پاورپوینت بررسی تلفیق معماری ایرانی و اسلامی در گذر تاریخ
معماری در جهان اسلام از لحاظ تاریخی اولین هنری بهشمار میآید که توانست خود را با مفاهیم اسلامی سازگار نموده، از طرف مسلمانان مورد استقبال قرار گیرد. معماری اسلامی به عنوان یکی از موفقترین شیوههای معماری در تاریخ معماری جهان قابل بازشناسی است. در یک نگاه جامع نگر میتوان پیوستاری ارزشمند و پویا را در بناهای اسلامی بازشناسی کرد که موجب شده تمامی آنها در قالبی واحد با عنوان معماری اسلامی در کنار یکدیگر قرار گیرند.
پس از شکست ایرانیان از اعراب در پی حمله اعراب به ایران، معماری ساسانی مصادره شد و بعنوان معماری اسلامی به دنیا معرفی گشت.
در معماری کاخها، آتشکدهها، کاروانسراها و دژها از امضاهای ایرانی بسیار زیادی همانند سردرهای مهرابهای و گنبدها و طاقها استفاده میشد که پس از فروپاشی شاهنشاهی ساسانی به دست اعراب مسلمان، همگی این امضاءها به نام اسلام مصادره گشتند. نمونهٔ بارز آن کاروانسرای دیرگچین است که ۳۳۰ سال پیش از زادروز محمد به دست اردشیر یکم ساسانی بنا شدهبود
معماری اسلامی کشورهای عربی از قرن پنجم تا هفتم هجری
در میان شهرهای جهان عرب، دمشق، بغداد، بصره و سامرا که در قرون اولیه هجری و در زمان امویان و عباسیان مرکز قدرت بودند با سقوط خلافت عباسی و حمله مغول از دایره قدرت خارج شدند و آثار معماری و شهرسازی درخشان آن بجا مانده از قرون اولیه هجری به عنوان اوج شکوفایی هنر و معماری اسلامی این سرزمینها در دوره زمانی مورد بحث باقی ماندو در دورههایی از جمله مغول مورد تهاجم واقع شدند. این سرزمینها در سالهای اتی تحت سلطه امپراتوری عثمانی واقع شده و الگوی رایج خود را با الگوی هنر عثمانی درآمیختند. (رک. مک ایودی، ۱۳۶۷)[۵]
در شمال آفریقا به عنوان سرحدات غربی جهان اسلام (و واقع شدن در مرزهای کشورهای مسیحی) الگوی خاصی در معماری اسلامی خصوصاً مساجد این سرزمین حاکم بودکه سالیان سال رایج بوده و از آنجا که انتقال قدرت در این سرزمین روند ارامتری داشته، منحنی سینوسی ایران را که شامل لشکرکشیها و ویرانیها و بازسازیهای شتاب زده بودهاست، تجربه نکردهاست؛ لذا معماری و شهرسازی منحنی رشد آرام و بدون انقطاع را طی نمودهاست. در زمان فاطمیان و ایوبیان الگوی غالب مساجد شمال آفریقا شبستانهای ستون دار سنگی با پلانهای مربع شکل، قوسهای عمدتاً نعل اسبی شکل و تزیینات سنگی بودهاست. (رک. هیلن براند، ۱۳۸۳٬۸۴ و ۹۲ و ۹۳)[۶]
پس از ایوبیان در دوره مملوکان مصر، نظام سیاسی خاصی بر مصر حاکم شد. در نظان مملوکی که نظام حاکمیت بردهها بر سرزمین مصر بودهاست، سلطان از بردههایی که اسلام آورده و اصول نظامی را تحصیل و به خدمت نجبای بلندپایه درآمده بودند انتخاب میشدند. از آنجا که داراییهای سلطان به فرزندانش تعلق نمیگرفت، از این رو بسیاری از مملوکان به نوعی از معماری روی آوردند تا از بقایای ثروت خود اطمینان یابند. بر اساس شرع پول و املاکی که برای بنیادی مقدس به ودیعه نهاده میشد (وقف) از مصادره شدن مصون میماند. از این رو بسیاری از مملوکان به تأسیس چنین بنیادهایی پرداختند و نسلهایشان از قیمان و مواجب گیران ان مؤسسهها شدند. این بنیادها موسسههای مذهبی شامل مقبره بانی، مسجد، بیمارستان و … بودندکه از جمله آنها میتوان مجتمع قلاوون اشاره کرد. (رک. بلر، ۱۳۸۱، ۸۵