پاورپوینت تحلیل و بررسی فرودگاه کانسائی ژاپن
بخشی از مطلب
فرودگاه کانسایمدیران این فرودگاهها معتقدند که فرودگاه تنها مکانی برای ترانزیت مسافر نیست، بلکه می توان آن را به مکانی لوکس و تفریحی برای استراحت چند ساعته مسافران تبدیل کرد!
در این میان فرودگاه کانسای ژاپن گوی سبقت را ربوده و به جایگاهی ممتاز در عرصه ارائه خدمات پیشرفته رسیده است.
بدون شک فرودگاه کانسای ژاپن را می توان از جمله دستاوردهایی دانست که نه تنها با تکیه بر فناوری پیشرفته زمان خود طراحی و ساخته شده، بلکه بقای آن هم وابسته به تجهیزات بسیار پیشرفته است.
با ورود به این فرودگاه و پرداخت عوارض ۱۷ دلاری آن، در واقع شما بلیت ورود به یک نمایشگاه دائمی فناوری را دریافت می کنید!
پلی به طول۲/۵ کیلومتر با ۶ مسیر مخصوص عبور اتومبیل و یک مسیر مخصوص قطار مسافربری، این فرودگاه را که در اصل یک جزیره ۵۰۴ هکتاری است، به شهر ساحلی «کوبه» ژاپن متصل می کند.
البته این پل تنها مسیر دسترسی به فرودگاه بین المللی کانسای نیست و مسافران به وسیله کشتیهای تندرو از کوبه (نزدیک ترین شهر ساحلی ژاپن) در مدت زمان کمتر از ۳۰ دقیقه و از دورترین شهر ساحلی ژاپن یعنی «تاکوشیما» در مدت زمان ۸۰ دقیقه به این فرودگاه (که روزانه بیش از یکصد هزار مسافر را جابه جا می کند) دسترسی پیدا می کنند.
عملیات اجرایی این فرودگاه که طرح آن در سال ۱۹۸۷ به وسیله «رنزو پیانو» معمار برجسته ایتالیایی ارائه شد، در سال ۱۹۹۵ با تلاش بیش از شش هزار نفر به اتمام رسید و به وسیله امپراتور ژاپن افتتاح شد واکنون مجهز به چنان امکانات پیشرفته ای شده است که نمونه آن در هیچ فرودگاه دیگری در جهان وجود ندارد.
پس از عبور از پل ورودی به فرودگاه به طول ۳/۵ کیلومترکه یکی از بزرگترین پلهای آبی در جهان هم محسوب می شود، به فرودگاهی می رسیم که بر روی یک جزیره مصنوعی آرمیده است: جزیره ای که فقط عملیات خاکریزی آن به وسیله شناورهای عظیم الجثه حامل میلیونها تن شن و ماسه، نزدیک به سه سال طول کشیده است.
اولین چیزی که هنگام ورود از طریق یکی از ۴۴ ورودی ساختمان اصلی فرودگاه، توجه شما را به خود جلب می کند، پیغامی است که از تلفن همراهتان دریافت می کنید. این پیغام به وسیله سیستم فرودگاه برای شما ارسال شده و به شما اطلاع می دهد که می توانید تمامی اطلاعات پرواز فرودگاه کانسای و فرودگاه مقصدتان را به همراه همه اطلاعات اقامتی، سیاحتی مورد نیازرا به زبان دلخواهتان به وسیله تلفن همراه خود، در اختیار داشته باشید!
در این فرودگاه، هیچ کس نگران کنترل بلیت، بار و گذرنامه خود نیست، زیرا هنگام عزیمت به فرودگاه تمامی این تشریفات بدون اطلاع خود مسافر انجام شده است و بار مسافران به وسیله نقاله هایی که در ورودی فرودگاه در حال چرخش هستند، از داخل کانالهای ویژه ای به طرف هواپیمایی که منتظر مسافران است، هدایت شده و یک سیستم امنیتی موقعیت آنها را برای مسافران مشخص می کند.
درون ساختمان فرودگاه با وجود حداقل ۱۰ هزار مسافر که به طور مداوم در حال ورود و خروج از ساختمان هستند، همواره هوای تمیزی در جریان است و دلیل آن هم وجود سامانه تهویه استثنایی ساختمان است که به سقف غول پیکر ساختمان متصل است. این سقف که به شکل قوسی طراحی شده و ۹۰ هزار متر مربع مساحت آن است، با بررسیها و آزمایشهای فراوان در کارگاه معماری «رنزو پیانو» و با همکاری مهندسان مکانیک ژاپنی و با استفاده از کمترین تجهیزات مکانیکی طراحی و تولید شده است.
