پاورپوینت بررسی انواع مراکز خرید و مجتمعهای تجارى تفريحى
 
این مرکز ردیفی از مغازه هاست که معمولاً(نه همیشه)به شکل نواری یا خطی به موازات بزرگراه ها ساخته می شوند و پارکینگ آنها در حد فاصل فروشگاه ها و بزرگرا هاست.این پروژه با مساحت بین 20 تا 100 هزار فوت مربع معمولاً شامل یک سوپر مارکت و دراگ استور،یک فروشگاه متنوع و نیم دو جین یا بیشتر فروشگاه های خدماتی هستند.آنها ناحیه تجاری بسیار محدودی را پوشش می دهند و معمولاً توان رقابت با مراکز بزرگ را ندارند،معدودی از این مراکز واحدهای خرده فروشی دارند که در اطراف یک مال کوچک بسته گرد آمده اند.
مراکز خرید متوسط یا اجتماعی 
این مراکز نیز به شکل نواری از فروشگاه ها،اما بزرگ تر از مراکز محله ای اند.واحد اصلی آنها در رقابت با مراکز بزرگ تر آسیب پذیرند و به این دلیل مطلوبیت کمتری دارند.الگوی پارکینگ هم تقریباً شبیه به مراکز خرید محله ای است.
مراکز خرید منطقه ای(حومه ای)
این مراکز از یک تا چهار فروشگاه بزرگ به علاوه ی 50 تا 100 فروشگاه یا تأسیسات اقماری تشکیل می شوند که همگی در جلوی یک مال پیاده یا گذرگاه پیاده ی خرید،ساخته شده اند.پارکینگ کاملاً محیط بر مجموعه ی بناها است،به گونه ای که همه ی فروشگاه ها روبه مال هستند و پارکینگ در پشت آنها قرار می گیرد.
امروزه با افزایش قیمت زمین و کاهش عرضه ی قطعات مناسب و بزرگ،پارکینگها برای صرفه جویی در مصرف زمین دو طبقه ساخته می شوند.گرایش به دو طبقه کردن خود فروشگاه ها هم وجود دارد.از جمله مال پیاده ی مرکزی،دو طبقه مرتبط دارد و هریک ردیفی از فروشگاه ها را در بر می گیرد.
ساخت مالهای دو طبقه تا اندازه ای نیز از نیاز به فواصل منطقی در گذرگاه پیاده ی افقی (خرید)تبعیت می کند.به موازات افزایش قیمت زمین و بزرگ تر شدن پروژه ها،مالهای سه و چهار طبقه متداول می شوند.
پروژه های نوسازی(مرکز شهر)
در پی جنبش ساخت و ساز نو-سنتی که برای یکپارچگی بیشتر فروشگاه های بزرگ،فروشگاه های متنوع،رستورانها و نظایر آن در دو سطح یا بیشتر پیش می روند،مالهای چند طبقه به طور مستقیم یا به وسیله ی پل به سایر تسهیلات خرید،هتلها،ساختمانهای اداری،تئاترها و پارکینگها متصل می شوند.
ساخت و سازهای مرکز شهر غالباً الگویی چند طبقه دارند که بخشهای منطقه ی تجاری مرکزی را به یکدیگر متصل می کنند.
ساخت و ساز و تأمین مالی 
مراکز خرید را معمولاً سازندگانی با انگیزه ی کسب سود حاصل از سرمایه گذاری می سازند.فروشگاه های بزرگ،بعضی تجار و مؤسساتی همچون شرکتهای بیمه هم در این کارها مشارکت می کنند.
معمولاً سازندگان با این فرض که 10 درصد سرمایه گذاری را خود تأمین کنند و 90 درصد باقیمانده را از شرکت بیمه یا مؤسسه ای دیگر وام بلند مدت بگیرند شروع می کنند.از آنجا که وام بلند مدت معمولاً قبل از پایان کار پروژه تأمین نمی شود،سازنده ناگزیر است حین انجام کار به تأمین مالی کوتاه مدت بپردازد که معمولاً دریافت وام از بانک است.ارزش دلاری وام بلند مدت در وهله ی اول به صورت ضریبی از اجاره ی قابل پیش بینی محاسبه می شود و بنابراین تحت تأثیر بالارفتن هزینه ساختمان قرار ندارد،در نتیجه بودجه ی ساختمان اهمیت ویژه ای پیدا می کند.اگر سازنده تنها 10 درصد از کل هزینه ی ساختمان را خود تأمین کند 90 درصد باقیمانده را وام بگیرد،یک اضافه هزینه ی 10 درصدی،مقدار پولی را که خود باید بپردازد دو برابرخواهد کرد.
