پاورپوینت بررسی ویژگی های اقلیمی ، جغرافیایی، طبیعی شهرستان قزوين
 
بخشی از مطلب
شهرستان قزوين از نظر ساختماني در واحد البرز مركزي و غربي از واحد ساختماني ايران قرار گرفته است كه تشكيلات زمين‌شناسي آن سني بين پركامبرين تا عهد حاضر دارند، قلمرو تحت اختيار تشكيلات پركامبرين تا پيش از عهد حاضر در ارتفاعات شمالي و جنوبي حوزه دشتي تكامل يافته كه متشكل از سنگ‌هاي رسوبي، آذرين و دگرگوني مي‌باشد. قسمت اعظم مرزهاي سياسي شهرستان را نهشته‌هاي كواترنري مي‌پوشاند.
از نظر شكل ظاهري دشت قزوين دشت محدودي است كه از چهار طرف به وسيله ارتفاعات محدود شده است. در شمال مركزي قزوين دامنه‌هاي جنوبي البرز قرار دارد. اين بخش در روي رسوبات بادبزني درشت دانه در كوهپايه‌ها و قسمتي از شمال دشت واقع شده است.
دشت در ابتداي فرورفتگي‌هايي بوده كه از رسوبات رودهاي شمالي كه اكثراً به صورت سيلاب از ارتفاعات شمالي روان هستند، حمل و پر شده‌اند. شيب عمومي از شمال به جنوب و مقدار آن به 8 درصد مي‌رسد كه تشكيل يك دشت سبز با رسوبات دانه درشت داده است. در پاي ارتفاعات گاهي برون زدگي‌هاي سنگي ديده مي‌شود و تپه‌هاي گنبدي شكل (اينسلبرگ) به صورت برجستگي‌هاي كم‌ارتفاع و منفرد ديده مي‌شود. هر چه به سمت جنوب مي‌رويم، از مقدار اندازه دانه‌ها كوچكتر مي‌شود. در اين قسمت برون‌زدگي سنگي مشاهده نمي‌گردد و شيب كم زمين مسطحي را در مقابل نمايان مي‌سازد. در روي ارتفاعات جريانات آبي زيادي روان بوده كه در بعضي قسمت‌هاي ديگر به صورت سيلاب‌هاي فصلي و آبراهه‌هاي كوچك مشاهده مي‌گردند.
اين رودها و سيلاب‌ها به سمت جنوب جريان مي‌يابند ولي در بين راه به علت تبخير و فرو رفتن به داخل زمين و استفاده زياد از آب، رودها مسافت كمي را طي نموده و فقط سيلاب‌ها به شكل جريانات سطحي در قسمت مسطح، بخش مي‌شوند و مازاد آب را در صورت وجود، به رود شور در بخش جنوبي دشت مي‌رسانند. به لحاظ آبرفتي بودن زمين اين بخش نفوذپذيري آبهاي سطحي به ويژه در شمال آن زياد مي‌باشد.
در اثر تبخير در بعضي از نقاط به طور مثال در جنوب شرق و در قزوين، رسوبات تبخيري همچون نمك و گچ ديده مي‌شود كه باعث شور شدن خاك‌ها و آلودگي آبها مي‌شوند.
به طور كلي دشت قزوين همانند كاسه‌اي در داخل رشته كوه‌ها قرار گرفته است، مهمترين اين رشته‌كوه‌ها عبارتند از:
1- رشته‌كوه شمالي: (سلسله جبال البرز)
اين رشته‌كوه‌ها جهت شرقي- غربي دارند و كوه‌هاي مهم از شرق به غرب عبارتند از: كوه‌هاي طالقان، سيالان، الموت و مرتفع‌ترين اين رشته‌كوه‌ها تخت سليمان به ارتفاع 4400 متر (يخچال طبيعي) است.
2- رشته كوه‌هايي در ناحيه غرب دشت قزوين
در ارتفاعاتي به صورت چند رشته موازي با هم قرار دارند كه از شمال‌غربي به جنوب شرقي كشيده شده‌اند بنام‌هاي چركرف ملاداغي اين رشته‌كوه‌ها قزوين را از زنجان جدا مي‌كنند.
3- در قسمت جنوبي دشت قزوين چند رشته ارتفاعات موازي با هم قرار دارند كه رامند ناميده مي‌شوند. اين ارتفاعات جزء كوه‌هاي منفرد مركزي ايران به شمار مي‌آيند.
هواشناسي و اقليم
شهرستان قزوين آب و هواي نيمه‌خشك و سرد بوده و به طور عمده تحت تاثير توده هوايي سرد و گرم قرار ميگيرد. توده‌هاي هوايي سرد كه از جانب شمال و شمال‌شرقي است و منطقه وسيعي از شهرستان را دربرمي‌گيرد اين توده هواي سرد سبب افزايش رطوبت و كاهش دماي هوا مي‌گردد.
