خانه
پاورپوینت بررسی نقش جامعه شناسی و تعاملات اجتماعی در معماری و شهرسازی بخشی از مطلب محله: جوامع محلی یا همسایگی را می توان محدوده های کوچک تر و به عنوان جزیی از جوامع بزرگ تر محسوب کرد که از قدیم الایام ساختار شهرها را به وجود آورده اند. محله قلمرو یک گروه اجتماعی است که تماس های شخصی بسیاری در میان آنها برقرار باشد. همواره این نکته برای طراحان شهری مطرح بوده است که چگونه قلمروی را که از جانب گروه های مختلف خودی تلقی می شود. شناخته و آن را مشخص کنند. به طور کلی عوامل بسیاری در نحوه استفاده از فضا و احساس نسبت به آن موثر است که می توان آنها را چنین خلاصه کرد: ارتباط با محیط زیست، ادراک محیط و راحتی روانی، توانایی برقراری روابط اجتماعی و تمایل به آن، مالکیت، آسایش فیزیکی، امنیت و نظارت اجتماعی و معنی و خوانایی مکان، محله برای ساکنان آن، فرصتی برای به وجود آوردن برخوردهای غیررسمی و انسجام اجتماعی است. شناسایی و تمیز مکان ها و سازمان دهی آنها در ساختار ذهنی، نه تنها به افراد اجازه عملکرد موثر را می دهد. بلکه منبع احساس امنیت، دلپذیری، خوشایندی و درک نیز هست. از سوی دیگر محله با مفاهیم سمبلیک و فرهنگی خود نیز تعریف می شود. این واحد هنگامی بهتر شناخته خواهد شد که مرزهای کالبدی آن با مفاهیم سمبلیک ادغام شوند. محلات مسکونی با حریم مشخص و گاه کاملا بسته از مشخصه ها و اجزاء اصلی ساختار شهر سنتی ایرانی است. محلات براساس خصوصیات قومی، محلی، مذهبی، صنفی و گاه موقعیت و منزلت اجتماعی شکل می گرفتند و انسجام محلات در مواردی بر هویت مذهبی آنها استوار بود. مرکز محله: مراکز محلات نقاط کانونی اجتماعی و عمومی ترین عرصه محلی و محل برخورد و تجمع هم محله ای ها محسوب می شد. این گونه مراکز عموما به صورت میدانچه ای با اشکال هندسی منظم و غیرمنظم بوده و بازارچه محل، حمام، مسجد و تکیه، آب انبار و سایر اماکن مذهبی، مدرسه و فضاهای خدماتی در اطراف آن استقرار می یافت. مرکز محله گاه خطی بود و بخشی از گذر اصلی محله محسوب می شد. وجود مزاری مقدس نیز در شکل گیری مرکز در محلی خاص بسیار موثر بوده است. وجود تنوع عاملی است که سبب غنای هویت شهر می شود. شهرهای امروزی ملغمه ای از خرده فرهنگ های شهری هستند. برای افزایش غنای فرهنگی شهر و افزایش ارتباطات، هر یک از گروه های قومی و خرده فرهنگ های شهری نیاز دارد که قلمروی خاص خود را داشته و شیوه زندگی خویش را دنبال کند. یک محله خوب باید توازنی میان خواست ساکنان برای خلوت مورد نیازشان، برای برقراری درجاتی از برخوردها، و یاری خواستن ها و مشارکت برقرار کند. توجه به با هم بودن و جمع بودن اصلی مهم در شهرسازی است. ما امروزه در شهر تهران با مفهومی سمبلیک محله را به صورت روانی با خود به همراه داریم در حالی که ظرف کالبدی آن مخدوش شده است و در شهرسازی امروز جای خود را عمدتا به «بلوک» های شهری سپرده است در حالی که در گذشته محلات شهری وظیفه ساخت کالبدی شهر و ایجاد سلسله مراتب شهری (چه کالبدی، مکانی، چه مدیریتی) را به نحو مطلوب به انجام می رساندند. در حالی که در حال حاضر جایگاه محله در طرح های شهری و سازمان ها و ارگان های مسئول امور شهری مخدوش است. حتی تعاریف یکسان و هماهنگی نیز در این رابطه وجود ندارد که نیازمند توجه و بازنگری است. و...... فهرست مطالب مقدمه معماری بدون مردم نیات خوب و پیامدهای عوام فریبانه «معماری برای مردم تعامل اجتماعی و محیط ساخته شده ویژگیهای محیط ساخته شده و قابلیت تعامل اجتماعی فضای اجتماع پذیر و اجتماع گریز کنترل قلمرو و تعامل اجتماعی مجاورت کارکردی و الگوهای تعامل اجتماعی در مناطق مسکونی همگونی کالبدی و الگوهای تعامل اجتماعی فضای شهری بستر تعامل اجتماعی تعامل اجتماعی رویکردی به پایداری محله پایداری فضای شهری مفهوم شهروندی و تعامل اجتماعی آموزش تمهیدات کالبدی جامعه شناسي شهري و مسائل اجتماعي شهر طراحی شهری و روان شناسی محیط طراحی شهری و روان شناسی محیط فضاهاي ذهني و عيني فضاهاي شهري؛ ويژگيها و پتانسيلها شهرها، نماد «فضاهاي ساختاري» مادي فضاهاي ساختاريِ» مادي و انتزاعی حومه نشيني جامعه شناسی خودمانی معماری معاصر ایران ساختمان های چهار سونگر منابع