پاورپوینت طرح مرمت مقبره قطب الدين حيدر
مقبره قطب الدین حیدر از یک ایوان بلند، ورودی و محوطه زیر گنبد تشکیل شده است.
در دوره صفویه در زمان شاه عباسی در سال 1023 هجری قمری به همت خواجه سلطان محمود تربتی حاکم تربت با مصالح سنگی و گچ بسیار مستحکم تعمیر شد.
پوشش سقف در فضای داخلی با الگوی هندسی بسیار عالی تزئین شده است. به خط کوفی لا اله الا الله و محمد رسول الله و نام تعدادی از عرفا حک شده است. ضریح چوبی شیخ در زیر گنبد قرار دارد و تاریخ آن 987 هجری قمری است. در امتداد فضای ورودی محرابی از گچ بری های زیبا تعبیه شده است.
در ضلع غربی گنبد بقعه، مسجدی با ایوان آجری مرتفع به عرض 18 متر و طاق نما در وسط قرار دارد. بر روی جرزهای وسیع ایوان - روی هم - در پنج طبقه پنج طاق نما ایجاد شده است. در امتداد حالت مستطیل شکل کتیبه بالای سردر، دو قاب مربع بر روی طاق آخر قرار داده شده است. در ایوان کتیبه ای سنگی به خط «محمد یوسف الحسینی» وجود دارد. بنا بر این کتیبه، مسجد در سال 1045 هجری قمری ساخته شده است. در زمان شاه عباس اول نیز مرمت شده است.در این مجموعه حوض زیبایی وجود دارد که به شدت آسیب دیده است. حیاط کوچک مجموعه دارای چندین اتاق دو طبقه است.
تاریخ ساخت مجموعه به ویژه گنبد آن را باید حداقل به قرن نهم هجری قمری جست. آرامگاه قطب الدین حیدر به شماره 175 در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.
قطب الدین حیدر، رئیس فرقه حیدریه، یکی از عرفای نامی است که در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم از ترکستان به زاوه مهاجرت کرد و در همانجا درگذشت و مدفون شد. شهر زاوه به تدريج به افتخار او تربت قطب الدين حيدر و سپس تربت حيدري نام گرفت و سرانجام به تربت حيدريه شهرت يافت.
قطب الدین حیدر (متوفی ۶۱۸ هجری قمری) تنها فرزند تیمور، پسر ابوبکر، پسر سلطان شاه سالوری، از شاهزادگان ازبک و از نوادگان خاقان ترک بود. وی شیفته شیخ ابوالقاسم از عرفای نامی آن روزگار بود که در زاوه سکونت داشت و در هوای شیخ به این دیار رفت.و.....