دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

هر طراحي باید معيار خاصي را برآورده كند. معيارهايي كه ويتروويوس، نشان داده «استحكام راحتي و لذت» مي‌تواند معياري براي طراحي شهري خوب باشد: استحكام مربوط است به دستيابي به معيار فني لازم؛ راحتي مربوط است به معيارهاي عملكردي؛ در حالي كه لذت در مورد زيبايي‌شناسي است. اين معيارها نمي‌توانند در سلسله‌مراتب اهميت جاي گيرند: بلکه طراحي خوب بايد همه اين معيارها را يكجا در اختيار داشته باشد. در دوراني كه قحطي منابع طبيعي رو به افزايش است، معيار چهارم، يعني «اقتصاد» را نيز بايد اضافه كرد، نه فقط در معني مالي يا توجه به فشارهاي بودجه، بلكه همچنين در معني گسترده‌تر آن يعني به حداقل رساندن هزينه‌هاي محيطي تمام انواع طراحي از فرايند اساساً مشابهي تبعيت مي‌كنند. جان زاديل (1981)، اين موضوع را تحيت عنوان «مارپيچ طراحي» عنوان مي‌كند، يك فرايند چرخشي و تكرارشونده با راه حل‌هايي كه از طريق رديف جهش‌هاي خلاقانه، يا تغيير جهت‌هاي مفهومي پالايش مي‌شوند (شكل 3.8). مسئله مشخص مي‌شود تا طراح از میان طيفي از راه حل‌ها يا ديدگاه‌ها، به يك راه حل برسد. فرايند به سمت راه حل پاياني قبل قبول حركت مي‌كند، تا در حيطه پاسخ‌هاي قبل قبول، تصميم براي اقدام و اجراي هدف گرفته شود. به علاوه هدف از طريق فرايند اجرا نیز اصلاح و تصحيح هم مي‌شود.
همچنين جستجوي راه حل‌ها در فرايند طراحي شامل، اكتشاف و تحقيق مسئله طراحي نيز مي‌شود. فن مايس (1990، ص 202)، اظهار مي‌كند كه عوامل خارجي فرايند طراحي (عامه مردم، سياستمداران، كارفرمايان و غيره) اغلب در در ك «نامعلومي» اسامي آن دچار مشكل مي‌شوند. كارل پوپر (1972، ص 260) بر طبيعت اكتشاف‌كننده طراحي تأكيد مي‌كند:
     «ما شروع مي‌كنيم ... با يك مسئله، يك دشواري ... مسئله هر چه باشد وقتي براي اولين بار با آن مواجه شديم، بديهي است كه نمي‌توانيم چيز زيادي از آن بدانيم. در بهترين حالت، فقط آگاهي مبهمي از اينكه مسئله واقعاً چه چيزي را شامل مي‌شود داريم. بنابراين، چگونه مي‌توانيم يك راه حل بسنده، ارائه دهيم؟ بديهي است كه نمي‌توانيم. ابتدا بايد بصيرت بهتري نسبت به مسئله پيدا كنيم. اما چگونه؟
     پاسخ من بسيار ساده است، با ارائه راه حلي ناكافي و با نقد كردن آن. فقط از اين طريق مي‌توانيم مسئله را درك كنيم. درك يك مسئله يعني درك دشواري آن. و درك دشواري آن يعني درك علت اينكه چرا به سادگي قابل حل نيست ـ چرا راه حل‌هاي بديهي‌تر جواب نمي‌دهند. ما بايد اين راه حل‌هاي بديهي را ارائه دهيم؛ و بايد آنها را به نقد بكشيم: براي يافتن علت عدم كارايي آنها. از اين طريق، ما با مسئله آشنا مي‌شويم و ممكن است از راه حل‌هاي بد، به راه حل‌هاي بهتر برسيم. به شرط آنكه هميشه توانايي خلاقانه براي حدس‌هاي جديد و جديدتر داشته باشيم.
     اين ... است آنچه معني «كار روي مسئله» را مي‌دهد. و اگر به اندازه كافي روي يك مسئله كار كرده‌ايم، و به اندازه كافي، شروع به دانستن آن مي‌كنيم،‌درك آن، به اين معنا است كه مي‌دانيم چه نوع حدس و گمان يا فرضيه‌اي اصلاً به كار نمي‌آيد، چون به سادگي نكته اصلي مسئله از دست مي‌رود، و مي‌دانيم با چه نوع نیتی بايد برخورد كنيم با هر تلاش جدي براي حل آن. به عبارت ديگر، شروع به ديدن انشعابات مسئله مي‌كنيم، زير ـ مسئله‌هاي آن، و ارتباط آن با ساير مسائل».
و.....