پاورپوینت بررسی پوشش گیاهی در معماری
 
بخشی از مطلب
پوشش گیاهی بدلیل زنده بودن، تنوع شکل و رنگ، امکان تغییر و تحول مستمر در طی زمان و مکان، جوهره زیبایی و پویایی زیست، دارای نقش ویژه ای است. استقرار یک گیاه بومی در این رویشها و دوام وپایداری آن بر مبنای عوامل و متغیرهایی گوناگونی است. ویژگی های خاک، اقلیم (باران، باد، حرارت، نور و رطوبت) شیب و حرکت آن و ارتفاع از سطح دریا، از بارزترین این عوامل طبیعی هستند. از نظر دیدگاهی بویژه در کار طراحی منظر مجموعه عوامل گیاهی را می توان به سه گروه تقسیم کرد: تاج پوشش، زیراشکوب و پوشش کف.
تاج پوشش را درختانی تشکیل می دهند که تاج آنها معمولا در ارتفاعی بیشتر از قد انسان قرار دارد. زیراشکوب ترکیبی از درختان کوچک، درختچه ها و گیاهان رونده ای است که همراه سایر گیاهان، فضای میانی را پر می کنند و فواصل موجود بین تنه درختان را از حجم سبز متراکمی انباشته می سازند.
پوشش کف را اغلب گرامینه ها، علفی ها و رونده هایی تشکیل می دهند که در ارتفاع کمی از بستر رشد کرده، یا در سطح زمین گسترش یافته اند.
فرم طبیعی گیاهان و درختان
- خزه ها و گلسنگ ها
- بوته ها
- درختان جوان
- درختان کم ارتفاع
- درختان با ارتفاع زیاد
 
- ارزش زیبایی و زیباشناسی: در این زمینه ثبت اطلاعاتی پیرامون فرم، شکل، رنگ برگ و گل، زمان رشد و خزان،‌ویژگی های پوست، تنه، حجم تاج و نحوه گسترش آن ضرورت دارد.
- حساسیت در مقابل میزان خشکی و رطوبت: تغییرات محیطی، عوامل بیماریزا و چگونگی محافظت از آنها.
- ریززیستی: یکی از معیارهای اساسی در انتخاب و طراحی پوشش گیاهی است. اگر در طراحی یک منظر با استفاده از پوشش گیاهی موجود، اهداف بلندمدت مورد توجه است، در این صورت مراحل رشد و بالندگی، پیری و مرگ آنها نیز باید در نظر گرفته شود.
- پایداری در مقابل باد: درختانی که دارای رشدهای سطحی هستند یا حجم ریشه آنها در مقایسه با تنه و تاج پوشش اندک است و باید هنگام کاشت به صورت انفرادی یا پراکنده مورد توجه قرار گیرند.
- شاخص آسایشی: پوشش گیاهی بویژه درختانی می توانند موجب کاهش دمای هوا در تابستان، کاهش سرعت باد، تقلیل سر و صدا و تعدیل شدت نور شوند.
«پرچین» به دیواره سبز انبوه متشکل از گیاهان کاشته شده به صورت ردیفی، از فواصل مناسب گفته می شود. پرچین نقش مهمی در ساختار و هویت یک مجموعه تفریحی و یا پارک ایفا می کند. علاوه بر زیبایی،‌برخی از استفاده های علمی پرچین عبارت است از:
- محافظت از یک محدوده
- ایجاد محیط خصوصی
- جدا کردن دو بخش مختلف با ایجاد یک محیط بسته
- مشخص کردن مرزها
- بوجود آوردن پس زمینه برای گل ها و گیاهان کاشته شده در حاشیه ها
- مانع فیزیکی، بصری، صوتی:
الف) مانع فیزیکی: به منظور ایجاد مانع فیزیکی برای حفظ قسمتی از فضای سبز و جلوگیری از ورود عموم به آن محدوده از گیاهانی استفاده می شود که به علت تراکم و داشتن خار، مانع فیزیکی غیرقابل عبوری تشکیل دهنده مانند گیاه زرشک، البته می توان از دیگر عناصر فضای سبز مانند اختلاف سطح، آب نما و .. نیز برای این منظور استفاده کرد.
ب) مانع بصری: ایجاد مانع بصری برای پوشاندن مناظر نازیبا بسیار حائز اهمیت است برای این منظور از پرچینهای متوسط تا بلند استفاده می شود.
ج) مانع صوتی: برای جلوگیری از ورود سرو صدای خیابان به درون محیط پارک ایجاد می شود با کاشت دو ردیف درخت دور محدوده پارک و دو ردیف درختچه پرچینی یا ارتفاع متوسط در دو طرف ردیف درختان، می توان دیوار سبز مناسبی به وجود آورد.
