مطالعات بررسی ضوابط طراحی جاده ها در مناطق خاکی و جنگلی

مطالعات بررسی ضوابط طراحی جاده ها در مناطق خاکی و جنگلی

بخشی از مطلب
مشكلات ماسه های بیابانی
در هنگام احداث و نیز در دوران بهره برداری راههایی كه از مسیر ماسه های بیابانی می گذرند، مشكلات عدیدهای گریبان گیر طراحان و مسؤلین محافظ راهها خواهد شد كه در زیر به شرح برخی از این مسائل پرداخته می شود :
ــ كمبود آب یكی از مواردی است كه فرایند اجرای زیر سازی و روسازی راه را با مشكل روبرو می كند . همچنین هنگام بهره ـ برداری خطری برای مسافران محسوب می شود .
ــ یكی از مشكلات احداث جاده در این گونه نواحی ،‌عدم وجود جادههای دسترسی به محل احداث راه اصلی و نیز مشكلات احداث راه موقت دسترسی است . بنابراین اغلب ، لازم به نظر می رسد كه راه در دو مرحله اجرا شود . مرحله اول ایجاد یك راه موقت برای دسترسی و مرحله دوم اجرای راه اصلی كه می تواند بر روی مسیر اولی قرار گیرد .
ــ در شرایط خاص آبوهوایی بیابان ، ماشین آلات و نیز نیروی انسانی از كارایی لازم برخوردار نیستند . بطوری كه وجود گرد و غبار و نیز گرمای هوا ، احتراق را در ماشین آلات دچار اختلال می كند و كادر اجرایی با كاهش توان فكری و عملی (در مقایسه با شرایط آب و هوایی مناسب ) مواجه می گردند .
ــ چنانچه خاكریز بستر راه بر روی ماسه های سست قرار بگیرد ، امكان لغزش و ناپایداری شیبها و نیز خطر ریزش ترانشه هایی كه برای عبور راه احداث می شود زیاد خواهد بود .
ــ پوشیده شدن مسیر راه از تودههای در حال حركت ماسه و در نتیجه بسته شدن مسیر ، از جمله مشكلاتی است كه هر لحظه موفقیت و كارایی یك راه بیابانی را تهدید می كند .
ــ عدم وجود مصالح قرضه با دانه بندی و خواص مكانیكی مناسب برای بستر ، زیر اساس ،‌ اساس و رویه راه ، احداث این گونه راهها را از نظر اقتصادی با مشكل مواجه می كند .
راههای مقابله و كنترل ماسه های بیابانی ــ با توجه به گلباد به دست آمده در منطقه و روابط اندر كنش باد و خاك ، می توان حركت تودههای ماسه را پیش بینی و ارزیابی كرد .بنا براین باید حتی الامكان سعی كرد تا مسیر راه در جهت حركت تودههای ماسه روان قرار نگیرد .
ــ تا حد امكان باید از اجرای خاكریز بستر راه برروی ماسه های سست جلو گیری شود و در صورت اضطرار ، از عملیات تثبیت استفاده شود .
ــ حفر ترانشه در مسیر های ماسه ای با محدودیت های خاصی مواجه است ، بدین ترتیب كه شیب های ترانشه به گونه مناسبی با مصالح درشت دانه و سنگی پوشانده شده و شكل مقطع طوری باشد كه با ایجاد جریانهای گردابه ای(Eddy )، از ته نشین شدن ماسه روی مسیر جاده جلوگیری شود . نمونه ای از شكل مناسب برای این ترانشه ها در شكل 2 آمده است .
ــ برای آنكه ماسه های روان مسیر جاده را مسدود نكنند، یكی از راههای مناسب این است كه مقطع جاده به صورت خطوط جریانی (Streamlining ) ساخته شود تا تودههای ماسه بدون توقف از روی آن عبور كرده و به سمت دیگر بروند یك نمونه از این مقاطع در شكل 2 نشان داده شده است .
ــ در صورتیكه احداث جاده در مسیر حركت تودههای ماسه اجتناب ناپذیر باشد بهتر است كه مقطع جاده به فاصله ای كه بیشتر از دو برابر ارتفاع توده ماسـه است از این تودهها قرار بگیرد . همچنین می توان بستر راه را روی خاكریز قرار داد كه ارتفاع آن بیشتر از تودههای در حال حركت باشد یا در اطراف مقطع جاده ترانشه ای برای تله اندازی تودههای در حال حركت احداث كرد (شكل3).
ــ علاوه برتثبیت ماسه های روان كه برای جلوگیری از حركت تودههای ماسه انجام می شودو در موارد فوق به آن اشاره گردید (ومراجع مورد نیاز معرفی شد)یكی دیگر ازموارد مهم استفاده از فرایند تثبیت ، استفاده از این عملیات در تثبیت مصالح موجود در منطقه و ایجاد مصالح مناسب جهت استفاده در قسمت های مختلف بستر راه ، زیر اساس ، اساس و مصالح رویه است .بطوری كه مشخصات مقاومتی و مكانیكی لازم برای هریك از این قسمتها فراهم شود .
