بخشی از مطلب 
 ساختمان مسکونی نیاوران، واقع در یکی از فرعی های منشعب از خیابان نیاوران، در سال 1390 ساخته شد و در پاییز همان سال به مرحله ی نیمه نهایی مسابقه ی معمار راه یافت. این ملک در گذشته، خانه ای با نمای سیمانی بود که از غرب و جنوب به دو باغ بزرگ اشراف داشت. در باغ جنوبی، مجتمع مسکونی اثر مهندس نیکبخت ساخته شد و باغ غربی نیز تا کنون از گزند ساخت و ساز در امان مانده است.
با توجه به چشم انداز رو به باغ و محدودیت های زمین، استقرار بیشتر فضاها رو به باغ است. بازشوهای نمای غربی با عرض های متفاوت و بدون پیروی از شبکه ای منظم قرار گرفته اند تا با ساختار نامنظم درختان باغ همخوانی داشته باشند و تا حد امکان برای هر واحد مسکونی شخصیت مستقلی ایجاد کنند.
در طرح اولیه، با عقب نشینی ضلع جنوبی طبقه ی دوم، یک  تراس مثلثی شکل میگرفت تا با ایجاد عمق در حجم ساختمان، طیفی از سایه روشن نیز ایجاد کند، اما در حین اجرا به اصرار کارفرما حذف گردید.
از ابتدای روند طراحی مشخص بود که همانطور که طراح و کارفرما می خواهند فضا و اتمسفر باغ غربی همیشه ماندگار بماند، به همین میزان موظفند که خاطره ی ساختمانی که در گذشته وجود داشت را نیز حفظ کنند؛ بنابراین از آجر و سیمان برای نما استفاده شد و در طبقه ی همکف، دیوارها با استفاده از آجر و میلگرد ساخته شدند تا تداوم بصری میان کوچه و حیاط و پارکینگ حفظ شود و علاوه بر شفافیت و سبکی بیشتر، بازی نور و سایه، لابی کوچک ساختمان را جذاب تر کند.
کارفرمای پروژه به دنبال خودنمایی های رایج در ساخت و ساز نبود و سادگی را ارجح می دانست، بنابراین تلاش شد ساختمانی ساخته شود که با سادگی در گوشه ای از شهر جای گیرد.