نوع گیاه انتقالی بستگی به سبک پارک در مجموعه تفریحی، آب و هوای منطقه، خاک، مکان و هدف موردنظر دارد. در میان گونه های مختلف گیاهی، گیاهان زیادی وجود دارند که به دلیل رشد انبوه و داشتن خاصیت شکل پذیری (با هرس) برای ایجاد پرچین مناسب هستند. پرچینها ممکن است یا خزان کننده کوتاه، متوسط یا بلند، گلدار یا بدون گل باشند. همیشه سبزها به این دلیل در این دسته اند که در تمام فصول سال حتی زمستان، برگ دارند، سوزنی برگها نیز در این گروه قرار می گیرند خزان کننده ها شامل درختان و درختچه هایی هستند که در فصل زمستان برگهای خود را از دست می دهند، این گیاهان در صورت رعایت فاصله کاشت و هرس صحیح، به صورت انبوه در می آیند و برای ایجاد پرچین مناسب هستند. این گروه در طول سال، تغییر رنگ برگها جلوه های خاصی به پرچین می دهند. پرچین های منظم را دوبار در سال هرس می کنند و خزان کننده ها را در زمان استراحت گیاه و در تابستان و همیشه سبزها را اواخر بهار و اواخر تابستان. مجموعه های تفریحی- توریستی یکی از قسمت های اصلی مجموعه پارک تفریحی است.
از اجزاء پارک عناصری هستند مانند ساختمانها، گذرگاهها، تابلوهای راهنما، سطل های زباله، وسایل بازی و دیگر تجهیزات که ممکن است هماهنگ با سایر اجزای پارک مطابق با سبک خاصی ساخته شده یا با شیوه ی مدرن و آزاد طراحی شده و امکان هر نوع نوآوری و ابتکار را بوجود آورد.»
5-6-5- طراحی مبلمان در فضای سبز
در طراحی پارک ممکن است سبک خاصی به کار گرفته شود و در هر صورت اجرای طراحی باید به شکلی در کنار یکدیگر قرار گیرند تا شخص احساس آرامش کند در ساخت، پارک در صورتی که سازه ها به فضای سبز بیش از حدود 20 درصد باشد از زیبایی محیط کاسته و به بازتاب حرارتی افزوده می شود. حتی المقدور باید از بکارگیری نمادهای شهری در پارک پرهیز کرد و تجهیزات با توجه به بافت شهری، عملکردها و نیازها انتخاب و در پارک مستقر کرد. در طراحی این فضاها شاخص های اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و زیبایی در نظر گرفته شود. هماهنگی بین اجزای ساختاری را افزایش می دهد. این همخوانی و همبستگی می تواند در تمامی اجزا مانند نرده ها، نیمکت ها، سطل های زباله، تابلوهای راهنما، تاسیسات روشنای گذرگاهها، آب نماها و دیگر جزئیات رعایت شود. برای رعایت هماهنگی و همبستگی بین عناصر می توان از سبک خاصی در طراحی استفاده کرد. برای این منظور ابتدا هوایت کل فضای سبز و شیوه ی طراحی مشخص و از آن تبعیت می شود. در طراحی به شیوه ی مدرن طراحان هیچ نوع محدودیت خاصی برای فضای سبز قائل نمی شوند و حتی از الگوهای سبک های مختلف نیز در طرح ها، خود بهره می گیرند به هر حال مجموعه دارای زیبایی و توازن آرامش دهنده ای است.
سکوهای نشیمن و نیمکت ها در پارک می توانند چوبی، فلزی، بتنی، سنگی یا پلاستیکی باشند. از نقطه نظر روانی، چوب سنگ از آشناترین مصالح هستند ویا انسان پیوندی دیرینه دارند. بخصوص چوب که چندان تابع تغییرات حرارتی محیط زیست و همواره تعادل گرمایی خود را حفظ می کند.
می توان از کنده های خشک و تنه های بریده شده درختان، به صورت طبیعی یا با اندکی تغییر برای نشستن استفاده کرد. سنگ تیتر بدلیل دوام و مقاومت زیاد در برابر عوامل جوی و صدمه رسانی برای ساخت سکوهای نشیمن مناسب است و به صورت طبیعی یا ساخته شده، ‌زیبایی فوق العاده ای را دارد.
برای جلوگیری از مزاحمت هایی که در اثر تغییرات دما، نیمکت های فلزی، سنگی بتنی ایجاد کنند. بهتر است کف سکوهای نشیمن، قطعه ای از چوب پوشانده شوند.
عوامل متعددی در انتخاب محل استقرار نیمکتها و سکوهای نشیمن موثرند. نوع مصالح بکار رفته و نیمکتها تابعی از بافت فرهنگی پارک و میزان جمعیت بازدید کننده است. مطابق با آن میزان صدمه به محیط نیز تفاوت می کند. ولی به هر حال ارج نهادن به مسئله امنیت روانی در استفاده از نیمکت امری مهم است رفتار خصوصی گرایی مردم در اشتیاق برای داشتن محیطی دور از انتظار را باید در طراحی مدنظر قرار داد. در پارک ها می توان با قرار دادن نیمکت در پرچینهای گیاهی و با انحناهای ایجاد شده در گذرگاه ها، محیط امن روانی از نظر دید، انعکاس صدا، بو، نور و رطوبت ایجاد کرد. در فضاهایی مانند اطراف آب نماها، استخرها و یا نقاط مرتفع پارک که دارای چشم انداز و منظره زیبایی هستند مردم مشتاق تر به استفاده از آن فضاها هستند.
و.....