پاورپوینت بررسی معماری موزه مشاغل
موزه مشاغل در کمربندی استحکام بخشی سبز که محاصره شهر قدیمی است ، واقع در نزدیکی میدان آزادی واقع شده است. این سایت - گوشه ای خالی از زمان جنگ جهانی دوم با تونل های رمزنگاری شده در زیر زمین - متناقض بود. از یک طرف مقررات خواستار به پایان رسیدن بلوك گوشه ای بودند ، از سوی دیگر خلاصه رقابت برای پركردن خلاء كافی نبود. بنابراین - ما در مقیاس کلان به عنوان بخشی از تسمه استحکامات تاریخی حفاظت شده با پارک ها ، استخرها و امکانات فرهنگی حاکمیتی به این سایت نگاه کردیم. و در مقیاس خرد محلی ، ما مجموعه ای از استمرارهای "توپوگرافی" را به عنوان تشکیل دهنده یك اصل سازماندهی مورد بررسی قرار داده ایم. این فضا به عنوان یک عرصه باز ترتیب داده شده است ، جایی که همه چیز می تواند به یکدیگر جابجا شود و معانی آنها را تغییر دهد - با این حال ، اتاق درک شده به عنوان یک قسمت ، به شخصیت های کم و بیش خاص شخصیت / کیفیت عاطفی تقسیم می شود: ورودی ، نمایشگاه های موقتی ، نمایش دائمی ، اتاق سمینار ، کافه و یادبود. در انبار توالت ، امکانات و انباری بزرگ وجود دارد. در ماززین می توانید یک بخش مدیریت و یک کتابخانه پیدا کنید. استراتژی فضایی از نزدیک با ارتفاع چانگیگ اتاق ارتباط دارد.
ورود به موزه از طریق یادبود کوچک ، که بخشی از آن به خیابان باز می شود ، انجام می شود. به عنوان یک ساختمان کل ، یادمان نیز دارای یک نقطه مرکزی نیست. یادبود یک محیط درخشان است ، جایی که می توان "از آنجا عبور کرد". درختان در پاسیو ساختمان را قادر می سازد تا چراغ های مختلف ، باد ، باران و ریتم روزها را در خود جای دهد. سایه های تند و تیز درختان غان در طول روز بر روی دیوار شیشه ای شفاف و همچنین شب هنگام روشنایی یادبود پیش بینی می شود.
دوم
با طراحی موزه اشغال ، ما یک چالش را برای طراحی یک ساختمان طراحی خواهیم کرد که از نظر عقیدتی بی طرف تر از آنچه در یک مورد مشابه انتظار می رود ، باشد. برای طراحی خانه ای که ممنوع یا فرمان نباشد ، جایی که بازدید کننده از آن مراقبت نمی شود و فکرهای او برای او پیش بینی نمی شود. به جای تحمیل بار مستقیم نمادین ، ما به ویژگیهای پدیدارشناختی بیشتری مانند روشنایی ، سبکی و "شکنندگی" توجه داشتیم. با این حال ، اعتقاد عمیق ما در طول این پروژه ، ساختمانی بود که هنگام استفاده از آن مقاومت کند.
مسئله کنترل فضایی و آزادی در این پروژه برای ما به عنوان معماران مورد توجه ویژه است. این موزه یک فضای باز و بدون دیوار و در است ، بنابراین هیچ مانع جسمی وجود ندارد. با این وجود ، حاوی آستانه های نامرئی ، انتقال ، بارهای عاطفی مختلف است. ساختمان هنگام مقاومت باید مقاومت کند. ما نمی خواستیم یک فضای جهانی ایجاد کنیم که امروز یک گالری و یک فروشگاه فردا وجود داشته باشد بلکه فضایی با ماهیت خاصی دارد که طبق آن کاربر مجبور است خود را تنظیم کند. او مجبور است خود را کمی یا بعداً به کار ببرد تا حداقل تصور کند تا بتواند از آن استفاده کند. به همین دلیل مبلمان ساخته شده است - از میز و صندلی در طبقه شیب دار تا سینک های عظیم. این موزه به عنوان یک موسسه صدها جهان خیالی را در خود جای داده است. این موزه به عنوان یک ساختمان به خودی خود نمایشی نیست.