جالب اینکه این سقف هوشمند است و نسبت به دمای هوای محیط و نیز کیفیت هوای هر قسمت از ساختمان تغییر حالت می دهد!
فرودگاه کانسای ژاپن تنها فرودگاه جهان است که نابینایان در آن کاملاً راحت هستند، زیرا طراحان این بنای عظیم به فکر مسافران نابینا هم بوده و برجستگیهایی روی ستونهای ورودی و خروجی تمام راهروهای فرودگاه قرار داده اند که براساس خط بریل است و نابینایان می توانند با لمس کردن آنها دقیقاً متوجه شوند در چه بخشی از فرودگاه قرار دارند و به وسیله این اطلاعات مسیر مورد نیاز خود را هم به درستی پیدا کنند. علاوه بر این روی تمام موانع عبور و مرور هم اطلاعاتی وجود دارد که به طور کامل به نابینایان کمک می کند.
سازه اصلی این فرودگاه ۱۸ میلیارد دلاری که جزیره زیر پای خود را به زانو درآورده است، از یک سیستم هوشمند بسیار پیشرفته برخوردار است و در برابر زلزله های ۹ ریشتری هم به راحتی مقاومت می کند.
کارشناسان تخمین زده اند که این جزیره مصنوعی هر ۵۰ سال، ۱۱ متر نشست می کند که البته این مشکل هم به وسیله طراحان فرودگاه برطرف شده است، زیرا اولین و کوچکترین لغزش ناشی از این نشستها، به وسیله حسگرهایی که روی تمامی ۱۱۰۰ ستون فرودگاه نصب شده اند، به مرکز کنترل مربوطه ارسال می شود و در این صورت ستونهایی که مانند ستون برج کنترل فرودگاه، سوار بر برجکهای هیدرولیک اتوماتیک هستند، بلافاصله و به سرعت ستون را به تراز قبلی و به وضعیت گذشته برمی گردانند. در مورد دیگر ستونها هم گروههای متخصص مستقر در بخش نگهداری فرودگاه با استفاده از جکهای هیدرولیکی، ستونهایی را که در اثر نشست تغییر اندکی کرده اند، بلند کرده و به وسیله ورقه های فولادی که با ضخامتهای مختلفی در اختیار دارند، ستون را به بخش هم تراز با دیگر ستونهای این ساختمان بازمی گردانند.
بسیاری از امکانات و تجهیزاتی که در حال حاضر در این فرودگاه پیشرفته وجود دارد، در جهان بی نظیر است و این به دلیل توجه و آینده نگری طراحان و سازندگان این بنای عظیم است که در حال حاضر راحتی و آسایشی مثال زدنی را برای مسافرانش به همراه آورده است.
تلاش و ابتکار بالای ژاپنی ها سبب شد که دیگر کشورهای آسیایی هم به فکر احداث و تجهیز فرودگاههایی پیشرفته و مدرن باشند تا بتوانند به خوبی با رقبای ژاپنی خود رقابت کنند.
در برخی از فرودگاههای این قاره، هتلهای حیوانات، اتاقهای اکسیژن، اتاق ماساژ و حتی زمین گلف به چشم می خورد، تا مسافران کاملاً مشغول باشند!
امروزه کشورهای آسیایی صدها میلیون دلار صرف بهبود تسهیلات ویژه فرودگاهها می کنند، چون می دانند که راحتی مسافران و ایجاد تسهیلات ویژه برای تاجران در فرودگاهها یک منبع درآمدی بسیار قابل توجه برای این کشورها خواهد شد.
یکی از مسؤولان فرودگاه چانگی سنگاپور می گوید: ما قصد داریم به حدی مسافران را در فرودگاه مشغول کنیم که آنها پس از ترک کردن آنجا آرزو کنند که مجدداً به فرودگاه بازگردند و وقت بیشتری را در آن سپری کنند.
در این فرودگاه هر مسافر به طور متوسط ۲ تا ۴ ساعت را در سالن ترانزیت سپری می کند، به همین دلیل مقامات فرودگاه سعی می کنند بیشترین بهره را از توقف مسافران ببرند.
با پرداخت ۱۷/۵ دلار می توان وارد سالن استراحت فرودگاه شد. چشم انداز این سالن، یک باغ گل آفتابگردان است و مسافران به غذا و نوشیدنی، سالن بدنسازی و روزنامه های بین المللی دسترسی دارند.
همچنین با پرداخت ۱۵ دلار اضافی، مسافران می توانند به مدت ۱۰ دقیقه در اتاق اکسیژن بنشینند و نفسی تازه کنند. علاوه بر این، مسافرانی که شیفته کامپیوتر و اینترنت هستند می توانند از ۲۰۰ کامپیوتر موجود در فرودگاه به طور رایگان استفاده کنند و به اینترنت متصل شوند.
