پاورپوینت بررسی مرکز فرهنگی هنری فوژو در فوجیان چین اثر گروه معماری PES 
 
بخشی از مطلب
مجتمع هنر 153000 متر مربع که در 10 اکتبر سال 2018 افتتاح شد، شامل اپرا، 1600 صندلی، سالن کنسرت 1000 ساله، تئاتر است که 700 صندلی، سالن نمایشگاه هنری و یک سینما دارد.
 طراحی و ساخت مرکز فرهنگی هنری فوژو یکی از پروژه هایی است که به واسطه موج ساخت و ساز سریع استان فوجیان به اتمام رسید. شهری که به واسطه شتاب زیاد نوسازی و ساخت پروژه های عظیم بر سر زبان ها افتاده است. مرکز فرهنگی هنری فوژو هفتمین پروژه با مقیاس بزرگ از گروه معماری PES می باشد که به اجرا رسیده است. سال 2013 شهردار منطقه فوژه با برگزاری یک مسابقه معماری بین المللی،  گروه های طراحی بزرگ را به طراحی یک کانسپت مفهومی تشویق نمود. طرحی که بتواند به رشد و توسعه فرهنگی شهر کمک کند.
هر یک از این توابع در یک "گلبرگ" جداگانه قرار دارد که از یک کنفرانس اتصال و تراس سقف خارج می شود که از طریق باغ های عمومی و میدان در کنار آب رودخانه مینجیانگ دسترسی پیدا می کند. یک مدرسه زیرزمینی این مرکز را به یک ایستگاه مترو متصل می کند. مواد اولیه اولیه معماران PES برای این پروژه عبارت بودند از فولاد، بتن، بامبو و سرامیک سفارشی، که از طرفی برای اتصالات تاریخی آن به فوجی انتخاب شد.
 گروه معماری PES با ارئه یک طرح مفهومی که با تاثیرپذیری از گلبرگ شکوفه یاس طراحی شده، توانست نظر داوران را به خود جلب کند. PES توانست با طراحی این مرکز فرهنگی زبان معماری منطقه را دستخوش تغییر عمده ای قرار دهد و خطوط منطقه را به واسطه خط آسمانه و دید پرنده متحول سازد. فرم بنا به گونه ای است که از چندین ساختمان مجزا به واسطه هارمونی سایت به یکدیگر متصل شده اند. حتی تاثیرپذیری از شکوفه یاس به باورها و ویژگی های بومی منطقه ای باز میگردد. شکوفه یاس برای اهالی شهر فوژو، مقدس و قابل احترام است که در برخی مراسم های محلی از آن به عنوان نماد باورهای خود استفاده می کنند.
 
 پنج ساختمان مرکز فرهنگی شامل خانه اپرا (1600 صندلی)، سالن کنسرت (1000 صندلی)، آمفی تئاتر چندمنظوره، سالن نمایش سینمایی فرهنگ و هنر می باشد که به وسیله یک پل به سالن محل اجتماع متصل شده است. تراس سقف توسط دو رَمپ به باغ و پلازای یاسمین قابل دسترس می باشد که یک اتصال بدون درز را از مجتمع به حاشیه رودخانه خلق نموده است. سطوح زیرزمینی، یک منطقه تفرجگاهی شکلی خلق نموده که مسیرش به رودخانه لیانکو رسیده، و فضای داخلی را به منظر بیرونی متصل نموده است. این ارتباط بین داخل و خارج، مجموعه را به کالبدی سیال تبدیل کرده که مانند امواج در حال رقص بر روی دریا به نظر می رسد. این مسیر اتصالی صرفا برای زیباسازی محیط بصری تعبیه نشده، و دسترسی راحتی برای مراجعه کنندگان می باشد که از طریق مرکز مجموعه به ایستگاه مترو هدایت شوند. بنیانگذار شرکت معماری PES در گزارشی عنوان کرد: تقسیم مجموعه ای بزرگ به واحد های کوچکتر، مقیاس پروژه را به مقیاسی انسانی تر کرده و سیر حرکتی کاربران به هر عرصه ای تسهیل می کند. هر ساختمان دارای یک فضای مرکزی اصلی است که هسته سیرکولاسیون ساختمان به شمار می رود و ورود و خروج را  از ساختمان به ساختمانی دیگر یا خارج مجموعه راحت کرده است.  سرامیک به عنوان متریال اصلی پروژه به کار رفته که به واسطه زمینه تاریخی تجارت این متریال در جاده ابریشم مورد استفاده قرار گرفته است. معمارن PES با هنرمندان سرامیک کار تایوانی، طراحی داخلی و المان های پروژه را با تکنولوژی های روز معماری به اجرا رسانده اند. طراحی نما با کاشی های سرامیک سفید به اجرا رسیده و چشم اندازهای متنوع و خلاقانه ای نسبت به پوسته شرقی و غربی ساختمان ها به نمایش گذاشته است. و....