تحقیقات ومطالعات وسیعی جهت تثبیت مصالح بیابانی انجام شده است و روشهایی برای برای تولید مصالح مناسب و ارزان قیمت از منابع قرضه موجود در محل ارائه شده است .
كویرهای باتلاقی
علاوه برخاكهای نمكی و ماسه ای كه عمده سطح كویر را می پوشاند می توان به زمینهای باتلاقی اشاره كرد .به عنوان مثال ،‌میتوان از احداث راه در باتلاق دشت قران نام برد كه كفه ای كویری و در واقع ، دریاچه حاصل از رودخانه های محلی دره بید و رود نمكی است .مواد رسوبی این كفه عموماً لای همراه با مواد ارگانیك است {ا2}. این باتلاق به صورت لجنی بوده و تحمل فشاری آن عملاً صفر است . اگر عبور از این زمینها اجتناب ناپذیر باشد ، باید جسم راه بصورت شناور براین باتلاق اجرا شود . بنابراین باید كشش سطحی لازم برای تحمل وزن راه تولید شود .
ماسه بادی با داشتن كشش سطحی بسیار زیاد ، اغلب حلال این مشكل است .بنابراین مصالح مناسب وارزان قیمتی برای احداث راه در این زمینهاست.در ایران باستان هم برای عبور از زمینهای باتلاقی و احداث بستر شناور راه ، از زغال چوب مطابق شكل 4 استفاده می كردند
طراحی بزرگراههاوجاده هابادر نظرگرفتن فضای سبزدر مناطق خشك
در مناطق گرم و خشك كه میزان ریزش نزولات جوی كم ویا بسیار كم میباشد استفاده بهینه از قطره قطره آب باران كاری حیاتی و معقول به نظر می رسد .پوشش گیاهی فقیر مناطق بیابانی و گرم وخشك ایران منظرهای هر چند از بعضی لحاظ زیبا ولی ناخوشایند به این مناطق داده است . در طراحی هر سازه مثلاً راه در نظر گرفتن همه جوانب و پرداختن به آنها نشانه هنر طراح می باشد . در طراحی راههای بیابانی و یا بزرگراههای بیابانی یكی از جنبه هایی كه میتوان به آن پرداخت زیبا سازی كناره و میان جادهها با استفاده از گیاهان می باشد كه تاثیر روانی و فیزیكی بسیار مفیدی بر رانندگان می گذارد . باتوجه به مطالب فوق از آنجا كه آبیاری مصنوعی گیاهان در مسیر های طولانی مشكل می باشد لذا در بحث منظر سازی دو مساله زیر باید مورد توجه قرار گیرند:
الف ـ استفاده از گیاهان مقاوم در برابر شرایط اقلیمی منطقه
ب ـ طراحی هماهنگ جاده ها و بزرگراهها و همچنین زمینهای اطراف آنها با آبرسانی به گیاهان
استفاده ازگیاهان مقاوم در برابر خشكی اولاً به میزان قابل توجه ـ
ای آب مورد نیاز را كم می نماید ثانیاً به دلیل هماهنگی طبیعی با شرایط اقلیمی اثر روانی طبیعی تری بر انسان دارد و ثا لثاً احتمال شكست پروژه منظر سازی را به مراتب كمتر می نماید .
در بخش هماهنگ سازی جادهها و بزرگراهها با زمینهای اطراف آنها موارد ذیل قابل توجه است‌ :
طراحی جاده ها و بزرگراهها
سطوح نزدیك به مسیر جادهها و بزرگراهها در مناطق خشك و نیمه خشك از پوشش گیاهی نسبتاً‌غنی تری برخوردار است . این سطوح در صورت درست و هماهنگ جاده ها ، نزولات جوی را به تناسب نوع طراحی ،‌به كنارههای جاده و یا بخش میانی هدایت می كنند . منظر سازی میانه بزرگراهها نسبت به كناره آن بنا به دلایلی بهتر و مفید تر است كه از آن جمله می توان به جلوگیری از تاثیر نور خودروهای مسیر مقابل ، تعدیل آلودگی صدا و ممانعت از خستگی رانندگان بعلت ایجاد مناظر زیبا اشاره نمود .
به همین دلیل در این نوع طراحی معمولاً بخش میانی را 50 تا 70 سانتیمتر پایین تر از سطح آسفالت در نظر می گیرند و سطوح آبگیر آسفالت در دو طرف باید دارای شیب عرضی معادل یك درصد به طرف بخش میانی باشند كه در صورت عدم لحاظ بخش میانی در بزرگراهها لازم است شیب دهی به نحوی مشابه به سمت حاشیه ها باشد .
طراحی هماهنگ زمینهای اطراف
علاوه بر استفاده از رواناب سطح جادهها می توان از رواناب باران كه از حوضه های بالا دست جاری می شود نیز برای ذخیره آب مورد نیاز جهت نظر سازی جادهها استفاده كرد ،‌ بدین منظور لازم است عملیات فنی ویژه ای برای ایجاد سطوح آبگیر باران انجام شود كه در ذیل به برخی از آنها به اختصار اشاره می شود .
و....