معماری خورشیدی (به انگلیسی: solar architecture) ادغام تکنولوژی صفحهٔ خورشیدی با تکنولوژی ساختمان‌های مدرن است. استفاده از صفحه‌های نازک قابل انعطاف فتوولتاییک طراحی ساختمان‌ها را بهبود می‌بخشد. قرار دادن ساختمان در جهت نور خورشید، انتخاب موادی با ویژگی‌های گرمای یا پخش نور مناسب و طراحی فضاهایی که بطور طبیعی باعث گردش هوا می‌شوند نیز به عنوان معماری خورشیدی محسوب می‌شود.

محدودیت توسعه اولیه معماری خورشیدی به دلیل بالا بودن سختی و وزن صفحه خورشیدی استاندارد بوده است.

پیشرفت مستمر صفحه‌های نازک خورشیدی فتوولتای (PV) وسیله‌ای پر قدرت اما با وزن کم تولید کرد تا انرژی خورشیدی را مهار کرده و اثر ساختمان بر روی محیط زیست را کاهش دهد.

دانلود بررسی كاربرد معماری خورشيدی ايستا در ساختمانهای مسكونی به منظور كاهش مصرف انرژيهای تجديدناپذير ,pdf