينش مواد گوناگوني بلكه از لحاظ سبك ساختماني مشخص اشنيز هويت خود را به عنوان يك پيكر تراش تثبيت كرد . ساختمان در فضا كه در سال 1929ساخته شد شكل ماشيني تردد و پويايي است كه به ماهدانه ترين شيوة ممكن سرهم بندي شده است . او در اثري چون پرونتابي به فضا كه در  سالهاي 1938-1939 ساخته شد اسلوبها و تلاشهاي پيكر تراشانه اش را به كمال رسان . ساختمانهاي مفرغي پيغسنر كه با لفاف كردن سه لوح فلزي به صورت مارپيچهاي موزون به گرد ژرفايي تخمين پذير ساخته شده اندن و ابعادي غول آسا پيدا كرده اند . به همين علت او توانست چند سفارش بزرگ براي اجراي طرحهاي معماري دريافت كند . بزرگترين اثري كه بدين ترتيب ساخت براي دانشگاه كاراكاس در ونزئولا بود .
و برونتابي پويا با زاوية 300 درجه نام داشت . اين اثر كه در سالهاي 1950-1951ساخته شد نزديك به دونيم مترادتمامه دارد. اين اثر شكلي خزند و اديبي دارد و تركيبي است از يكپارچگي شكل با آزادي بي كرانة پيكرة دوم چلچله اي كه در اثر نيروي باد يك اژدر ميخكوب شده است . پيغسنر تا زمان مرگش در سال 1962 بزرگترين نماينده و مدافع پيكر تراشي انتزاعي ساختماني بود كه در پاريس فعاليت مي كرد . با آنكه در آخرين سالهاي عمرش به نظر مي رسيد منزوي شده باشد دامنة نفوذ شما تدريجا هنرمندان سراسر جهان را تحت تاثير قرار مي داد.

پيكر تراشي در امريكا ، در سالهاي 1930-1939 در پيكر تراشي عليرغم غلبه اكاد ميسينها وانزواي هنرمندان مترقي چندين پيكر تراشي وارد ميدان شدند و برخي از ايشان توانستند چهرة پيكر تراش امريكايي را در اواخر جنگ دوم جهاني دستخوش تحول بزرگ كنند پيكر تراشي امريكا در چهل سالة نخست سدة بيستم از لحاظ كميت و كيفيت و نو آوري به مراتب از نقاشي اين كشور عقبتر افتاده بود.
و...