پاورپوینت بررسی معماری خانه و موزه بومی و تعاملی موسیقی اثر فرانک گری

خانه و موزه بومی و تعاملی موسیقی در سال 2017 اجرا شد ، بسیاری از شهرهای جهان به کپسول های معماری پوت پوری تبدیل شده اند. ما در یک دوره التقاطی زندگی می کنیم که یک انبار صنعتی قرن نوزدهم ، شهرک سازی پس از جنگ و یک آپارتمان با شکوه جدید همه از نظر نسبتاً مطلوب هستند. این منظره شهری که به طور فزاینده ای متنوع است و اشتیاق برای افراد مختلفی که در آنجا زندگی می کنند - جلب توجه معماری از معماری جدید را دشوارتر از همیشه می کند.

برای مقابله با این امر ، معماران غالباً تلاش می كنند اثری "نمادین" تولید كنند: بنایی كه طراحی آن به قدری چشمگیر است كه حتی توجه افراد را نیز به خود جلب می كند. بعضی اوقات این جاه طلبی به عنوان بی انتها پرداخت می شود ، و گاهی اوقات به طرز جبران ناپذیری خط افق را نشان می دهد. آنچه در زیر می آید مجموعه ای از ساختارهای جلب توجه است. آیا آنها به عنوان نقاط دیدنی عجیب یا چشمهای درخشان به یاد خواهند آمد؟ تو تصمیم بگیر.
مصالحی که غالبا در کارهای او مشاهده می‌شود صفحات فلزی به خصوص تیتانیم، پلاستیکهای رنگ شده، زنجیرها و کابل‌ها و فولاد و به کارگیری پانلهای مشبک است.

فرمهای تیز گوشه دار ،صفحات متداخل، سطوح مواج و منحنی را می‌توان از عناصر ثابت کار گری دانست بناهای تندیس وار، فرمهای منحنی، پلکانهای خارجی، مصالح نمای فلزی استفاده فراوان از مواد گوناگون، پنجره‌های بی قاعده و مرکزگریز از نشانه‌های کارهای او می‌توان بر شمرد.
Shotcrete: پروژه موسیقی را توسط فرانک گری تجربه کنید: آیا فرانک گری را دوست ندارید؟ هوم این به نظر می رسد مشکل "شما" برای من است. اگر شما طرح های او را دوست ندارید ، این اشتباه نیست. فقط اگر کار او را رد کنید می بینید ، عادی بودن ، در موارد خاص ، می تواند الهام بخش نوآوری باشد. اما هرگز آن را ضروری نمی کند. آثار فرانک غری عجیب و غریب هستند ، آنها خاموش هستند ، عجیب و زیبا هستند و مانند چیزی نیستند که ما تا به حال دیده ایم - سایر آثار غری را نجات دهید. این مقاله به عنوان پایه ، پروژه موسیقی تجربه در سیاتل ، ایالات متحده آمریکا خواهد بود. عزیزم ، ساختمان واقعاً مسئله اینجا نیست. و لطفا ، "ساختمان" موزه بومی و تعاملی پذیرفته شده شخص نیست.