دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

منظور از رد پاهای محیطی تاثیرات محیطی توسعه است که در ابتدا ممکن است کوچک به نظر رسند .شامل محدوده سایت بعلاوه تخریب هر محیط طبیعی که آن جا وجود داشته است .  با بررسی سرمایه پنهان محیطی در ساخت توسعه ردپاهای محیطی آشکارتر می شوند (انرژی و منابعی که در کارخانه ها و برای حمل و نقل مصالح هزینه می شود، انرژیی که برای تدارک و ایجاد توسعه نیاز است، انرژیی که برای گسترش زیر ساخت ها و خدمات نیاز است ) .زمانی که توسعه جدید مستقر می شود، رد پاهای محیطی باز هم بیشتر به نظر میآیند(انرژی و منابعی که برای توسعه پایدار هزینه می شود، شامل : ابزار نگهداری، ابزار دفع ضایعات، سفر ساکنین به یا از توسعه جدید و...) . در نهایت زمانی که توسعه به پایان عمر خود می رسد، برای تغییر یا تخریب آن به انرژی نیاز است . در این جاست که ردپاهای محیطی وسیع تر می شوند . مجریان و توسعه دهندگان معمولا" فقط نگران تاثیرات محیطی ساختمان در مراحل اول و دوم هزینه ها هستند و کمتر به تاثیرات محیطی بعدی که بر سرمایه گذار، ساکنین و جامعه وارد می شوند توجه دارند                                .                  

رد پای محیطی در شهرسازی به مجموع اثراتی اطلاق می‌شود که فعالیت‌های انسانی در شهرها بر منابع طبیعی و محیط‌زیست می‌گذارند. این مفهوم میزان مصرف منابعی مانند آب، انرژی، خاک و تولید آلاینده‌هایی چون گازهای گلخانه‌ای و زباله‌های شهری را اندازه‌گیری می‌کند. شهرسازی سنتی و گسترش بی‌رویه شهرها باعث افزایش مصرف زمین، تخریب اکوسیستم‌ها و تولید کربن شده‌اند. با در نظر گرفتن رد پای محیطی، می‌توان به سمت طراحی شهری پایدار حرکت کرد که در آن مصرف منابع کاهش یافته، کارایی انرژی افزایش یابد، و اثرات منفی زیست‌محیطی محدود شوند. این رویکرد به مدیران شهری کمک می‌کند تا در تصمیم‌گیری‌های خود تعادل بهتری میان توسعه و حفظ محیط‌زیست برقرار کنند.

 

از این رو طراحی شهری پایدار مستلزم کاهش این رد پاهای محیطی است به عنوان مثال، با کاهش وابستگی به محیط وسیعتر برای منابع یا کاهش آلودگی محیط با محصولات غیر قابل بازیافت . برای دستیابی به این مهم، توسعه در ساختار و طول عمر خود باید به اندازه ممکن ، خودبسنده باشد . بارتون(1995،Barton et al) توسعه را در چند دوره از یک سری محدوده های تاثیر گذاری می بیند(تصویر 3.4)، برای توسعه ای پایدار و خودبسنده هدف، استقلال داخلی هر کره به وسیله کاهش تاثیر کره های داخلی بر بیرونی است . گرچه بسیاری از فعالیت های طراحی شهری مقیاس کوچکی دارند اما محدوده تاثیر آن ها بر سراسر سیستم طبیعی محله، شهر، ناحیه و حتی کره زمین می باشد .
برخی نظریه پردازان محیط شهری را یک اکوسیستم طبیعی می دانند به عنوان مثال ، یان  مک هارگ (McHarg Ian، 1969) عقیده دارد :شهر بخشی از اکوسیستم کارکردی بزرگتر است که دارای ورودی ها و خروجی هایی است، هدف کاهش میزان ورودی ها و خروجی های ناپایدار است .همچنین هوگ نیز معتقد است که بوم شناسی، اساسی ضروری برای طراحی منظر و محیط است . تصمیم سازان باید رفتار فرایندهای طبیعی را در محدوده های شهری درک کنند و نسبت به آن ها آگاهی کامل داشته باشند(تصویر3.5)  .
و......