در غیر این صورت،ناگزیر از فروش،ورشکستگی،یا کاهش هرگونه هزینه ی ممکن خواهد شد،حتی اگر این موضوع مطلوبیت پروژه را به مخاطره اندازد.این وضعیت،اهمیت انکار ناپذیر تدوین یک بودجه ی واقع بینانه و تخطی ناپذیر را نشان می دهد.
2-5-2-تیم حرفه ای
در نخستین مرحله ی پروژه،ترجیحاً حتی قبل از خرید زمین،سازنده یا مالک باید تیم حرفه ای خود را پیدا کند.برای یک مرکز خرید محله ای کوچک،چنین تیمی باید فقط شامل سازنده و معمار باشد،به خصوص در شرایطی که مالک در تأمین هزینه از طریق وام مجرب باشد.
اما برای مراکز منطقه ای و مرکز شهر این تیم علاوه بر سازنده(که ممکن است فرد یا یک شرکت ساختمانی بزرگ باشد.)و معمار،باید عوامل زیر را هم داشته باشد:تحلیل گر بازار؛کارگزار وام؛کارگزار رهن؛مهندسان شامل مهندسان مکانیک،سازه و محوطه(که معمولاً توسط معمار به کار گرفته می شوند)؛وکیل؛مشاور روابط عمومی؛و سایر متخصصانی که به وجودشان نیاز است.در واقع مطلوب آن است که آنها هم در تصمیم گیریهای عمده مشارکت کنند.
بررسی اقتصادی یا تحلیل بازار
پیش از هرگونه فعالیت اقتصادی و غالباً پیش از تملک زمین،تحلیل گر بازار بررسی کاملی از ناحیه ی تجاری در اطراف محوطه انجام می دهد.حدومرز ناحیه ی تجاری معمولاً براساس مدت زمانی که با اتومبیل می توان به مرکز رسید محاسبه می شود.غالباً ناحیه تجاری به ناحیه ی اولیه و ناحیه یا نواحی ثانویه تقسیم می شود.در ناحیه ی اولیه درصد بیشتری از ساکنان،و در ناحیه یا نواحی یا نواحی ثانویه به دلیل رقابت یا زمان رانندگی یا دلایل دیگر،درصد کمی از ساکنان خرید خواهند کرد.تحلیل گر،داده های مربوط به جمعیت موجود،روندهای جمعیتی آینده،سطوح درآمد،مالکیت اتومبیل،تسهیلات موجود خرید و اثرات رقابتی آنها در آینده،و تسهیلاتی را که سازندگان دیگر اعلام کرده یا در آینده اعلام خواهند کرد در نظر می گیرد.میزان مرگ و میر احتمالی پروژه های پیشنهادی-اینکه چه تعداد هرگز ساخته نخواهند شد-واثر رقابتی باقیمانده ها هم ارزیابی می شود.سپس براساس گزارشهای آماری موجود و سطح درآمد،جمعیت،منشأ قومی و خصوصیات دیگر ناحیه تجاری،برآورد می شود که چه مقدار از درآمد خانواده ها به غذا،دارو،مبلمان،پوشاک،خرید از فروشگاه بزرگ و نظایر آن تخصیص داده خواهد شد.بر اساس این برآوردها،در یک نمودار کل سطح زیربنایی که باید ساخته شود،و نحوه ی تخصیص آنها به کالاها و خدمات مختلف مشخص می شود.این داده ها مبنای برنامه ریزی معماری را تشکیل می دهند.هیچ پروژه ی بزرگی را نمی توان بدون چنین تحلیلی آغاز کرد.
