گنبد سرست مربوط به سدهٔ ۹ ه. ق. است و در شهرستان بابل، بخش بندپی شرقی، روستای سرست واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۶۴ با شمارهٔ ثبت ۱۶۷۳ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تاریخ ساخت بنا قرن نهم هجری قمری است. این بنا آجری و چهار ضلعی است. هر ضلع آن دوتاقنما دارد و بالای هر تاقنما مستطیلهایی فرو رفته به عنوان جای کتیبه مشهود است. گیلویی بنا دارای قرنیس های سینه کفتری است و بالای هر قرنیس کاشیهای نیم دایره ای فیروزه ای نصب شده است. چهارگوشه بنا را با چهار گوشواره پرکرده و پایه ای هشت ضلعی برای گنبد رک هشت وجهی بوجود آورده اند. روی بنا گنبدی دوپوش تعبیه کرده اند که نمای بیرونی آن هرم هشت وجهی است و نمای داخلی آن مدور است. ورودی بنا از طرف شرقی است و پنجره ای درقسمت جنوبی آن تعبیه شده است .
این بقعه در اراضی بالا سرست ، در ناحیه مشهد گنج افروز بابل واقع است و از برجهای تک آرامگاهی مازندران که کمتر دستخوش دستکاری شده ، به شمار میرود و برجی با طرح چهارگوش از داخل و خارج است که اندازه اضلاع داخلی آن 2.83 متر است. به یاری ترنبه ها ، طرح چهار ضلعی به هشت ضلعی تبدیل شده و گنبد نسبتا کشیده مدوری در داخل بنا برپا شده است. نمای خارجی آرامگاه که تمامی از آجر بنا شده ، از چهار بخش تشکیل یافته است. اول ، بدنه برج که در هر جانب دارای دو طاقنمای تزیینی است. طاقنما ها به صورت تودرتو با قوس کولی دار و هلالی ایجاد شده اند. بر فراز هر طاقنما ، محل کتیبه ای مستطیل شکل قرار دارد. بخش دوم شامل تزیینات قرنیس سینه کفتری است. بر فراز آنها کاشیهایی درون نیم دایره ها جاسازی شده که تاثیر مطلوبی بر نمای بنا گذاشته است. بخش سوم را گردنی بلند و هشت ترک زیر گنبد تشکیل میدهد که بر فراز آن ، گنبد رک هشت ترک بقعه برپا شده است. مجموع تزیینات بنای برج ، آنرا از نمونه های خوب بقاع آرامگاهی شمال به شمار آورده است.
این بنا احتمالا از آثار قرن نهم هجری بوده و به شماره 1675/3 جزء فهرست بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است.
کتیبه های تاریخدار بنا : هم اکنون در بنا کتیبه تاریخدار وجود ندارد.
صاحب مزار : شخصیت مدفون در این آرامگاه امروزه ناشناخته است.
بانیان و سازندگان بنا : از بانی و دیگر متولیان ساخت این بنا اطلاعی در دست نیست.
دیگر اطلاعات مکتوب : در "بناهای آرامگاهی" آمده که این بنا احتمالا از آثار قرن نهم هجری قمری است. پرویز ورجاوند این بنا را از جمله آرامگاههای مازندران میداند که در آنها کمتر دخل و تصرف شده است. به نظر او مجموع تزیینات بنا آنرا از نمونه های چشمگیر بقاع شمال کشور کرده است.
سیر تحول بنا : مقطع افقی این بنا از داخل و خارج ، چهار ضلعی است که در هر یک از اضلاع بدنه خارجی ، دو طاقنمای تزیینی وجود دارد. بر بالای این طاقنماها ، جای کیتبه هست ؛اما امروزه کتیبه ای در آنها نیست. در قسمت انتهایی سطوح خارجی بنا ، تزییناتی به صورت قرنیزهای سینه کفتری و قطعاتی از کاشیهای نیمدایره ای شکل فیروزه ای رنگ وجود دارد ؛ بر فراز این بنا ، یک گنبد رک هشت ترک با گریو بلند برپا شده است.