دانلود تحقیق و مقاله، نقش برتر پارس

لپتیس یا لپسیس کبیر (به عربی: لبدة الکبری، رومی‌شده: لیبدة الکبرة) که در دوران باستان با نام‌های دیگری نیز شناخته می‌شد، شهری برجسته در امپراتوری کارتاژ و لیبی رومی در دهانه وادی لبدا در مدیترانه بود. این شهر که پیش از ۵۰۰ سال پیش از میلاد به عنوان یک سکونتگاه پونیک[2] تأسیس شده بود، در زمان امپراتور روم، سپتیموس سوروس (حکومت: ۱۹۳–۲۱۱)، که در این شهر متولد شده بود، گسترش چشمگیری یافت. لژیون سوم آگوستوس برای دفاع از شهر در برابر تهاجم بربرها در اینجا مستقر بود. پس از انحلال لژیون در زمان گوردیان سوم در سال ۲۳۸، این شهر در اواخر قرن سوم به طور فزاینده‌ای در معرض حملات قرار گرفت. دیوکلتیان این شهر را دوباره به عنوان پایتخت استان معرفی کرد و دوباره رونق گرفت تا اینکه در سال ۴۳۹ به دست وندال‌ها افتاد. در سال ۵۳۳ دوباره به امپراتوری شرقی ملحق شد، اما همچنان مورد هجوم بربرها قرار گرفت و هرگز اهمیت سابق خود را بازنگرداند. در حدود سال ۶۴۷ به دست مسلمانان افتاد و متعاقباً متروکه شد. پس از متروکه شدن، این شهر به طرز چشمگیری حفظ شد زیرا در زیر لایه‌های تپه‌های شنی مدفون شده بود. در دهه ۱۹۲۰، این شهر توسط باستان‌شناسان ایتالیایی در طول اشغال لیبی توسط ایتالیا کشف شد.[2] ویرانه‌های آن در خمس امروزی، لیبی، در ۱۳۰ کیلومتری (۸۱ مایلی) شرق طرابلس قرار دارد. آنها از جمله بهترین مکان‌های رومی حفظ شده در مدیترانه هستند. نام‌ها نام پونیک این سکونتگاه به صورت LPQ (پونیک: 𐤋𐤐𐤒) یا LPQY (𐤋𐤐𐤒𐤉) نوشته می‌شد.[3][4][5] این نام به طور آزمایشی به ریشه سامی (موجود در عربی) LFQ، به معنای «ساختن» یا «کنار هم گذاشتن» مرتبط دانسته شده است، احتمالاً در اشاره به ساخت شهر.[6] این نام به صورت Léptis (یونان باستان: Λέπτις)[7] که با نام Léptis Megálē (Λέπτις μεγάλη، «لپتیس بزرگتر») نیز شناخته می‌شود، هلنی شده و آن را از «لپتیس کوچکتر» نزدیک به کارتاژ در تونس امروزی متمایز می‌کند. یونانی‌ها آن را با نام نئاپولیس (Νεάπολις، "شهر جدید") می‌شناختند. لاتین‌سازی این نام‌ها Lepcis یا Leptis Magna ("لپتیس بزرگ") بود که به عنوان "شهر لپتی‌مغناطیس" (لاتین: Leptimagnensis Civitas) نیز ظاهر شد. نام لاتین "Leptitan" (Leptitanus) بود. همچنین به عنوان یک مستعمره رومی، اولپیا ترایانا، [5] پس از امپراتور تراژان از تیره اولپیا نیز شناخته می شد. نام ایتالیایی آن Lepti Maggiore است و در عربی آن را Labdah (لَبْدَة) می نامند.[8][9] تاریخچه نقشه لپتیس مگنا پونیکس شهر پونیک در نیمه دوم قرن هفتم قبل از میلاد تأسیس شد. اطلاعات کمی در مورد لپتیس در این دوران وجود دارد، اما به نظر می‌رسد که به اندازه کافی قدرتمند بوده است تا تلاش دوریئوس برای ایجاد یک مستعمره یونانی در نزدیکی حدود سال ۵۱۵ پیش از میلاد را دفع کند.