دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

پاورپوینت بررسی الگوی خیابان ، کاداستر
 
بخشی از مطلب
واحدهای کاداستر (بلوک های شهری ) عموما یا در قالب قطعات و تکه های خرد زمین تفکیک شده و یا به یکدیگر می پیوندند . ( تصویر 4.1 )
این قطعات می توانند " پشت به پشت " قرار گیرند به گونه ای که جبهه جلویی هر یک از آنها در مجاورت خیابان قرار گیرد و با یکدیگر از جانب پشتی ، مرزی مشترک داشته باشند .
همچنین این قطعات می توانند در جبهه جلویی خود با خیابان اصلی و از سوی جبهه پشتی با کوچه دسترسی برخورد نمایند . در موارد اندکی نیز ممکن است یک قطعه از هر دو جبهه خود با خیابان اصلی مرز واحد داشته باشد . با گذر زمان ، همچنانکه قطعات خرید و فروش می گردند ، مرزها تغییر می کنند . در این بین قطعات کلان ممکن است به قطعات خردتر تفکیک شده و یا با پیوستن با چند قطعه دیگر تجمیع شوند . این تجمیع ها غالبا در راستای فراهم نمودن بستری مناسبتر جهت ایجاد ساختمانهایی با ابعاد بزرگتر صورت می پذیرد .
این فرآیند همواره تنها در یک جهت صورت می پذیرد ؛ قطعات زمین در اغلب موارد با یکدیگر تجمیع می گردند و کمتر تفکیک حادث می شود . در بسیاری از موارد ، نظیر ساختن یک مرکز فروشگاهی در قلب شهر ، تمامی بلوک های شهری می توانند به یکدیگر بپیوندند بی آنکه هیچ خیابان جداکننده و حائلی پدیدار گردد .
اگرچه تجمیع قطعات و بلوک ها بسیاری از شواهد فرم های نخستین را از بین می برد ، در بسیاری از شهرها بویژه در اروپا آثار الگوهای قطعه بندی اولیه از آن دوره ثابت مانده اند . در تعداد کمی ازاین قطعات بناهایی از آن دوره وجود دارد که نشان می دهد ساختمانها بسیار سریع تر از الگوهای قطعات تغییر پیدا نموده اند .
4- الگوی خیابان کاداستر:
الگوی کاداستر به خیابان بندی بلوک ها و در میان آنها به ایجاد کانال های حرکتی و فضاهای جمعی و یا " شبکه فضای عمومی " می پردازد .
در برخی موارد بلوک ها فضا را تعریف کرده و در حالاتی دیگر فضاها بلوک ها را تعریف می کنند . 
در نقشه تراز زمین بسیاری از مجتمع های زیستی می توان چندین روی هم اندازی از دوران مختلف را مشاهده نمود .
واژه "Palimpsest" ( که در فرهنگ لغات به معنای نسخه خطی یا دست نوشته ای است که نوشته روی آن پاک شده و دوباره روی آن نگارش کرده باشند )   به عنوان یک استعاره برای فرآیند تغییری که در آن کاربری های کنونی دوباره ایجاد گردیده اند اما ساختار فعالیت اولیه خود را به کل از دست نداده اند ، اطلاق می گردد .
راه های قرن بیستم که اغلب الگوی معابر دوران پیشین را قطع نمودند ، منظره شهری تکه تکه ای بر جای نهاده اند . الگوهای معابر و فضاها اغلب درطول بیش از صدها سال توسعه یافته اند و بقایا و روح آن الگوها از دوران مختلف را می توان در نقشه های تراز زمین بسیاری از شهرها مشاهده نمود . برای مثال در "فلورانس" الگوی معابر رومی ، همچنان در هسته ی مرکزی شهر دیده می شود . ( تصویر 4.2 )
کیفیت مهمی که در طراحی شهری توسط الگوی کاداستر ایجاد گردید مفهوم " نفوذ پذیری "   یک قطعه بود . در این الگو محیط به مسیرهای مختلف ( در داخل و از میان قطعه ) اجازه ی عبور می داد . 
این کیفیت همچنین میزان برای سنجش فرصت حرکت در قطعات فراهم می نمود و معیاری تحت عنوان " دسترسی "  ، به معنای آنچه در عمل قابل دست یافتن است ، نیز طرح گردید . این معیار ( دسترسی ) را می توان به عنوان یک محصول از واکنش میان سیستم کاداستر و شخصی سازی تلقی نمود . 
"نفوذ پذیری بصری"  نیز به توانایی دیدن راه ها و معابر در میان یک محیط اطلاق می گردد ؛ در حالیکه "نفوذ پذیری فیزیکی " به توانایی حرکت در میان آن محیط اشاره دارد . در برخی موارد این امکان وجود دارد که " نفوذ پذیری بصری" وجود داشته باشد حال آنکه "نفوذ پذیری فیزیکی " موجود نباشد و بالعکس .
