دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

پاورپوینت بررسی شهر صنعتي و شهر پسا صنعتي 
 
بخشی از مطلب
شهر صنعتي :
قبل از ظهور كامل اقتصادهاي سرمايه داري در قرن هجدهم و ظهور انقلاب صنعتي در قرن نوزدهم ، شهرها تنها سكونتگاهاي كوچكي بودند . در طول اواخر قرن هجدهم و قرن نوزدهم ابتدا در انگلستان و بعدها در بقيه كشورها ، تغييرات اصلي اقتصادي و اجتماعي رخ داد . به محض رشد سريع جمعيت ، تغيير در روش كشاورزي مازادي از نيروي كار را در مناطق كشاورزي حاصل کرد . در همان زمان ، شهرهاي پر رونق رو به ازدياد و شهرهاي محدوده هاي معدني و كشاورزي ، نمودي از اشتغال و استاندارد بالاتري براي زندگي ارائه داد . يك مهاجرت كلي جمعيت به سمت شهرها روي داد .
آشنا سازي با نيروي بخار، يك سيستم كارخانه اي را ايجاد كرد كه ملزم به تمركز بيشتر نيروي كار بود . اگر چه رشد سريع شهرها منجر به ازدحام و شلوغي زيادي شده به خاطر نبود حمل و نقل عمومي جمعي ، كارگران مجبور به زندگي در فواصل نزديك كارخانجات شدند ، و توسعه نسبتاً يكسره اي از كارخانجات در طول مناطق مسكوني كارگران با طراحي و ساخت سطح پايين وجود داشت كه مسبب ايجاد شرايط ناسالم غير بهداشتي شد . مسئولان شهري نيز به طرز نامناسبي آن را سازماندهي و رفع كردند ..
با ااين حال هنوز رشد جمعيت شهري يك پديده غير عادي نبود در سال 1801 جمعيت شهري انگلستان و ولز سه ميليون نفر بود - در حدود يك سوم كل جمعيت در سال 1911 -، جمعيت شهري 36 ميليون نفر بود - تقريباً 80 درصد كل جمعيت -  . بنابراين شهر مدرن يا صنعتي محصول انقلاب صنعتي بود . در اوايل قرن نوزدهم اثر گذارترين عقايد و تعريف در مورد ساختار و شكل شهر از واحد جامعه شناسي شهري دانشگاه شيكاگو سر در آورد و آنچه را كه به عنوان  « مكتب شيكاگو » شناخته شد بنياد نهاد . 
شيكاگو در آن زمان يك شهر جديد بود . به سرعت رشد كرد و خيلي از آن را به صنعت گرايي اختصاص داد . مدل هاي مختلفي از ساختار شهر – معروف ترينشان مدل هسته های متحدالمركز برگس – بر تحقيقات در آنجا پايه ريزي شد و ناچاراً در ساختار شهر و نيروهاي خالق آن را منعكس نمود.
يك شهر نوعي رشد يافته ي صنعتي ، مركز شهر شاخص عمدتاً تجاري يا محدوده ي تجاري مركزي (CBD) داشت . اطراف مركز يك حلقه ي مركزي بود كه نيازي به نيروي كار عظيمي براي ساكن شدن در آن حوالي داشت و منجر به توسعه ي يك حلقه ي ديگر از محدوده ي مسكوني طبقه كارگران می شد . اطراف اين حلقه ، حلقه ساكنين طبقه متوسط در حومه شهر جاي داشت . ساختار شهر برCBD به عنوان در دسترس ترين نقطه و قطب فعاليتي شبكه ي حمل و نقل و سيستم جاده تأكيد مي كرد . زمين بازي و توانايي بعضي كاربري ها براي پيشنهاد بيشتر قيمت به ديگران كه به معني ارزش زمين است ، در بالاترين سطح خود در مركز شهر جاي داشت . ارزش زمين و تراكم توسعه در آنجا آرام آرام با فاصله از مركز شهر كاهش می يافت .