[4] مانند اکثر سکونتگاه‌های پونیک، لپتیس بخشی از امپراتوری کارتاژ شد و با شکست کارتاژ در جنگ‌های پونیک تحت کنترل روم قرار گرفت. لپتیس برای مدتی پس از حدود سال ۱۱۱ پیش از میلاد بسیار مستقل باقی ماند. جمهوری روم جمهوری روم تعدادی از استعمارگران را به همراه یک پادگان کوچک برای کنترل شهر فرستاد. این شهر رونق گرفت و حتی اجازه یافت پول خود را با نقره و برنز ضرب کند. سکه‌های آن، که منعکس کننده ترکیبی از فرهنگ‌ها بود، دارای کتیبه‌های پونیک اما تصاویری از هرکول و دیونیسوس بودند.[5] به زودی بازرگانان ایتالیایی در این شهر ساکن شدند و تجارت سودآوری را با داخل لیبی آغاز کردند.[10] این شهر در درجه اول به حاصلخیزی زمین‌های کشاورزی اطراف خود وابسته بود، جایی که بسیاری از دستگاه‌های پرس زیتون در آنجا حفاری شده‌اند. تا سال ۴۶ پیش از میلاد، تولید روغن زیتون آن به حدی بود که شهر می‌توانست سالانه سه میلیون پوند روغن به عنوان مالیات به جولیوس سزار ارائه دهد.[4] امپراتوری روم کنت دی. متیوز جونیور می‌نویسد:[11] در دوران سلطنت آگوستوس، لپتیس ماگنا به عنوان یک جامعه آزاد طبقه‌بندی می‌شد که فرماندار حداقل کنترل مطلق را بر آن داشت. به این ترتیب، لپتیس دو پیامبر خود را در رأس حکومت خود حفظ کرد و مظم، شبیه به آئدیل‌های رومی، به عنوان قضات فرعی بودند. علاوه بر این، مقامات مقدسی مانند ʾaddir ʾararim یا praefectus sacrorum، nēquim ēlīm و احتمالاً یک کالج مقدس متشکل از پانزده عضو وجود داشت. تالار گفتگوی سوران طاق سپتیموس سوروس لپتیس ماگنا تا زمان سلطنت امپراتور روم، تیبریوس، به همین شکل باقی ماند، زمانی که شهر و مناطق اطراف آن رسماً به عنوان بخشی از استان آفریقا به امپراتوری ملحق شدند. به زودی به یکی از شهرهای پیشرو آفریقای روم و یک مرکز تجاری بزرگ تبدیل شد. این شهر به سرعت تحت مدیریت روم رشد کرد. در زمان سلطنت نرون، یک آمفی تئاتر ساخته شد. این سکونتگاه در سال ۶۴ یا ۶۵ میلادی به شهرداری و در زمان تراژان (حکومت ۹۸-۱۱۷) به مستعمره ارتقا یافت. اولین اسقف شناخته شده لپتیس ماگنا، کشیشی به نام ویکتور بود که در سال ۱۸۹ به مقام پاپ رسید.[12] لپتیس از سال ۱۹۳ میلادی به عنوان زادگاه امپراتور سپتیموس سوروس به بزرگترین شهرت خود دست یافت. سپتیموس زادگاه خود را بیش از سایر شهرهای ایالتی ترجیح می‌داد و ساختمان‌ها و ثروتی که در آن خرج می‌کرد، لپتیس ماگنا را به سومین شهر مهم آفریقا تبدیل کرد که با کارتاژ و اسکندریه رقابت می‌کرد. در سال ۲۰۵ میلادی، او و خانواده امپراتوری از شهر بازدید کردند و به او احترام زیادی گذاشتند.