الگوهای کاداستری که متشکل از تعداد زیادی بلوک و خیابان خرد مقیاس باشد بافت شهری ریز دانه ای را ایجاد می نماید و این در حالی است که الگوهای ساخته شده از تعداد بلوک های کمتر و بزرگتر ، بافت شهری درشت دانه ای را پدید می آورند .
طبعا سایتی با بلوک های کوچکتر ، فرصت "دسترسی" بیشتری را فراهم می نماید و عموما محیطی با "نفوذپذیری" بیشتری را خلق می کند . ( تصویر 4.3)
همچنین بلوک های خرتر " نفوذ پذیری بصری" راافزایش می دهد و می توان با سهولت بیشتری از یک تقاطع تا تقاطع دیگر را مشاهده نمود و در نتیجه می تواند در افزایش آگاهی افراد از شرایط ممکن موثرافتد .
تفاوت اساسی در الگوهای کاداستر را می توان در دو گونه بافت " منظم" یا " ایده آل"  ( با نمود نظم هندسی ) و " بافت ارگانیک " یا "بی نظم" ( توسط بی نظمی آن ) مشاهده نمود .
اگرچه در مفهوم   نفوذ پذیری فیزیکی  ، شکل بافت اهمیتی ندارد ، اما درکل بی نظمی می تواند در پتانسیل حرکتی ، از طریق کاهش نفوذپذیری بصری تاثیر گذارد . ( به فصل 7 مراجعه شود ) 
در بسیاری از کشورها و مناطق با سابقه طولانی شهرنشینی مترقی ، بیشتر بافت های شهری به صورت بی نظم می باشند ( تصویر 4.4) . از این نوع بی نظمی اغلب تحت عنوان "ارگانیک" یاد می شود .
طرح کلی در این نوع بافت ها ، بیش از آنکه از پیش اندیشیده شده باشند ، عموما بصورت بومی و طبیعی شکل می گیرند .
این طراحی عموما بر حرکت پیاده استوار بوده و به شدت از توپوگرافی و شرایط زمین تاثیر می پذیرد .
"هیلیر" در سال 1996 بصورت گسترده ارتباط میان حرکت و سیر تکامل تدریجی بافت های شهری را تئوریزه نمود . در نظر وی حرکت بصورت گسترده ای شکل دهی به فضاهای شهری را دیکته کرده و خود تا حد زیادی تسط ترکیب فضایی تعریف می گردد . در حقیقت این تئوری به این نکته اشاره می کند که با لحاظ نمودن شکل گیری فضایی ، اساسا بافت شهری قدرتمندترین عنصر تعریف کننده حرکت شهری بشمار می آید . (Hillier , 1996 b,p.43 ) ( به فصل 7 مراجعه گردد ) .
بافت های منظم و ایده آل غالبا طراحی می شوند و عموما جنبه هایی از هماهنگی هندسی را در خود دارا هستند . در جهت تسهیل عبور و مرور بیشتر ترکیبات طراحی شده بصورت مستقیم الخط می باشند . در این میان بسیاری از شهرهای اروپایی نیز از ساختار منظم شهرهای رمی و یونانی و یا الگوی سکونتگاه ها با بافت نیمه منتظم استفاده می نمایند .
در اروپا ، در بسیاری از اوقات الگوهای بافت منظم بر روی بافت های ارگانیک متداول پیشین همپوشانی نموده اند و یا گاهی نیز در امتداد بافت های ارگانیک اضافه گردیده اند . ( از این نمونه می توان از کار "سردا"   در بارسلونا یاد نمود ) .
در دنیای امروز شهر های مختلفی را می توان با بافت های هتدسی منظم و راست گوشه مشاهده نمود که در آنها قطعات مسطح بزرگ زمین به سادگی به قطعات قابل مدیریت ، تفکیک گردیده و به فروش می رسند .
در آمریکا استفاده از بافت ها جهت خیابان بندی شهرها با گذشت زمان ساده تر شده اند . میادین عمومی و خیابان های موربی که اجزاء مهم الگوهای معابر را تشکیل می دادند در " ساوانا" ، "فیلادلفیا" ، " واشنگتون" و. . . بعدها اغلب در جهت ایجاد سیستم های ساده تر بلوک های راست گوشه و خیابان های مستقیم و . . . کشیده شدند .