این یک اصل مسلم است که موفقیت نصیب سازنده ای می شود که«بیشترین کار را در سریع ترین زمان ممکن» انجام دهد.اگر روند پروژه بیش از حد کند باشد،ممکن است یک مرکز رقیب ساخته شود و بازار را نصیب خود کند.اگر پروژه برای ناحیه ای بیش از حد بزرگ باشد،فضای خالی مانده می تواند باعث شکست شود و اگر بیش از حد گوچک باشد،دیگران را به ساخت مراکز رقیب تشویق می کند.در گذشته تصمیم گیری در مورد اندازه فروشگاه احتمالاً مهم ترین تصمیم بود.اما امروزه در نتیجه ی افزایش تحرک،تعیین دقیق حد و مرزهای ناحیه تجاری اهمیت گذشته را ندارد و مرکز خرید برای بقا در عرصه ی رقابت باید بهترین باشد.
2-6-1-انتخاب مکان
در انتخاب مکان معمولاً معیارهای زیر مورد توجه قرار می گیرند:
محوطه ای برای ساخت و ساز در ناحیه ی تجاری توصیه شده در تحلیل بازار وجود داشته باشد.
.بزرگراه اصلی موجود یا بزرگراهی که به زودی ساخته خواهد شد به آن دسترسی داشته باشد؛البته بهتر است دو بزرگراه یا بیشتر به محوطه دسترسی داشته باشند.مکانی در مرز یک یا دو بزرگراه اصلی تأثیر تبلیغاتی مطلوبی بر اتومبیلهای عبوری دارد.اما اگر در فاصله بزرگراه و محوطه راه های دسترسی مناسب وجود داشته باشد،این امر ضرورتی ندارد.
بزرگراه های مجاور در حال حاضر و در آینده ظرفیت ترافیکی ناشی از احداث مرکز را داشته باشند.
قیمت زمین با کل هزینه های سرمایه ای و اجاره های قابل وصول متناسب باشد.
اندازه و شکل محوطه به گونه ای باشد که برنامه ریزی مناسب برای فضاهای عرضه کالا میسر باشد و جای کافی برای پارکینگ وجود داشته باشد.اگر محدودیت مساحت و گرانی زمین موجه باشد،پارکینگ را می توان به طبقات برد و کل پروژه نیز می تواند چند طبقه باشد.
منطقه بندی مناسب برای کاربری مورد نظر،یا دست کم پیش بینی منطقی مبتنی بر اینکه درآینده منطقه بندی مناسبی صورت خواهد گرفت وجود داشته باشد.تغییرات منطقه بندی غالباً دشوار ،گران و وقت گیر است.
خدمات عمومی موجود یا با هزینه معقول قابل تأمین باشد.
وضعیت زمین از نظر صخره ای بودن،آبگیرها،مجاری فاضلاب،جریانهای سطحی آب ونظایر آن به گونه ای باشد که آماده سازی آن با هزینه ای معقول میسر شود.
مشکلات و موانع قانونی که در کار برنامه ریزی مطلوب اخلال ایجاد کنند وجود نداشته باشد.
عوارض زمین به گونه ای باشد که بدون هزینه ی اضافی برای تسطیح یا زهکشی،در حد امکان بتوان نقشه ای مطلوب ارائه کرد. 
سایر معیارهای مطلوب اما غیر ضروری عبارتند از:
وجود فضای کافی برای گسترش در آینده  و افزودن تأسیسات حمایتی همچون ساختمانهای اداری،متلها و غیره خرید زمین اضافی معمولاً ریسک چندانی نداردزیرا با ساخته شدن یک مرکز جدید، قیمت زمین بالا می رود.
نزدیکی به حمل و نقل عمومی(در مورد شهرهای بزرگ).
امکان استفاده از زمین در کاربریهای سودمند دیگر از قبیل مراکز شهری،تفریحی،مسکن و نظایر آن.
منطقه بندی مناسب اراضی مجاور.
و....

    انواع مرسوم مراکز خرید در دنیا :
 
Airport center
 
Arcade center
 
Community center
 
Convenience  center
 
Enclosed mall
 
Entertainment complex
 
Fashion mall
 
Festival marketplace
 
Galleria
 
Life style center
 
Mall
 
Mix use center
 
Neighborhood center
 
Open –air
 
Regional center
 
Shopping center
 
Strip center
 
Super-regional center
 
Urban mall
 
Village center
 
Value –oriented