پاورپوینت بررسی عايق‌بندي صوتي در معماری

در صورت لزوم، حتي اگر از صوت جلوگيري شود، حذف كامل صدا غيرممكن است. اگر منبع صوتي و شنونده هر دو در يك اتاق باشند، مقداري كاهش، توسط جذب صوت اتفاق مي‌افتد و اگر آنها در اتاق‌هاي جداگانه‌اي باشند، آنگاه عايق‌بندي صوتي چاره‌كار خواهد بود.
بين عايق‌بندي صوتي از صداي وارد بر هوا و عايق‌بندي صوتي از صداي وارد بر سازه، تفاوتي وجود دارد. منبع صداي وارد به هوا، ابتدا هواي اطراف را تحت تاثير قرار مي‌دهد، مثل راديو، فرياد زدن موسيقي بلند، اما در صداي وارد بر سازه، منبع صدا مستقيماً در خود سازه انتشار مي‌يابد، مثل حركت مردم در ساختمان و صداي توليد شده دستگاه و ماشين‌آلات صداي پيانو مثالي براي هر دو صداي وارد بر هوا و صداي وارد بر سازه است.
صدا توسط ارتعاش مكانيكي و امواج فشاري، افزايش‌ها و كاهش‌هاي خيلي كوچك در فشار نسبت به فشار اتسمفر بر حسب تعداد اندكي ميكروبار انتشار مي‌يابد (تغييرات فشاري كه بوسيله صحبت كردن با صداي بلند ايجاد مي‌شود، چيزي حدود يك ميليونيوم فشار اتمسفر است). صداها و ارتعاشاتي كه براي انسان قابل شنيدن هستند، در محدود فركانسي بين 20-20000 هرتز (1=1 هرتز دور در ثانيه) قرار دارد. به هرحال تا آنجايي كه به سازه مربوط است، محدوده طيف بين 3200-100 هرتز است كه در آن محدوده، انسان بسيار حساس مي‌باشد. در محدوده شنوايي انسان، فشار هوا از آستانه شنوايي تا آستانه درد گسترش دارد.
اين محدوده شنوايي به 12 بخش كه بل (يا 1 دسي‌بل) كوچكترين اختلاف قابل درك توسط انسان در فركانس معمولي 1000 هرتز توسط گوش انسان است. دسي‌بل، يك اندازه فيزيكي از شدت صوت، متناسب با واحد سطح است. معمولاً سطوح صدا تا 60 دسي‌بل بر حسب A و صداهايي كه بيش از 60 دسي‌بل مي‌باشند، B بيان مي‌شوند.
ديوارهاي جدا كننده خانه‌ها
ديوارهاي جداكننده خانه‌ها كه از ديوارهاي لايه‌اي با وزن هر لايه در واحد سطح kg/m3350 ساخته شده‌اند، بايد با يك فاصله در كل عمق خانه، از هم جدا شوند. وزن آنها بايد kg/m3<150 و در ساختمان‌هاي مسكوني چندطبقه kg/m3200 باشد. اگر ديوارهاي جداكننده از روي شالوده شروع شده باشند، هيچ احتياط اضافه‌اي ضرورت ندارد و اگر در سطح زمين شروع شده باشند (به عنوان ديوارهاي جدا كننده بين واحدهاي مسكوني مختلف) كف بالاي زيرزمين بايد يك كف معلق و يا پوشش نرم فنري داشته باشد. فاصله دو لايه بايد با مواد پر كننده (پانل‌ها، فرم و ...)، ترجيحاً با اتصال‌هاي تناوبي پر شده باشد. سطوح اتصال‌هاي كوچك مي‌تواند عايق‌بندي صوتي را كاهش دهد، زيرا سازه در برابر خمش مقاوم است.
آكوستيك فضاي داخلي
طراحي آكوستيك فضاي داخلي بايد به گونه‌اي باشد كه در فضاهايي كه سخنراني يا موسيقي اجرا مي‌شود، شرايط بهينه‌ شنوايي را براي شنوندگان فراهم آورد. در اين مورد، بايد عوامل متعددي درنظر گرفته شود كه دو تا از مهمترين آنها، زمان انعكاس و بازگشت (به عنوان نتايج اوليه و ثانويه سازه فضا) است.
زمان طنين:
زماني است كه براي از بين بردن سطح صداي 60 دسي‌بل، بعد از آنكه منبع صدا خاموش شد، بكار گرفته مي‌شود. ارزيابي در محدوده 5- تا 35- دسي‌بل انجام شده است.
سطح جدب:
سطح جذب، بوسيله مقدار مصالح جذب كننده تعيين شده و با مساحتي كه سطح جذب كامل دارد (پنجره باز) بيان مي‌شود. در آن as درجه جذب صدا از مقادير محفظه بازگشت و S نسبت مساحت است.
A=as*S
با توجه به سطح جذب، زمان طنين چنين بدست مي‌آيد:
t=0.163*V/ss*S
انعكاس‌ها:
وقتي كه حداكثرهاي قابل تشخيص منفرد، به منحني‌ زمان طنين در حال كم شدن وارد شوند، به عنوان انعكاس تعريف مي‌گردند. مقادير متعدد زمان و شدت، به عنوان مقادير انعكاس، براي سخنراني و موسيقي بكار مي‌رود. اتاق‌هاي اختصاص يافته به موسيقي، بايد زمان طنين طولاني‌تري داشته باشد، اما معمولاً از نظر انعكاس، آنها را كمتر بحراني مي‌دانند.
و.....