در رابطه با آن دسته اندکی از شهرهای آمریکایی که از سیستم معابر شطرنجی استفاده می نمودند و بیش از حد به ایجاد سلول های مساوی و یکسان می پرداختد "موریس"  در سال 1994 طرح "ساوانا"    را به عنوان یک استثناء مهم مطرح نموده و معتقد است هندسه شهری   می بایستی از حداقل یکنواختی برخوردار باشد . ( تصویر 4.5)
برخی از الگوهای خیابان های طراحی شده از نقش سمبلیک مهمی برخوردار می باشند که به کل شهر تسری پیدا می کنند ؛ برای مثال شهرهای بزرگ چین باستان بر اساس میادین کامل و راست گوشه طراحی می شدند و در آنها 12 دروازه ( که نمایانگر 12 ماه سال بودند ) در چهار سوی شهر قرار می گرفتند . شهرهای جدید رمی نیز از دو خیابان متقاطع اصلی تشکیل می شدند که نمایانگر محور گردش خورشید و خط اعتدالین شب و روز بود . چنین شکل بندی و ترکیبی همواره بر اساس باورهای باستانی و مذهبی نبوده است ؛ برای مثال در واشنگتون دی سی مکان قرار گیری کاخ سفید و کاپیتول ( عمارت کنگره ) جدایی نیروهای قانون گذاری و مجریه را بصورت سمبلیک نشان می دهد .
بافت های نامنظم شخصیت زیبایی را به عنوان نتیجه تغییرات فضایی شکل یافته و مطلوب عرضه می کنند و این در حالیست که بافت های منظم اغلب به سبب یکنواختی فرضی و تحمیلی آنها مورد نقد قرار می گیرند .
کامیلوسیته در سال 1889 ، تمامیت و کمال بی رحمانه ی "مانهیم"  را محکوم می کند ؛ جایی که قوانین خشک و بی روح حاکم بر آنجا این الزام را پدید می آورد که تمامی تقاطع خیابان ها بصورت عمودی باشد و هر فردی تنها بتواند در دو جهت بصورت مستقیم حرکت نماید تا به حومه های شهری اطراف برسد .
"ریبسزینسکی"  در سال 1995 عنوان می کند که : چنین بافت هایی ضرورتا فاقد شخصیت و روحیه خیالی و شاعرانه نیستند؛ وی معتقد است عناصر زیبا درجایی پدید می آیند که برای مثال ،  بافت ها با مناظر طبیعی تلاقی می کنند ؛ نظیر آنچه در ازهم گسیختگی بافت توسط دره تنگ و عمیق لس آنجلس پدید می آید .
بافت های همسان نباید الزاما یکجور و کاملا منظم باشند . برای مثال در نقشه ی 1811 مرکز شهر "مانهاتان" خیابانهای دسترسی کوتاه و پهن درون بلوک ها برای ساختمانهای بزرگ و معابر باریک و بلند برای خانه های نواری کوچکتر ، میادین باز ، خیابانهای پر پیچ و خم و بویژه مسیرها و معابر سبز درختکاری شده ، خود نمایانگر عناصری متفاوت و جذاب می باشند .
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ، در بسیاری از کشورها ( بویژه در آمریکا ) تسلط الگوهای مستقیم الخط ، واکنش هایی را بر ضد استفاده ازآن ، در جهت شکل گیری خیابان کشی های منحنی و پیوسته و قطعات زمین کم عمق و پهن ( بر خلاف گونه ها باریک و عمیق ) سبب گردید و تاثیر گسترده وسیعی بر جای نهاد .
در این دوره استفاده از شکل های منحنی از طراحی زیبای شهرهای انگلیسی اوایل قرن نوزدهم نشات می گرفت . از این نمونه می توان به الگوبرداری از طراحی "جان نش "  در سال 1823 برای " پارک ویلیج" در نزدیکی پارک "ریجنتس" توسط "المستد"  و "واکس"  در سال 1868 در طراحی کناره رودخانه ای در نزدیکی شیکاگو و باغ شهر "لچ ورث" در سال 1905 اشاره نمود .
در این زمان از منحنی ها و خطوط خمیده جهت مسدود نمودن دیدها  و افزایش جذابیت بصری برای توسعه های جدید واحد های همسایگی و حومه های شهری استفاده گردید . همچنین مسیرهای منحنی طراحی شده ، نفوذپذیری بصری را کاهش داده و افراد نا آشنا و غیر ساکنین را از ورود به داخل محدوده سایت ها بر حذر می داشت .
بیشتر توسعه ها و ساخت و سازهای ناشی از الگوهای منحنی ، ازاواخر قرن 19 تا حدود 1930 در بافت های گوناگون دیده می شود .
تحولی که در اواخر دهه ی 1950 به شدت رایج گردید ، استفاده از کوچه های بن بست در طراحی معابر بود . این ابداع نخستین بار توسط "آنوین"  و "پارکر"  در "New Eears Wick" مطرح گردید . در واقع کوچه های بن بست در جهت حفظ ترکیبات زیبایی شناسانه منحنی ها و نیز در جهت کاهش مشکلات 
و........