بخشی از مطلب
از دیگر طرح های ماندگار آلتو می توان به تالار شهر سینت سالو اشاره نمود. طرح تالار به رغم مساحت کوچکش (۲۰۰ مترمربع) به مراتب از طرح فرهنگسرا محبوبیت بیشتری برای آلتو به همراه داشت. او بنای تالار سینت سالو را بین سال های ۱۹۴۹ و ۱۹۵۲ باچندین عملکرد مختلف طراحی و اجرا نمود. طرح این تالار شامل واحد های کم ارتفاعی بین یک و دو طبقه با سقف های شیبدار و دیوارهایی از آجرقرمز است که در اطراف یک حیاط مرکزی سامان یافته اند.
دفاتر اداری در طبقه ی همکف در نظر گرفته شده اند. اتاق شورا با سقفی چوبی که از نظر طرح و اجرا کاری غیر معمول بود پوشانده شده است. مصالح بنایی در داخل در معرض دید قرار دارند و آجر سرخ بدون گچ کاری عمده مصالح به کاررفته در بنا است. نوع سقف و مصالح تأثیر پذیری از سنت ساختمان سازی محلی را نشان می دهند.
ساختمانهای آلتو بهمثابهی گنجهای ملی شناخته میشوند، ولی همانقدر محلی هستند و در مکان خود ریشه دارند. این قضیه را در تالار شهر سِینتسالو[۱] به خوبی میتوان دید، که هم مدنی است و هم بومی. ایجاد حیاطی در ارتفاع برای شهروندان، «کوریاهای[۲]» رومی را به یاد میآورد و بر همین ایده آلتو اسم پروژه را کوریا گذاشت. اما جدای از خاستگاه اسم آن، این ساختمان با جزئیات ظریفش قطعاً صمیمی و قابلسکونت محسوب میشود و مصالح سادهاش، آجر و کاشی و سنگ، نقش خود را در زندگی روزمره بهخوبی ایفا میکنند.
برای آلتو منظرهی اطراف نقش مهمی در تجربهی معماری دارد. تالار شهر در فضای جنگلی محاصره شده است. فنلاند با صفحات لایه لایه، و افقی و عمودی، در معماری آلتو واضح است. در مقیاس بزرگ این صفحات را میتوان در کلیت ساختمان این پروژه دید، و در مقیاسهای ظریفتر در بافت آجرهای «خانهی آزمایشی[۳]» او. آجرکاری آلتو شامل صفحات و احجام بافتدار میشود. گاهی چینش آجرها به صورت فلاندری معمولی بوده، که با زاویه چیده شدهاند تا در آفتاب زاویهدار فنلاند سایه ایجاد کنند، یا گاهی از ریتم جنگل پیروی میکردند، مانند بخش بالایی دیوار تالار شهر.
جایی که دیوارها به زمین میرسند، کاشی و سنگها این گذار را تعدیل میکنند، ولی نه به روشی مکانیزه بلکه بازیگوش و گاهی کلاژمانند. آلتو در هر دو پروژهی تالار شهر و خانهی آزمایشی از طبیعت اطراف الهام میگیرد. او معماری را «جزئی در تنش میان انسان و طبعیت» میداند و باور دارد طبیعت همیشه پیروز خواهد بود، و همهی معماری به ویرانی کشیده خواهد شد.
و....