فهرست 
مقدمه:    5
بیان مسئله:    8
ضرورت واهمیت پژوهش:    10
هدف کلی پژوهش:    11
فرضیه های پژوهش:    12
پیش فرضهای پژوهش:    13
محدودیت های پژوهش:    14
متغیرهای قابل کنترل:    14
تعریف نظری و عملیاتی واژه ها و اصطلاحات    15
ناجی غریق:    16
فصل دوم- پیشینه ی پژوهش:    18
زیربنای نظری پژوهش:    19
نوع تارهای عضلانی:    20
تجمع اسید لاکتیک:    20
پلایومتریک:    21
ویژگی تمرین های پلایومتریک:    22
فیزیولوژی تمرینهای پلایومتریک:    24
اصول اساسی تمرینهای پلایومتریک:    24
رابطه میان قدرت، توان و سرعت ناجیان غریق:    25
پیشینهی پژوهش:    26
پژوهش های انجام شده در داخل کشور:    26
پژوهش های انجام شده در خارج از کشور:    28
جمع بندی پژوهش های انجام شده:    36
فصل سوم- روش شناسی پژوهش    37
متغیرهای پژوهش:    39
متغیرهای مستقل:    39
ابزارهای اندازه گیری:    40
میله مدرج شده (پژوهشگر ساخته):    40
نحوه ی جمع آوری داده ها یا نحوه ی اجرای آزمون ها:    42
آزمون وین گیت:    42
روشهای آماری پژوهش:    45
عنوان: مقایسه ی تأثیر تمرین های پلایومتریکی در آب و خشکی                                                                                                                                                 بر توان بی هوازی ناجیان غریق    46
روشهای آماری: داده ها    48
1- آنالیز داده ها( آمار توصیفی )    48
2- استنباط کلاسیک و نظریه تصمیم( آمار استنباطی)    48
1-جداول مقدماتی آمار توصیفی    49
2-بررسی نرمال بودن تمامی متغیرها    49
جدول2 - 4  آمارههای توصیفی پیشآزمون و پسآزمون گروه خشکی    50
جدول4- 4 آمارههای توصیفی پیشآزمون و پسآزمون گروه آب    54
جدول6- 4 آمارههای توصیفی پیشآزمون و پسآزمون گروه کنترل    57
آمار استنباطی    59
آزمون فرضیه های مقدماتی    60
آنالیز واریانس    73
آزمون فرضیه های نهایی    75
فصل پنجم-بحث،نتیجه گیری،پیشنهادها    101
مقدمه:    101
متغیر های پژوهش:    104
یافته های پژوهش:    105
بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد که:    105
یافته های جانبی پژوهش:    106
بحث، تحلیل و نتیجه گیری:    107
نتیجه گیری کلی:    109
پیشنهاد های پژوهش:    110
پیشنهاد های مبتنی بر یافته های پژوهش:    110
منابع و مأخذ    111
 
فصل اول- طرح پژوهش
مقدمه:
بهبود در رکوردهای ورزشی مدیون پژوهش های متخصصان  در زمینه های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی است. یکی از این زمینه ها که پژوهش های بسیاری نیز در آن صورت گرفته، علم تمرین وابسته به فیزیولوژی ورزش می باشد.
ورزشکاران و قهرمانان رشته های مختلف ورزشی با توجه به ماهیت رشته ورزشی خود از نظر عوامل مختلف آمادگی جسمانی و حرکتی دارای نیازها و اولویت های ویژه ای می باشند.
به عبارت دیگر، هر یک از رشته های ورزشی  به یکی از عوامل قدرت، استقامت، توان، انعطاف پذیری، سرعت  و یا تلفیقی از آن ها نیاز دارند که با توجه به نوع رشته ورزشی با یکدیگر متفاوتند (حسینی، 1377 ).
قدرت عضلانی، پایه و اساس برنامه های بدن سازی و آمادگی جسمانی بوده که در رشته های مختلف ورزشی جایگاه خاصی دارد. به  عنوان مثال: در رشته ورزشی شنا و نجات غریق علی رغم نیازی که به عامل قدرت احساس می شود، عامل سرعت در اولویت بعدی  قرار می گیرد (کاستیل و همکاران، 1369).
یکی از مهم ترین عوامل موفقیت ورزشکاران در رشته های سرعتی، برخورداری از توان بی هوازی و سرعت عکس العمل بالاست. از آنجا که فعالیت هایی نظیر شنای سرعت، وزنه برداری، دوومیدانی و به طور کلی ورزش¬های سرعتی نیاز به تولید نیروی بیشینه عضلانی دارند،  برای تامین انرژی موردنیاز خود شدیداًً به دستگاه فسفاژن  (آدنوزین تری فسفات- فسفوکراتین) متکی هستند. تمرین های سرعتی بی هوازی علاوه بر کسب قدرت، با ایجاد تغییراتی در کارایی حرکت، ظرفیت انرژی زایی هوازی و ظرفیت تامپونی، باعث بهبود در اجرای مهارت شده و در 
 
رویدادهای ورزشی که فوق العاده بی هوازی هستند،  خستگی را به تعویق می اندازد(ویلمور و همکاران، 1384).
یکی از بهترین شیوه¬های افزایش توان بی¬هوازی در رشته¬های سرعتی، تمرین¬های نسبتاًًً جدیدی به نام پلایومتریک است است (ماساموتو و همکاران 2003، رابینسون و همکاران2004، میلر2002، مقدم1381). این تمرین¬ها اولین بار توسط والری بورزوف  از قهرمانان رشته¬ی دوومیدانی اجرا شد و منجر به رسیدن وی به عرصه¬ی قهرمانی در دوومیدانی گردید و  سپس، پژوهش¬های بیشتری در جهت تأثیر این شیوه¬ی¬ تمرینی در سایر رشته¬های ورزشی نیز شروع شد(رادکلیف و همکاران، 1381). اصطلاح پلایومتریک اولین بار در سال 1975به وسیله¬ی فرد ویلت ، یکی از مربیان دوومیدانی به وجود آمد که از دو واژه¬ی پلایو + متریک به معنای فزایندگی قابل ارزیابی گرفته شده است.
 مزیت این نوع تمرین¬ها در این است که موجب آمادگی دستگاه عصبی- عضلانی می¬شود و در نتیجه به ورزشکار اجازه می¬دهد تا در فعالیت¬هایی که همراه با تغییر جهت هستند، به شکل نیرومند و سریعی عمل کند. ورزشکاران رشته¬هایی مثل: بسکتبال، والیبال، دوهای سرعت، پرش 
ارتفاع، اسکی،  شنا و سایر ورزش¬هایی که به توان بالایی نیاز دارند، از این نوع تمرین¬ها بسیار سود می¬برند. از مزایای دیگر تمرین¬های پلایومتریک، نوع حرکت¬های آنست.
در این روش تمرینی، حرکت¬هایی چون: لی¬لی کردن، پریدن، جهش با یک پا، جهش با هر دو پا و تاب خوردن وجود دارد که آموزش و یادگیری آن¬ها نیز بسیار آسان است(شارکی، 1374).
از طریق این تمرین¬ها ورزشکار قادر خواهد بود انقباض درون گرای   قوی¬تری را پس از انقباض برون گرا  اعمال کند. از این¬رو با توجه به این¬که تمرین¬های پلایومتریک منجر به افزایش توان می-شود، نقش این شیوه¬ی تمرینی در مهارت¬هایی مانند شنا ] و نجات غریق[ که عامل توان در آنها نقش اصلی ..