پاورپوینت بررسی معماری فرهنگسرای فدک اردبیل

هنگامي که از نحوه گذراندن اوقات فراغت و کيفيت آن سخن به ميان مي آيد، توجه به يکي از مقوله هاي بسيار مهمي که تاثيرش غير قابل انکار است جلب مي شود و آن فرهنگ و نوع نگرش يک جامعه نسبت به زندگي است. به عبارت ديگر روش برخورد يک جامعه با موضوع فراغت و نحوه گذران آن در فرهنگ هاي مختلف متفاوت است. و با تغيير نحوه زندگي، چگونگي گذران آن تغيير مي کند. يا روشهاي جديدتري براي آن ابداع مي گردد. بنابراين زماني که براي گذران فراغت يک جامعه امکاني فراهم مي کنيم به فرهنگ آن و نوع نگرش آن اجتماع به زندگي توجه ميکنيم. و فضاها و امکاناتي را در نظر مي گيريم که متناسب با فرهنگ آن جامعه باشد تا مورد استفاده و رضايت بخش شهروندان و موجب شکوفايي و رد فرهنگي جامعه گردد.
نمونه هاي گوناگون وقت گذراني
در جامعه ايران مخصوصا در زمانهاي پيش اوقات فراغت بيشتر به صورت جمعي مطرح بوده است و در اين عرصه مقاصد اجتماعي بر اعضاي انفرادي غالب بوده است. از جمله انواع وقت گذراني که در اين سرزمين غالبا به صورت سخن گفتن نه تنها در خانه بلکه در مساجد، تکيه ها، مجالس و وعظ و روضه قهوه خانه، معابر و بسياري اماکن ديگر روي داده است. در زمان حاضر بي گمان از جمله عواملي که موجب رغبت خاص ايرانيان به وسايل سمعي و بصري جديد چون راديو و تلوزيون شده به عکس تا آنجا که آمارها حکايت مي کنند. امکانات محدود را بر توسعه فرهنگي کتبي (کتاب، روزنامه، مجله) گشوده است همين مطلب است که مناظره و گفتگو با طبع ايراني تجانس نام دارد به همين دليل است که گسترش و رونق بسيار محدود نيز نصب انجمنها و کلوپهاي ايران نشده است به طور کلي علاوه بر معاشرت و مسافرت که ارکان اصلي وقت گذراني در ايران را تشکيل مي دهند. بازي و ورزش نظاره و تماشا و فعاليتهايي نظير آنها نيز هر يک به نوبه خود در فعاليتهاي ذوقي – فرهنگي و هنري ايرانيان نقشي دارند.
"ک. دوگال" بازي آدمي را نشاني از غريزه تعدي او مي داند وضع رقابت و جنگجويي را که با اکثر بازيهاي قرين است شاهد مي آورد. حاکي است چه در دنياي يکنواخت و زندگي شاق و ملاک انگيز کنوني بازي – خاطر را از امور عادي حيات منصرف مي کند و به امور تازه که مطلوب طبع است معطوف مي دارد.
از يک ديد وسيع تر چون در بازي غالبا بيش از يک فرد دخالت دارد، آن را مانند بسياري از مظاهر فرهنگي ما به همبستگي افراد دانسته اند و گفته اند بازي آدمي را با گروه و جامعه پيوند مي دهد. بازي نوعي رقابت مجاز و جنگي مقبول اجتماعي است که برخلاف موارد ديگر همچنين و منازعه – روابط بين اشخاص را قوت مي بخشد و هر کس را با رغبت و رضا به پيروي از يک رشته قواعد و مقررات وادار مي کند. بازيهاي جمعي از جمله تفريحات رايج در همه جامعه خاصه اجتماعات قديم بوده و هست در ايران – بروي هم مي توان گفت که بازي در روستاها بيش از پيش از مناطق شهر متداول است.
شهر نشينان بيش از بازي به تماشاي آن قناعت مي کنند و به جاي آنکه مانند سکنه دهات به تفريحات فعال چون اسب سواري زور آزمايي و نظاره آنها در ميدان مسابقه يا بر پرده سينما و تلويزيون خرسند مي شوند.
و.....