شكل شهر پسا صنعتي :
از دهه ي 1960 ، شكلهاي جديد شهري ظهور پيدا كردند كه بطرز شاخصي با شكل شهرهاي صنعتي / مدرن، الگوي ارزش هاي زمين و جغرافي اجتماعي آنها متفاوت است و به دنبال شهر گرايي ناگهانی بوسيله انقلاب صنعتي روي داد، زماني كه وسايل اصلي حمل و نقل بوسيله اسب يا پياده بود، آشنا شدن با سيستم هاي حمل و نقل جمعي ضرورت ارتباط فضايي نزديك بين مكان كار و زندگي را از بين برد . در حالي كه شهرهاي صنعتي در ابتدا با تراكم رشد مي كردند ، بعد از سال 1870 با توسعه سيستم هاي راه آهن حومه اي شروع به رشد در مناطق نيز كردند . در اوایل دهه 1900 ، توسعه براساس حركت با اسب بود ، سپس براساس موتور ، تراموا و اتوبوس صورت گرفت و ( در سالهاي قبل و بعد از جنگ جهاني ) براساس راه آهنهاي زير زميني (مترو) در بزرگترين شهرها صورت گرفت.چنان توسعه هایي ، تمركز زدايي از كاربريهاي مسكوني را مجاز نمود.هنگامي كه انگيزه اصلي براي زندگي در حومه ها، فرار از شهر صنعتي و آلودگي ، بيماري و جنايت هاي آن بود، همچنين جذابیت هايي براي تهيه مسكن با كيفيت بالاتر ، يك باغچه يا باغ ، شرايط زندگي سالم تر و وضعيت اجتماعي اي كه چنان مكانهايي اعطاء مي نمودند ، وجود داشت . در دهه 1930، اشتغال طبقه متوسط در حال رشد با حقوق ثابت ، بانكها را قادر به وام دادن پول به عنوان رهن يا گرويي نمود . اين توسعه انديشمند تقويت شده ، همراه با گسترش سيستم هاي حمل و نقل و در بيشتر كشورها، سيستم هاي برنامه ريزي غير موثر ، به حومه گرايي بيشتري منجر شد . تحرك فردي كه بوسيله افزايش ثابت مالكيت ايجاد شد در دوران بعد از جنگ جهاني دوم گسترش بيشتري را ايجاد كرد كه باعث انتشار و پخش فعاليتهاي يكپارچه اي از خانه ، كار ، تجارت و فراغت شد .
از زمان جنگ جهاني دوم و قبل از آن در آمريكا تمركز زدايي سريع شهري ، آينده اي براي بيشتر كشورهاي غربي شد . برهني (21 صفحه 1997) ملاحظه مي كند كه چگونه طبيعت اين تمركز زدايي متفاوت است . 
در آمريكاي شمالي ، ژاپن و استراليا ، اين مسئله تمايل به حومه گرايي پراكنده و كلان دارد . در كشورهاي اروپايي ، برعكس اين تمركز زدايي كه هم شامل حومه گرايي شهرهاي بزگتر و شهركها، و هم شامل رشد شهرهاي كوچكتر و روستاها است، تا حدي بعنوان نتيجه ي قرار دادن كمربند سبز به دور شهرهاي بزرگتر مي باشد .
مسافرت از حومه به شهر براي جمعيت حومه جهت كار در مركز شهر مشكلات دسترسي و شلوغي را ايجاد كرده اند كه از منافع دسترسي CBD مي كاهد . در دهه 1950 و 1960 ، برنامه هاي جاده سازي نشان از نياز روبه افزايش براي دسترسي از حومه مراكز شهر مي داد و بوسيله جاده هاي حلقه اي ، گذرگاهها و راههاي اتصالي به سيستم هاي راههاي موتوري بين المللي تكميل شد . در همان زمان ، الگوي حمل و نقل از يك حالت توپي و ميله چرخ  – جاييكه مركز فعاليت مركز شهر در دسترس ترين نقطه بود – به  شبكه ها – جاهاييكه در دسترس ترين مكان تقاطع ها در شبكه بود– تغيير شكل داد. اين تغيير شكل فرمها الگوي دسترسی در مناطق شهري را عوض كرده و پتانسيل رشد پراكنده را بوجود آورده و لزوم نزديك بودن به مركز را رفع كرده كه شكل شهر را فشرده و الگوهاي رشد را در طول قرن نوزدهم بصورت متحدالمركز حفظ كرده بود . (Southworth&oweus,1993) .
