پاورپوینت بررسی فضاهاي باز در محلات مسكوني و سلسله مراتب آن
 
بخشی از مطلب
محله در شهرسازي سنتي، محل براي برقراري ارتباط نزديك، تقويت همبستگي و هم‌پيوندي و كاهش تضادها است. محله مكاني است كه بشر مي‌تواند خود را در آن بازيابد و روابط اجتماعي خود را بازيابد(مطیعی نژاد،85،1368). با دگرگوني فرهنگي شهرنشيني در كلان شهرهاي امروزي محله ديگر مفهوم سابق خود را در بين مردم از دست داده و جاي خود را به بلوك سپرده است. لزوم جابجايي سريع و افزايش وسايل حمل و نقل و يا بازي كودكان نيست و تبديل به مسيرهاي شلوغ آمد و شد گرديده است. فضاي‌هاي خصوصي سكونتي يعني از خانه به سوي ناحيه مسكوني و شهر به شمار مي‌آيد. اين فضاهاي باز مسكوني اولين فضاهايی به شمار مي‌آيند كه كودكان امكان ارتباط مناسب با دنياي خارج را در سلسله مراتب آن مي‌يابد و در سنين بالاتر واسطه تماس او با شهر خواهد بود.
فضاهاي باز ناحيه مسكوني بزرگترين و مناسب¬ترين مکان براي برخورد هم‌سالان¬و امكان بازشناسي شخصيتي را فراهم مي‌سازند.
اهداف موردنظر براي فضاهاي باز:
الف) وسعت و اندازه كافي به نسبت جمعيت ساكن.
ب) فاصله قابل قبول از خانه‌ها جهت دسترسي آسان.
ج) تناسب و هماهنگي با عوارض زمين.
د) زيبايي و كيفيتي مطلوب در محيط و منظره.
ه‍) مصونيت از خطرهاي وسايل نقليه، وجود تمهيداتي در كاهش سرعت حركت.
و) برخورداري از تابش مناسب آفتاب(ضوابط محيط‌هاي توقف موقت و تحرك و بازي كودكان در كشور سوئد، 1985).
 
نتايج حاصل از بررسي مباني طراحي فضاهاي باز
الف) طراح مي‌تواند با تعريف حجم‌ها از عناصر بحث و نرم با رنگ‌هاي مشخص مصالح و روينده‌ها، مبلمان فضاي خارجي و غيره در ارتفاع و سطوح، سطح حركت سواره را تعريف و محدود كند.
ب) نظر¬به¬اينكه فضاهاي باز نواحي مسكوني در بهترين حالت بايد با در نظر¬گرفتن تراكم خالص فضا و مكان خاص خود را تعريف كرده باشند.
ج) فضاهاي بازي، ورزش كودكان در سنين مختلف از نوپا تا جواني، بايد در بهترين مكان از لحاظ دسترسي به بلوك‌هاي مسكوني و جاده‌هاي ماشين‌رو و سواره‌رو قرار بگيرند تا هم امنيت و هم با آرامش براي آنها و ديگر ساكنين و سايت را بوجود آورد.
برخي ابعاد و مشخصات فضاها را مي‌توان به شرح ذيل پيشنهاد كرد.
الف) فضاهاي بازي واسطه يا «فضاهاي ورودي» (با بعد تقريبي 40 متر) شامل سطوح آزاد با سايه روشن کافي، مناسب براي بازي كودكان نوپا و همچنين موقت نشستن و استراحت بزرگسالان(دانشپور ،50،1370).
ب) فضاهاي باز نزديك يا «فضاهاي مجاوري با بعد تقريبي 140 متر» بهتر است 100 تا 200 مترمربع مساحت داشته باشند و در مجاورت گروههاي مسكوني حداكثر براي هر 30 خانوار در نظر گرفته شوند اين فضاها بايستي بين ساعت‌هاي 9 تا 17 سايه روشن كافي داشته و بتوانند بخوبي از واحدهاي مسكوني نظارت شوند. سطوح و فضاهاي لازم را براي توپ بازي، دوچرخه سواري (ماسه، موزائيك، آسفالت، سنگ) بازي¬هاي تابستاني و زمستاني، وسايل معمول بازي كودكان مانند سرسره و مانند آن و مكانهاي لازم را براي نشستن و استراحت كودكان و بزرگسالان داشته باشند، اين گونه فضاها، در نواحي با واحدهاي مسكوني كوچك، همچنين مي‌توانند به دو بخش كوچک¬تر با 50 تا 100 مترمربع براي هر كدام تقسيم شوند(دانشپور ،50،1370).
ج) فضاهاي باز ناحيه‌اي يا «فضاهاي ارتباطي» (با بعد تقريبي 300متر) بهتر است 1500 تا 2000 مترمربع، براي هر 150 خانوار طراحي طراحي مي‌شوند اين فضاها مي‌تواند شكل مجتمع و یا تقسيم شده به واحدهاي كوچك‌تر در هر ناحيه‌ طراحي مي‌شوند. اين فضاها ضمن ايجاد ارتباط با نواحي ديگر و يا شهر به طور كلي، براي توپ‌بازي،¬ ورزش تفريح، گردش طراحي،¬احداث و¬مورد¬ بهره‌برداري قرار مي‌گيرند. مساحت‌ها مي‌توانند بسته به تراكم ناحيه و صلاحديد طراح گزينش شوند(همان).
نكته مهم، پيوستگي فيزيكي كافي سه بخش ياد¬شده در نواحي مسكوني است.
و.....