بخشی از مطلب
پاویون ژاپن اکسپو 2000 هانوفر در حالی اجرا شد که ساختار کاغذی مورد تایید دولت ژاپن، در آلمان با ممنوعیت های قانونی مواجه بود. مهندسین آلمانی ساختاری چادر مانند از پی وی سی را پیشنهاد نمودند اما شیگرو بان، معمار و طراح این پاویون به دلیل انتشار دیوکسین در هنگام سوختن این متريال، کاغذ مخصوص معماری خود که ضد آب، ضد حریق و با قابلیت عبور نور بود را برگزید.
 
وی در توصیف این طرح مونومنتال می گوید: "با وجود مشکلات ساخت و ساز، جایگزینی ناگهانی مهندس پروژه، ماه های طولانی تاخیر و لزوم استفاده از پوسته ی پی وی سی به جای پوسته ی کاغذی به جهت مسائل ایمنی آتش، این پاویون جهشی بزرگ در زمینه ی معماری کاغذی بوده است.
 
موضوع اصلی اکسپو 2000 هانوفر، "محیط زیست" و کانسپت اصلی پاویون ژاپن ایجاد ساختاری بوده است که در هنگام برچیده شدن تا حد امکان، کم ترین میزان زباله ی صنعتی را تولید کند. هدف پروژه امکان بازیافت و یا استفاده ی مجدد از بیشترین میزان متريال های به کار رفته در ساختمان بوده است.
 
ایده ی اول ساختاری طرح، یک تونل منحنی از لوله های کاغذی و شبیه به گنبدی کاغذی بود. با این حال، گنبد کاغذی به دلیل هزینه های بالای اتصالات چوبی آن محدود می شد. من به همکارم، فرای اوتو، پوسته ای شبکه ای از لوله های مقوایی و بدون اتصالات را ارائه کردم.
 
این تونل در حدود 73.8 متر طول، 25 متر عرض و 15.9 متر ارتفاع دارد. مهم ترین عامل بحرانی، فشار جانبی سازه به دلیل درازای آن بود؛ پس به جای یک قوس ساده، من یک پوسته ی شبکه ای از خطوط منحنی سه بعدی با امتداد به سمت ارتفاع و عرض انتخاب کردم که در مقابل فشار جانبی سازه، قوی تر عمل می نمود.
 
هدف دیگر ما ساخت این پاویون با استفاده از روش هایی با کم ترین میزان استفاده از تکنولوژی بود. به جای استفاده از اتصالات فلزی و ایجاد نیروهای تنشی در شبکه بندی ها، از نوارچسب استفاده شد. با پیشنهاد فرای اوتو قاب های چوبی ثابتی همچون نردبان هایی با انحنای سازه در میان شبکه بندی قرار گرفت که به شبکه بندی، استحکام می بخشید، پوسته ی کاغذی را بیش تر به سازه متصل می نمود و در هنگام تعمیر و ساخت و ساز سقف کارایی بسیاری داشت. برای ساخت پایه و فونداسیون مناسب تنها از میزان کمی بتون استفاده شد و جعبه های غذا و قاب های فلزی پر شده با شن به راحتی جایگزین آن گردیدند."