از زماني كه تمركز جديد توسعه هاي مسكوني ، اشتغال و توسعه جزئي در پيرامون شهر سر در آوردند، انبوه مشاغل و ساكنين حومه شهري ، اكنون ممكن است دورتر از CBD ظاهر شوند. براي شرح روشهاي اخير ، ژول گارئو (1991) واژه « شهر كناره » را ابداع نمود.
شهر مركزي تنزل پيدا كرد و از بين رفتن شهرهاي تك هسته اي زماني كه محدوده تجاری مرکزی اصلی CBD منافع خود را از نظر در دسترس بودن از دست داد ، اجتناب ناپذير شد، كه در خيلي از موارد حل و فسخي به عنوان صرفه جويي سياسي ، مكان سمبليك و اجتماعي به جاي مي گذارد – يك فرآيند كه به اصطلاح خالي كردن شهرها ناميده مي شود. فیشيمن (17 صفحه و 1987 ) مي گويد : كه خلق شهرهاي پيراموني كه از نظر عملكردي مستقل از هسته شهري هستند ، يك پديده است كه در آمريكا بسيار شاخص و برجسته مي باشد . 
در اروپا معمولاً هنوز يك هسته پر تحرك (اگر چه اغلب باز زنده سازي و دوباره ساخته شده) كه بوسيله حوزه شكافته شده (حوزه خرد شده) احاطه شده و سپس حومه شهري ، همراه با توسعه هاي مسكوني موفق تر و مخلوطي از بقيه توسعه ها – فروشگاههاي خرده فروشي مجموعه هاي استراحت گاهي ، توقف گاههاي داد و ستد و مراكز اشتغال آن را دربر گرفته اند . بخش اصلي گسترده اي از كار كه توسط محققين دركاليفرنيا بنيان نهاده شده، لس انجلس را بعنوان شهر «پست مدرن » يا پسا صنعتي تعريف مي كند . مكتب لوس انجلس مي گويد كه شهرهاي پسا صنعتي به طور روبه افزايشي از نظر شكلي قطعه قطعه و از نظر ساختاري بي نظم مي باشند و به نسبت شهرهاي اوليه بوسيله ي فرآيندهاي مختلف شهر سازي ايجاد شده اند . يك موضوع كليدي ، قطعه قطعه شدن چه در مورد شكل شهر و چه در مورد اقتصاد وابسته به آن و جغرافيايي اجتماعي ست . 
(گراهام و ماروين « 115 صفحه و 2001 » شرح مي دهند كه چگونه : 
وصله دوزي هاي پيچيده ي رشد و زوال ، تمركز گرايي و تمركز زدايي ، فقر و ثروت زياد پهلوي هم گذاشته مي شوند . ضمن اينكه مراكز اصلي شهر ممكن است نفوذ خود را از بعضي كاربري هاي سطح بالا، ادارات پشتيبان ، ميادين بازارهاي صنفي ، پرديس هاي دانشگاه و تحقيق و توسعه ، تفرجگاهها ، فرودگاهها و محدوده هاي تداركاتي و خرده فروشي ها ، فضاهاي تفريحي و مسكوني حفظ كنند كه دورتر و دورتر در اطراف هسته شهر اصلي پراكنده مي شوند ) .
سهم عمده اين الگوي رشد ، ماشين بوده است . شهرنشينان بازارگاه شوارتزر ماشين را بعنوان داروي زندگي بخش شهر (اكسير شهر ) مي بينند كه قابليت سكونت كار و خريد را جهت از بين بردن وابستگي شان به مراكز خط آهن و راههاي سر پوشيده ، ايجاد مي كنند .
( شهرهاي لبه اي بر آن سوي فشار و گرفتاري هاي شهر داخلي از جهات هيئت قانون گذاري براي زمين ، قوانين منطقه بندي و نرخ ماليات بالا ، بالغ مي شوند ، آنها از ترس ناشي از جنايت در محدوده ي محروم و از طلب آسايش و راحتي از طريق دسترسي همواره و محدوده ي اقليمي بهره برداري مي كنند « استفاده مي كنند»‍‍‌ ( شوارتزر، 2000، 131 صفحه) ) 
با اين وجود ، از زماني كه ماشين ها ، شهرها و فعاليت هايشان را گسترش دادند ، جهت عملكرد موثر در چنين شهرهايي ، ماشين ها به يك ضرورت در آمدند 
و....