معماری ژاپن :

معماری ژاپن معماری است همگون و تاثیر گرفته ازاقلیم و طبیعت اطراف خود. وجود طبیعت زیبا،دریاچه ها، رودخانه های فراوان، آبشارهای باوقار، آفتاب تابان،کوههای بلند همچون فوجی که مبدا بسیاری از الهام ها و دلپسندترین آسایشگاه ها در جوار چشمههای آب گرم معدنی برای مردم ژاپن بوده است و بخصوص وجود جنگل و بارش زیاد باران تاثیر بسزایی بر معماری ژاپن گذاشته که این تاثیرات به ویژه در نحوه استفاده از مصالح این سرزمین نمود پیداکرده است.

کاربرد چوب به عنوان مصالح اصلی وایجاد سقفهای شیب دار در مقابل باران های سیل آسای این سرزمین حائز اهمیت است.

معماری آمیخته با طبیعت ژاپن،در خانه های اولیه ژاپنی ها نمایان می شود. کلبه هایی که درون گودال هایی خزیده و خود را قسمتی از طبیعت اطراف خود کرده. این نوع معماری خانه، از معماری چینی منشا گرفته ساختمانه ای ساده با بام کاهگلی و بر روی پایه های خیزران معماری ژاپن، مانند سایر هنر ها مثل نقاشی و پیکره تراشی از مدلهای چینی پیروی کرده که سبک دوره تانگ را میتوان از روی مجموعه های معابدی مانند : «هوریوجی» و «کندوی ها»و «تودابی ها» که هنوز در ژاپن پابر جا هستند بازسازی نمود.

مطالب مرتبط در این زمینه

معماری ژاپنی (به ژاپنی: (日本建築 (Nihon kenchiku) را به شکل عرفی با ساختمان‌های چوبی، با ارتفاع کم و سقف‌های سفالی یا کاهگلی می‌شناسند. در این ساختمان‌ها درهای کشویی (فوسوما) به جای دیوار به کار برده می‌شوند و به این ترتیب این امکان را به دست می‌دهند که پیکربندی فضاهای داخلی را، بسته به موقعیت، بتوان تغییر داد. آدم‌ها در شکل سنتی معماری ژاپنی معمولاً روی کوسن یا روی زمین می‌نشستند. صندلی‌ها و میزهای بلند تا قرن نوزدهم میلادی چندان مورد استفاده نبود. اگرچه از قرن نوزدهم به بعد ژاپن بسیاری از نشانه‌های معماری غربی، مدرن و پست مدرن را در طرح‌های سنتی ژاپنی ادغام کرده و امروز در تکنولوژی و طراحی معماری پیشرو است.