توده هواي گرم كه از اواخر بهار و اواسط تابستان از جانب جنوب‌شرق شهرستان است و باعث گرمي هواي شهرستان مي‌گردد.
ويژگي‌هاي آب و هوايي
- بارندگي
رژيم بارندگي در منطقه موردنظر مديترانه‌اي است، به همين مفهوم كه فصل بارندگي منطبق بر نيمه سرد سال و فصل خشك منطبق بر تابستان است. بخش عمده‌اي از ريزش‌هاي جوي به خصوص در ارتفاعات به صورت برف است. شهرستان قزوين بطور اخص تحت تاثير بادهاي غربي و مديترانه‌اي و مكانيزم بارندگي كوهستاني قرار دارد. يكي از ويژگي‌هاي ريزش‌هاي جوي در قزوين بارش حداكثر برف به خصوص در فصل زمستان است كه ناشي از تبديل بلافاصله بخارآب به بلورهاي يخ مي‌باشد. بطوريكه بيش از 80 درصد بارش‌هاي دي و بهمن به صورت برف مي‌باشد. 
ميانگين بارندگي در ايستگاه قزوين 5/337 ميلي‌متر مي‌باشد و حداكثر بارندگي روزانه شهرستان 25 تا 80 ميلي‌متر مي‌باشد. منحني نوسانات بارندگي در منطقه نشان مي‌دهد كه در همه ماه‌هاي سال باران نمي‌بارد ولي بيش از 8 ماه از سال يعني مهر تا ارديبهشت بارندگي وجود دارد. تابستان‌ها تقريبا از خرداد تا شهريور خيلي كم روزهاي باراني ديده مي‌شود.
- دما
درجه حرارت يا دما عبارت است از اندازه‌گيري انرژي گرمايي كه در خاك و هوا قابل پخش مي‌باشد. ميانگين دماي سالانه در منطقه بين 7/13 درجه سانتيگراد مي‌باشد. در فصل پاييز ميانگين روزانه دما در ايستگاه قزوين از 39/2 تا 3/14 درجه سانتيگراد تغيير مي‌كند و در فصل زمستان اين مقدار بين 24/0 تا 76/6 درجه سانتيگراد نوسان دارد. همچنين در فصل بهار محدوده نوسان دما بين 26/13 تا 45/ 22 درجه سانتيگراد  و در فصل تابستان بين 45/21 تا 23/26 قرار مي‌گيرد.
- رطوبت نسبي
در شهرستان قزوين حداكثر رطوبت نسبي در منطقه در ماه‌هاي سرد سال بين 50 تا 70 درصد حداكثر در ساعات اوليه صبح تا 80 درصد است. حداقل رطوبت نسبي در منطقه در ماه‌هاي خرداد، تير، مرداد و شهريور است.
- يخبندان
بيشترين تعداد روزهاي يخبندان در شهرستان قزوين در اواسط اسفند ماه مشاهده مي‌شود. بطور كلي مدت روزهاي يخبندان در قزوين 99 روز است. بنابراين، فاصله بين اولين يخبندان پاييزي و آخرين يخبندان بهاري كه نشانگر طول دوره رشد گياه در ناحيه است حدود 5 ماه مي‌باشد.
- باد
تمام بادها در وهله اول به علت اختلاف دماي مناطق مختلف مانند خط استوا و نقاط معتدل و قطبها و در مرتبه بعدي به علت وجود عوامل محلي، توپوگرافي محل، پوشش گياهي و جنگلي و عرض جغرافيايي ايجاد مي‌شوند. بادهاي محلي عموماً در طول شب و صبح زود در سلسله جبال به طرف دشت و جلگه مي‌وزند و سبب تقليل دما و احياناً سرماي ناگهاني در بعضي نقاط مي‌شوند. بادهاي مهم و قابل ذكر منطقه قزوين عبارتند از:
الف- باد گرم     
در اكثر روستاها و جتي شهر مردم اين باد را باد شرجي مي‌نامند. زمان وزش آن در اوايل بهار و همچنين اواسط تابستان مي‌باشد و جهت آن جنوب‌شرقي است. در بعضي مواقع در اوايل پاييز يا زمستان نيز ممكن است گاهي وزش آن شروع شود و هر بار به مدت 2 الي 3 روز ادامه دارد.
ب- باد سرد
اين باد به نام باد مه نيز خوانده مي‌شود و جهت آن از شمال و شمال‌غربي است. اين باد از گسترش زياد برخوردار بود و در همه شهرستان قزوين در طول سال متناوباً مي‌وزد. اين باد از ميزان تبخير مي‌كاهد.
غير از بادهاي مذكور بادهاي موسمي كهك و قاقزان نيز وجود دارند كه وزش آنها اغلب شديد بوده و سبب حفظ رطوبت نباتات مي‌گردد.
و......