فرودگاه بین‌المللی کانسایی، یک فرودگاه همگانی باربری با کد یاتا KIX است که یک باند فرود آسفالتی بتنی دارد و طول باند آن ۳۵۰۰ متر است. این فرودگاه در شهر اوساکا در کشور ژاپن قرار دارد . این فرودگاه چه از لحاظ معماری و چه از لحاظ قرار گرفتن در دل اقیانوس، در نوع خود بی‌نظیر است. فرودگاه کانسایی یکی از بزرگترین فرودگاه‌های قاره آسیاست و تقریباً به همه جای دنیا پروازهایی را به صورت روزانه انجام می‌دهد. نزدیک به ۱۴ میلیون نفر سالانه از این فرودگاه استفاده می‌کنند. پلی به طول ۲/۵ کیلومتر با ۶ مسیر مخصوص عبور اتومبیل و یک مسیر مخصوص قطار مسافربری، این فرودگاه را که در اصل یک جزیره ۵۰۴ هکتاری است، به شهر ساحلی «کوبه» ژاپن متصل می‌کند.
 
البته این پل تنها مسیر دسترسی به فرودگاه بین المللی کانسایی نیست و مسافران به وسیله کشتیهای تندرو از کوبه (نزدیک‌ترین شهر ساحلی ژاپن) در مدت زمان کمتر از ۳۰ دقیقه و از دورترین شهر ساحلی ژاپن یعنی «تاکوشیما» در مدت زمان ۸۰ دقیقه به این فرودگاه (که روزانه بیش از یکصد هزار مسافر را جابه جا می‌کند) دسترسی پیدا می‌کنند.
عملیات اجرایی این فرودگاه که طرح آن در سال ۱۹۸۷ به وسیله «رنزو پیانو» معمار برجسته ایتالیایی ارائه شد، در سال ۱۹۹۵ با تلاش بیش از شش هزار نفر به اتمام رسید و به وسیله امپراتور ژاپن افتتاح شد و اکنون مجهز به چنان امکانات پیشرفته‌ای شده است که نمونه آن در هیچ فرودگاه دیگری در جهان وجود ندارد.
پس از عبور از پل ورودی به فرودگاه به طول ۳/۵ کیلومترکه یکی از بزرگترین پلهای آبی در جهان هم محسوب می‌شود، به فرودگاهی می‌رسیم که بر روی یک جزیره مصنوعی آرمیده است: جزیره‌ای که فقط عملیات خاکریزی آن به وسیله شناورهای عظیم حامل میلیونها تن شن و ماسه، نزدیک به سه سال طول کشیده است.
درون ساختمان فرودگاه با وجود حداقل ۱۰ هزار مسافر که به طور مداوم در حال ورود و خروج از ساختمان هستند، همواره هوای تمیزی در جریان است و دلیل آن هم وجود سامانه تهویه استثنایی ساختمان است که به سقف غول پیکر ساختمان متصل است. این سقف که به شکل قوسی طراحی شده و ۹۰ هزار متر مربع مساحت آن است، با بررسیها و آزمایشهای فراوان در کارگاه معماری «رنزو پیانو» و با همکاری مهندسان مکانیک ژاپنی و با استفاده از کمترین تجهیزات مکانیکی طراحی و تولید شده است.
 سازه اصلی این فرودگاه ۱۸ میلیارد دلاری که جزیره زیر پای خود را به زانو درآورده است، از یک سیستم هوشمند بسیار پیشرفته برخوردار است و در برابر زلزله های ۹ ریشتری هم به راحتی مقاومت می کند.
کارشناسان تخمین زده‌اند که این جزیره مصنوعی هر ۵۰ سال، ۱۱ متر نشست می کند که البته این مشکل هم به وسیله طراحان فرودگاه برطرف شده است، زیرا اولین و کوچکترین لغزش ناشی از این نشستها، به وسیله حسگرهایی که روی تمامی ۱۱۰۰ ستون فرودگاه نصب شده‌اند، به مرکز کنترل مربوطه ارسال می‌شود و در این صورت ستونهایی که مانند ستون برج کنترل فرودگاه، سوار بر برجکهای هیدرولیک اتوماتیک هستند، بلافاصله و به سرعت ستون را به تراز قبلی و به وضعیت گذشته برمی گردانند. در مورد دیگر ستونها هم گروههای متخصص مستقر در بخش نگهداری فرودگاه با استفاده از جکهای هیدرولیکی، ستونهایی را که در اثر نشست تغییر اندکی کرده اند، بلند کرده و به وسیله ورقه‌های فولادی که با ضخامتهای مختلفی در اختیار دارند، ستون را به بخش هم تراز با دیگر ستونهای این ساختمان باز می‌گردانند.و.....